Σήμερα θα αναφερθώ στην ιστορία μιας κοπέλας που αγαπούσε έναν διάσημο συγγραφέα. Η διαφορά ηλικίας τους ήταν μεγάλη. Αυτό δεν την ενοχλούσε όμως ο συγγραφέας πάντα την έβλεπε ως μικρό κοριτσάκι. Εκείνη δεν έβλεπε την ώρα να τον συναντήσει ενώ εκείνος το βλεπε ως απλό ενδιαφέρον πάνω στη δουλεία του. Με τον καιρό οι δρόμοι τους χώρισαν. Μένανε σε άλλες πόλεις οπότε στην μεγάλη διαφορά ηλικίας προστέθηκε και η μεγάλη απόσταση. Η κοπέλα άρχισε να το γράφει γράμματα. Στα είκοσι δικά της δεχόταν ένα δικό του. Όμως επέμενε. Μετά απο χρόνια ο συγγραφέας πέθανε. Η κοπέλα το έμαθε όταν δέχθηκε στο σπίτι της ένα δέμα με όλα τα γράμματα που του είχε γράψει. Τα τοποθέτησε στη σειρά βάση την ημερομηνία αποστολής τους και τα ξαναδιάβαζε ένα ένα. Παράλληλα είχε τοποθετήσει και τα γράμματα του συγγραφέα που λάμβανε. Διαπίστωσε πως ο έρωτάς αυτός ήταν μονόπλευρος. Όμως δε παραδόθηκε στην αλήθεια. Αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο και να παρουσιάσει εκεί μέσα όλη την ιστορία αυτής της σχέσης βασισμένη στα γράμματα κάνοντας όμως κάποιες αλλοιώσεις στα γράμματα του συγγραφέα όπως για παράδειγμα εκεί που έγραφε "αγαπητή μου φίλη" εκείνη το άλλαζε σε "μονάκριβή μου καρδιά". Το βιβλίο το έκδοσε με τον τίτλο "Η αλληλογραφική σχέση ενός διάσημου συγγραφέα με μια νεανίδα". Όλοι το αποδέχτηκαν. Δεν υπήρχε λόγος εξάλλου να λέει η γυναίκα αυτή ψέματα. Μετά από χρόνια και αφού έζησε ικανοποιημένη με την σκέψη πως έγινε τμήμα της αθανασίας μέσα από το βιβλίο αυτό, η γυναίκα αυτή πέθανε. Τότε αποκαλύφθηκε το μυστικό. Κάποιος βρήκε την κρυφή αλληλογραφία. Η απορία δεν ήταν γιατί είπε ψέματα αλλά γιατί δεν έκαψε την αλληλογραφία αυτή.
Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση της. Δε μπορείς να κάψεις προσωπικά ντοκουμέντα που σου είναι αγαπητά. Είναι σα να ομολογείς στον εαυτό σου ότι δε σου μένει πολύς καιρός. Ότι θα πεθάνεις αύριο. Έτσι αναβάλλεις συνεχώς την πράξη της καταστροφής. Και μια μέρα είναι πολύ αργά.
Υπολογίζουμε στην αθανασία και ξεχνάμε να υπολογίσουμε τον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου