Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Ασπρόμαυρο με πινελιές κόκκινου

Ποιός είναι ο λόγος που κατέβηκα Χίο; Κατέβηκα για να ηρεμήσω και για να εξασκήσω το χόμπυ μου, την φωτογραφία. Η εποχή αυτή είναι η αγαπημένη μου. Μια μεταβατική περίοδος από το ξέφρενο καλοκαίρι στον χαλαρό και ήρεμο χειμώνα. Όμως στην Αθήνα δεν μπορείς να απολαύσεις αυτή τη περίοδο. Δίοτι είσαι μέσα στο τρέξιμο, στη κίνηση, στο στρές, στο άγχος. Ενώ στο νησί μου όλα είναι ήρεμα. Σήμερα είχα αποφασίσει να ανέβω Βορειόχωρα όμως άργησα να ξεκινήσω από την πόλη οπότε είπα να πάω κάπου πιό κοντά. Πήγα σε μια παραλία που με εμπνέει και με χαλαρώνει κάθε φορά που πάω να κολυμπήσω ή να κάνω κάποιον περίπατο όπως σήμερα. Όμως το καλοκαίρι δε την πετυχαίνεις ποτέ άδεια ώστε να την απολαύσεις. Σήμερα ένιωσα ένα με το τοπίο. Έκατσα κοντά στη θάλασσα... Άκουσα το κύμα να σκάει δίπλα μου. Δεν είχε αέρα οπότε ο θόρυβος της θάλασσας ήταν ήρεμος. Περπάτησα μέχρι την τρίτη παραλία στο βάθος όμως δε βρήκα τον δρόμο για να ανέβω στο ναό της Αθηνάς. Έτσι αφού άραξα και κοίταξα τον ορίζοντα άδειασα το μυαλό μου από ανόητες και άσχημες σκέψεις, έδιωξα ένα τεράστιο βάρος που με πιέζει αυτόν τον καιρό και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει οπότε επιτάγχυνα το βήμα μου. Έσκυψα το κεφάλι μου και έβλεπα τα βότσαλα που συγκρούονταν με τα παπούτσια μου. Δε κοιτούσα ψηλά διότι ένας τέτοιος τόπος σε εμπνέει για πολλές φωτογραφίες και αυτή τη φορά βιαζόμουν να γυρίσω, αφήνοντας την υπόσχεση πως θα ξαναρθώ πριν φύγω. Τέτοιες στιγμές απολαμβάνω τόσο πολύ το νησί μου που απομακρύνω τα μάτια μου τόσο από την Αθήνα όσο και από κάθε τι που θέλει να με κρατήσει μακριά από τον τόπο μου. Έτσι δίνω πάντα έναν όρκο πως μελλοντικά θα γυρίσω και θα ζήσω μια ήρεμη, ευτυχισμένη, οικογενειακή ζωή στον τόπο μου και όχι στο μπάχαλο των μεγαλουπόλεων. Τυχεροί όσοι έχουν επιλέξει την ζωή τους εδώ, και σε κάθε επαρχιακό και ακριτικό τόπο.

Η επιλογή μου για τις φωτογραφίες κράτησε πολύ ώρα. Τόσο οι έγχρωμες όσο και οι ασπρόμαυρες για μένα ήταν εξαιρετικές. Όμως έπρεπε κάτι να επιλέξω. Συνδιασμός! Σωστά... Είναι κάτι που λείπει από την ζωή μου. Ο συνδιασμός... ο συνδιασμός ασπρόμαυρων φωτογραφιών με πινελιές του κόκκινου ηφαιστιακού πετρώματος που υπάρχει στην περιοχή. Ασπρόμαυρο με κόκκινο, μονοτονία με πάθος, ηρεμία με ένταση, ψυχραιμία με θυμό, μοναξιά με έρωτα... η ζωή μου...

1 σχόλιο:

  1. Πολύ συγκινητικό το βίντεο, και τι όμορφη μουσική... Γράφεις πολύ όμορφα... Μπράβο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή