Μεγαλώσαμε έχοντας μάθει πως μοναδικό άβατο στην Ελλάδα είναι το Άγιο Όρος, με την απαγόρευση των γυναικών στην χερσόνησό του. Όμως με τα χρόνια επισημοποιήθηκαν κι άλλα άβατα.
Το άβατο των Εξαρχείων ξεκίνησε πριν από μερικές δεκαετίες. Ο χαρακτηρισμός του βοήθησε τις εκάστοτε κυβερνήσεις που προσπαθούσαν να συσχετίσουν αλλά και να μετατρέψουν ένα μέρος πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και σαββατοβραδινών μπαχαλάκηδων.
Στα χρόνια της κρίσης ξεπετάχτηκε και το άβατο του Αγίου Παντελεήμονα. Αγανακτισμένοι κάτοικοι κι επηρεασμένοι από τις δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού περί ανακατάληψης των πόλεών μας, ζητούσαν τη βοήθεια της Χρυσής Αυγής για περιφρούρηση των περιοχών τους και την εκδίωξη μεταναστών από τις γειτονιές και τα πάρκα του κέντρου.
Μετά το θλιβερό θάνατο του μικρού μαθητή από «αδέσποτη» σφαίρα, ήρθε κι η σειρά του Μενιδίου να ενταχθεί στη λίστα με τα άβατα αυτής της χώρας.
Όμως η συνεχής επανάληψη του χαρακτηρισμού «άβατο», έκανε τη λέξη να χάσει το νόημα της. Πλέον κάθε φορά που χρησιμοποιείται ο συγκεκριμένος όρος, συνοδεύεται και με την έλλειψη κράτους κι ασφάλειας . Το κενό που αφήνουν οι ευθυνόφοβες αρχές, καλύπτεται με την οργή και το μίσος, μ’ αποτέλεσμα περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και το Μενίδι, να γίνονται πρόσφορα εδάφη στον φασισμό.
Ωστόσο υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ των στόχων του Αγίου Παντελεήμονα και του Μενιδίου. Η διαφορά είναι πως στη νέα έκρυθμη κατάσταση υπάρχει μία μερίδα των κατοίκων Ρομά οι οποίοι είναι οπλισμένοι, έτοιμοι να αντιδράσουν απέναντι στην οργή των κατοίκων και στη δράση ορισμένων φασιστικών ομάδων.
Οι συνθήκες διαβίωσης στο Μενίδι είναι χρόνια γνωστές. Τα γεγονότα που έχουν ακολουθήσει μετά τη δολοφονία του νεαρού μαθητή δεν τίποτα παραπάνω από μία επερχόμενη σκάση ενός καζανιού που χρόνια κόχλαζε. Αυτό όμως που πυροδοτεί παραπάνω την κατάσταση είναι ο χαρακτηρισμός της ως άβατο. Ήρθε ο καιρός να σταματήσει η χρόνια τακτική των κυβερνήσεων να βαπτίζουν έτσι τις περιοχές που δε μπορούν ή δε θέλουν να ελέγξουν.
Καλό είναι να αναλογιστούμε την αρχή του κακού, η οποία δεν είναι άλλη από την επιλογή ορισμένων περιοχών των αστικών κέντρων, ως χαβούζες ανθρώπινων ψυχών. Όσο εφαρμόζεται η άδικη αυτή τακτική τόσο θα ανθεί η εγκληματικότητα, η ανομία κι ο θάνατος.
Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν κάτοικοι πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Όλοι στο ίδιο λεκανοπέδιο ζούμε κι αναπνέουμε.
Πρώτη δημοσίευση: aplotaria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου