Το ψυγείο... μας δουλεύει...

Για φανταστείτε να είχαν οι οικιακές μας συσκευές νοημοσύνη. Και δεν εννοώ τεχνητή νοημοσύνη διότι αυτή πλέον υπάρχει αλλα μιλάω για ανθρώπινη βάζοντας μέσα εκεί και όλη την ανωριμότητα και την όρεξη για πλάκα που έχουμε προς τους συνανθρώπους μας. Τι θα πάθαινε ένας άνθρωπος ο οποίος ενώ θέλει να φάει φρούτα, το ψυγείο του προσφέρει άλλα...

Η δουλειά έγινε για μια εργασία που έχω να παρουσιάσω. Με βοήθησαν γι' αυτό τόσο ο φίλος μου ο Στράτος όσο και ο ξάδελφός μου ο Κώστας. Σαν αποτέλεσμα μας άρεσε. Η μουσική είναι ατμοσφαιρική, επιλέχθηκε ένα κομμάτι από το soundtrack "Το όνειρο του σκύλου". Πόσο πιο αινιγματικής ταινίας μουσική να βρώ;... Η λήψη είχε γίνει μεσημέρι όμως το φως του ήλιου δεν πρόσφερε το μυστήριο που θέλαμε οπότε την δουλειά την ξανακάναμε βράδυ με το φως της λάμπας. Συνήθως το φως μιας λάμπας είναι πιο μυστηριώδες, πιο διονυσιακό, μπορεί να κρύψει περισσότερα μυστικά απ' ότι το φως της μέρας. Την ιστορία την σκέφτηκα βλέποντας το ψυγείο ένα μεσημέρι που έτρωγα. Είναι πιο πλούσιο και γεμάτο σε σχέση με αυτό που έχω στην Αθήνα. Έκανα την σύγκριση του ψυγείου ενός οικογενειάρχη με υψηλό εισόδημα και ενός νεαρού της γενιάς των εφτακοσίων ευρώ. Σίγουρα το ψυγείο του εύπορου οικογενειάρχη είναι πιο πλούσιο και με περισσότερες λαχταριστές επιλογές απ' ότι το ψυγείο ενός νέου. Βάση αυτού ο νεαρός θέλοντας τα φάει ή να πιεί κάτι, το ψυγείο του προσφέρει κάτι άλλο, και αυτό για πλάκα διότι έχει πολλά μέσα του. Αν γινόταν στο ψυγείο του νεαρού δε νομίζω πως θα ταν εφικτή μια αντίστοιχη πλάκα αφού οι επιλογές είναι λιγότερες εως μηδαμινές... Όμως σε αυτήν την κόντρα ποιός νικάει τελικά;...