Κτήνος

Βλέπω με συμπάθεια κάποιες ταινίες που με εκπλήσσουν παρόλο που έχουν υποτιμηθεί αρχικά από μένα λόγω τρέιλερ ή κακών κριτικών. Μία απ' αυτές τις ταινίες είναι το Κτήνος που βγήκε στις σκοτεινές αίθουσες πριν από λίγες βδομάδες. Πρώτη φορά παρακολούθησα το τρέιλερ της νέας ταινίας του Μάικλ Πιρς όταν πήγα να δω το "Σπίτι που έχτισε ο Τζακ". Η αλήθεια είναι πως μου φάνηκε τελείως αδιάφορο το οποίο ασχολείται με μια συνηθισμένη κινηματογραφική υπόθεση. Οι κριτικές όμως που ακολούθησαν μου κίνησαν την περιέργεια μέχρι που ένας φίλος τον οποίον εμπιστεύομαι σε κινηματογραφικές προτάσεις με παρότρυνε να την δω. Κι από τη στιγμή που δεν βγήκε κάτι αξιόλογο την Πέμπτη, αποφάσισα να ανατρέξω σ' αυτήν. 

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια μυστηριώδης δολοφονία, η οποία ξεσηκώνει μια φιλήσυχη νησιωτική κοινότητα. Οι κάτοικοι σοκάρονται με την εύρεση του πτώματος ενός μικρού κοριτσιού κάτι που οδηγεί αρκετούς σε ένα λυσσαλέο κυνήγι για να βρουν τον δολοφόνο. Την ίδια περίοδο μια αντικοινωνική και χαμηλών τόνων κοπέλα, επιστρέφει στο πατρικό της για να φροντίσει τον πατέρα της που έχει Αλτσχάιμερ, ενώ την εμφάνισή του κάνει κι ένας περίεργος νεαρός, ο οποίος λόγω βεβαρημένου ιστορικού θεωρείται ύποπτος για τη δολοφονία του κοριτσιού. Κρατώντας ο καθένας τους το παρελθόν του κρυμμένο, συνάπτουν ερωτική σχέση κι ο απροσάρμοστος χαρακτήρας τους γίνεται αμέσως κόκκινο πανί για τη συντηρητική κοινωνία. Οι δυο τους, ως δακτυλοδεικτούμενοι νέοι, θα ζήσουν τον έρωτά τους ανεπηρέαστοι από τα γρυλίσματα των οικογενειαρχών και τον αυταρχισμό της εμπαθούς μάνας της πρωταγωνίστριας. Όταν όμως ο κλοιός της δικαιοσύνης στενεύει, αρχίζει να ξυπνά το κτήνος που κουβαλάει ο καθένας μέσα του

Εκτίμησα την ταινία για πάρα πολλούς λόγους, κι οι περισσότεροι ανήκουν στο κοινωνικό κομμάτι που θίγει. Όσο πιο συντηρητική και φιλήσυχη είναι μια κοινωνία τόσο περισσότερο καταπνίγονται τα πάθη, οι επιθυμίες και κυρίως η ατομική ελευθερία των ανθρώπων που ζουν μέσα σ' αυτήν. Πίσω από τα παγερά χαμόγελα και τις τυπικές ευγένειες, σιωπούν κραυγές απελπισίας και πόνου. Η επιβολή κυριαρχεί με τα αναθεματισμένα "πρέπει" που έχουμε μεγαλώσει πολλοί από μας. Μόνο που αυτά τα πρέπει δημιουργούν κτήνη. Ανθρώπους κτήνη που δεν πρόλαβαν να επαναστατήσουν. Που δεν κατάφεραν να αρπάξουν τη ζωή από τα μαλλιά και να καλπάσουν μπροστά, έχοντας συνειδητοποιημένοι την κάθε ευθύνη των πράξεών τους.

Μπορεί ο βασικός ύποπτος για τη δολοφονία της κοπέλας να είναι ο μυστηριώδης νεαρός, όμως το κτήνος δεν είναι αυτός, ή για να το θέσω καλύτερα δεν είναι μόνο αυτός. Το κτήνος πετιέται από το σώμα της μητέρας που ελέγχει τους πάντες κι αποφασίζει για όλους μες στο σπίτι, προσφέροντας στην κοινωνία μ' αυτόν τον τρόπο άβουλους κι ευθυνόφοβους ανθρώπους. Το κτήνος βγαίνει στους οικογενειάρχες, οι οποίοι φοβούμενοι για την ασφάλεια των δικών τους παιδιών, ξεσπούν με μίσος σε έναν Πορτογάλο μετανάστη. Το κτήνος βγαίνει στη συμπεριφορά του δικηγόρου που ερευνά την υπόθεση, αρνούμενος να χωνέψει την αδιαφορία της πρωταγωνίστριας προς το πρόσωπό του, καθώς έχει μάθει στην ιδέα πως η εξουσία και τα λεφτά ελκύουν σαν μαγνήτης τις κοπέλες. Το κτήνος εκδηλώνεται ακόμη και στα παιδιά, τα οποία επιδίδονται στο περιβόητο μπούλινγκ, ξεσπώντας με μίσος σε αδύναμους συνομηλίκους τους. Έτσι γεννιούνται τα θύματα της κοινωνίας, τα οποία στη συνέχεια μετατρέπονται σε θύτες. 

Η ταινία δίνει μια απάντηση στο μούδιασμα που μας κυριεύει κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την έξαρση της βίας καθώς αδυνατούμε να βρούμε τα πραγματικά αίτια. Αυτό συμβαίνει διότι όλοι μας κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Διότι το κτήνος δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά πολλά. 

Τέλος με εντυπωσίασαν οι εναλλαγές του ύφους της ταινίας. Από κοινωνικό δράμα μετατρεπόταν απότομα σε θρίλερ, κι όταν οι τόνοι έπεφταν αποκτούσε μια χροιά μυστηρίου. Σ' αυτήν την επιτυχία, σημαντικό ρόλο έπαιξε η ατμοσφαιρική μουσική καθώς και τα εκπληκτικά νυχτερινά πλάνα με το ζωντάνεμα των εφιαλτών της πρωταγωνίστριας.

Η ταινία ξεχωρίζει διότι έχει προσωπικότητα. Με ειλικρινής ευαισθησία παρουσιάζει την ψυχική αρρώστια με μία πιο ανθρώπινη ματιά. Το μυστήριο ξεδιπλώνεται σταδιακά, δίνοντας στο θεατή το περιθώριο να προβληματιστεί τόσο με την εξιχνίαση της δολοφονίας όσο και με την βίαιη συμπεριφορά των φιλήσυχων κατοίκων της πόλης. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, ειδικά της πρωταγωνίστριας η οποία καταφέρνει να εξωτερικεύσει την εσωτερική της ένταση και να την μεταβιβάσει και σε μας καθώς απορροφημένοι παρακολουθούμε την εξέλιξη.
Ένα αξιοπρεπέστατο διαμαντάκι που πέρασε αθόρυβα από τις κινηματογραφικές αίθουσες. Απολαύστε το όσο προλαβαίνετε.

Βαθμολογία: 7/10