Με μία άλλη ματιά...

Ένας φίλος χθες μου πρότεινε να δω ένα βραβευμένο βίντεο στο προφίλ του. Μου φαινόταν ενθουσιασμένος. "Γιώργο δες το είναι εντυπωσιακό! Έχει τέλεια μουσική! Το φινάλε άπιαστο!" κτλ. Ας το δω με την σκέψη ότι πράγματι θα μ' αρέσει. Απ' ότι είδα το βίντεο αυτό έχει ενθουσιάσει αρκετό κόσμο. Στο τέλος και μετά από αρκετή σκέψη κατάλαβα το γιατί. Διότι το βίντεο κρύβει μια μεγάλη αλήθεια για την οποία αρκετός κόσμος δεν την παραδέχεται. Εμένα το βίντεο δε μ' άρεσε αλλά το παρουσιάζω για να εξηγήσω τους λόγους που το ξεχώρισα αλλά και επειδή μπορεί σε σας να αρέσει (όπως σε όλο τον κόσμο, εγώ πάντα κολλάω). Η ιστορία μιλάει για έναν τύπο που τον έχει φάει η δουλειά (και ποιόν δεν τον έχει φάει). Σπίτι δουλειά, δουλειά περίπατος, περίπατος σπίτι. Μάλλον είναι αντικοινωνικός και μοναχικός τύπος αφού μόνο η μητέρα του αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή (και σε ποιόν δε συμβαίνει αυτό, να χτυπάει το κινητό του, να τρέχει με χαρά να το σηκώσει και να διαπιστώνει πως τον παίρνει η "Μαμά" του). Στο φλέρτ ο ήρωας παίρνει μηδέν (ποιός φλερτάρει πλέον). Μόλις του δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει μια όμορφη κοπέλα ενώ έχει κάθε τρόπο να την γνωρίσει με φυσιολογικό τρόπο, χρησιμοποιεί πλέον μια μέθοδο σημερινής τεχνολογίας με παλιό φλέρτ. Ανταλλάσουν "sms" σε κόλλες Α4 από το ένα κτίριο που είναι ο ένας στο άλλο που βρίσκεται ο άλλος. Πραγματοποιούν ένα ζωντανό chat. Αυτό δείχνει πως σαν άνθρωποι έχουμε ξεφύγει, πως η δουλειά, το άγχος και το ίντερνετ μας έχουν καταστρέψει και από ανθρώπους μας έχει μετατρέψει σε άβουλα πλάσματα. Αυτό που θέλουμε έιναι αληθινή αγάπη αλλά πλέον δεν υπάρχει πουθενά. Ζούμε με τον συμβιβασμό ότι θα γνωρίσουμε μια κοπέλα, που απλά θα μας αρέσει (δηλαδή θα μας δείξει ενδιαφέρον) και απλά θα ενδιαφέρεται για μας (να παίρνει κανένα τηλέφωνο). Η ανθρώπινη αγάπη έχει εξαλειφθεί. Είναι από τα απειλούμενα υπο εξαφάνιση είδη τα οποία δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα. Η ιστορία έχει καλό τέλος διότι θέλει να ικανοποιήσει τον άβουλο πλέον κόσμο δείχνοντάς του μέσω ίντερνετ φυσικά πως υπάρχει ζωή. Που είναι η ζωή ρε φιλαράκο... Είναι αυτό που λέμε... Η ζωή δεν είναι σαν τον κινηματογράφο, τα ρομαντικά βιβλία και τα ερωτικά τραγούδια. Η ζωή είναι σκληρή και δύσκολη. Ας την αντιμετωπίσουμε λοιπον...