El classico ξανά...

Με την πάρωδο του χρόνου διαπιστώνουμε πως κάποιες συνήθειες που ξεκινάνε σε χαλαρό ρυθμό, αν καταφέρουν και διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα παύουν να είναι συνήθειες και μετατρέπονται σε παράδοση. Και η παράδοση πρέπει να προστατεύεται για να μην χαθεί. Έτσι και το μεγάλο ντέρμπυ στο έμφύλιο παγχιακό τάβλι μεταξύ εμένα και του Μάνου, το επονομαζόμενο el classico πρέπει να επιβιώσει διότι μας δένει με πολλά γεγονότα της εφηβικής, φοιτητικής, στρατιωτικής και μετέπειτα πορείας μας.
Η ιστορία αρχίζει από το καλοκαίρι του 2003 όταν ακόμα μεθυσμένοι από το θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Ριζούπολη επί του Παναθηναϊκού και την κατάκτηση του 7ου συνεχόμενου πρωταθλήματός, μας έφερε σε σκέψη να δώσουμε στις μεταξύ μας αναμετρήσεις στις καφετέριες της Χίου έναν πιό επίσημο χαρακτήρα διότι ως τότε δε μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ποιός ήταν καλύτερος ταβλαδόρος και λόγω των εγωιστικών μας χαρακτήρων (Κριοί και οι δύο) δεν αναγνωρίζαμε ο ένας την ανωτερότητα του άλλου. Έτσι αποφασίσαμε να καταγράφουμε τις μεταξύ μας αναμετρήσεις. Θέσαμε ένα σύστημα βαθμολόγησης με μάρτυρα τον Σεζ. και ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι αυτό τους αγώνες.
Την πρώτη χρονιά την κέρδισε ο Μάνος έχοντας πολύ περισσότερες νίκες. Όμως ένα ξέσπασμα δικό μου από το καλοκαίρι του 2004 με έφερε στην κορυφή και από κει στην μεγάλη βαθμολογική διαφορά που απέκτησα με τον Μάνο τα επόμενα χρόνια κάνοντας την ιδέα να με φτάσει και να με προσπεράσει να φαίνεται πολύ μακρυνή και μή πραγματοποιήσιμη. Οι αγώνες πραγματοποιόντουσαν παντού, σε καφετέριες της Χίου, της Αθήνας, του Πειραιά, σε παραλίες, σε χωριά, πάνω σε βουνά (όπως Αναμεταδώτης και Αίπος). Όμως την πιο σημαντική μου νίκη την είχα στην Μάλτα. Πηγαίνοντας ταξίδι στην μικροσκοπική χώρα της Μεσογείου κάτω από την Σικελία δεν αντέξαμε να αφήσουμε στην Ελλάδα τον τρίτο μας "φίλο" και έτσι κουβαλήσαμε και το τάβλι μαζί. Εκεί διοργανώσαμε το κύπελλο Μάλτας ο οποίος είναι και ο μοναδικός διεθνής τίτλος που τον έχω κατακτήσει εγώ (μήπως τώρα που θα ξαναπαίξουμε με την Μάλτα για τα προκριματικά ο Μάνος να ζητήσει τη ρεβάνς;). Έχει γίνει πρόταση να πραγματοποιηθεί μία δεύτερη διεθνής διοργάνωση αυτή τη φορά στην προκυμαία της Σμύρνης. Εκεί ο τίτλος θα έχει και συναισθηματική αξία.
Τα παιχνίδια είχαν πάντα ένταση και πάθος κάτι που έκανε όλους τους υπόλοιπους της παρέας να μας παρακολουθούν όποτε παίζαμε και να έχουν το ρόλο του φιλάθλου είτε υποστηρίζοντας τον Μάνο είτε εμένα. Συνήθως ήταν εναντίον μου θεωρώντας με τυχερό. Ποτέ όμως δε λείψανε οι εντάσεις και τα νεύρα. Πάνω σε μία ένταση διαλύθηκε ο θεσμός και για ενάμισι χρόνο δεν πραγματοποιήθηκαν ξανά άλλοι αγώνες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πέρσυ να μην αναδειχθεί κανείς πρωταθλητής (είχα σίγουρα τον τίτλο στα χέρια μου αν και ο Μάνος είχε ξεκινήσει ένα δυνατό μπαμ). Φέτος που φτάνουμε χρονικά στο τελείωμα της αγωνιστικής σεζόν και απ' ότι φαίνεται ο Μάνος δε θα προλάβει να με περάσει προτίνω να μην ανακυρηχθώ ξανά πρωταθλητής και να συνεχίσουμε το μέτρημα τίτλων από το καλοκαίρι και μετά.
Όμως όπως ανέφερα και στην αρχή οι παραδόσεις πρέπει να προστατεύονται και να συνεχίζουνε στην πάροδο του χρόνου.
Έτσι σήμερα αναβιώνει ξανά ο θεσμός του el classico. Για συμβολικούς λόγους τα παιχνίδια θα αρχίσουν πάλι από την καφετέρια που παίξαμε τελευταία φορά στο Θησείο.
Θα μας πείτε τρελός και παρανοϊκούς όμως αυτές οι αναμετρήσεις έχουν αποκτήσει μία συναισθηματική αξία. Παίζοντας τάβλι συζητάμε θέματα που μας απασχολούν, προσωπικές υποθέσεις και γενικά μας φέρνει πιο κοντά. Έτσι και σήμερα το τάβλι θα μας ξαναφέρει πάλι κοντά. Όμως πάντα σε μία αναμέτρηση υπάρχει και η άλλη πλευρά οπότε πρότινα στον Μάνο να αναφέρει και κείνος κάτι για τις παραδοσιακές μας αναμετρήσεις κάτι που δέχτηκε να κάνει οπότε σας παρουσιάζω παρακάτω το κείμενό του. Υπόψην, είναι πρώτη φορά που μοιράζομαι ανάρτησή μου στο blog με δεύτερο άτομο.


EL CLASSICO RELOADED

Το τάβλι,αγαπημένο παιχνίδι της νεολαίας στην Ελλάδα, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για χαλάρωση... Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται καθαρά φοιτητικό παιχνίδι. Σίγουρα όμως με ένα κατάλληλο κίνητρο αποκτά άλλη μαγεία.
Η ιστορία του El Classico του ελληνικού τάβλι Πάχος-Χατζελένης ανάγεται στο καλοκαίρι του 2003, όταν ξεκίνησε η επίσημη καταμέτρηση των αποτελεσμάτων τηςμονομαχίας αυτής. Στις 5 νίκες ένας βαθμός και το παιχνίδι αέναο.
Σημασία ίσως δεν έχουν τόσο τα αποτελέσματα, αλλά το ταξίδι... Οι αγώνες αυτοί διαδραματίστηκαν κάτω από μια απίστευτη ποικιλία συνθηκών... Στην καρδιά του καλοκαιριού σε πισίνα βουνού της Χίου, σε ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, σε βραδιές Ανάστασης λίγο μετά το"Χριστός Ανέστη", σε καφετέριες της Χίου, σε καφετέριες της Αθήνας, σε ξενοδοχείο της Μάλτας, και αλλού... Άλλοτε με κοινό σε βραδιές πιο χαλαρές και άλλοτε αυστηρά μεταξύ των 2 αντιπάλων "κεκλεισμένων των θυρών"!
Βέβαια η μοίρα των μεγάλων αθλητικών γεγονότων είναι συχνά συνδεδεμένη με τραγωδίες... Θύρα 7, Χεύζελ, Χίλσμπορο, Νέος Κόσμος!
Οι δύο αντίπαλοι τιμωρήθηκαν με ποινή αποκλεισμού 16 μηνών από τη διεξαγωγή αγώνων του El Classico. Και ετοιμάζονται για μια καινούρια αρχή...
Για την ιστορία, η σεζόν 2003-04 ανέδειξε νικητή τον Μάνο,και οι σεζόν 2004-05, 2005-06, 2006-07 τον Γιώργο.Η σεζόν 2007-08 ξεκίνησε δυναμικά για τον Μάνο αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί. Το κύπελλο Μάλτας το κατέκτησε ο Γιώργος. Το σκορ ... δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμου στον Μάνο ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες θέτει ως στόχο τα Χριστούγεννα να έχει ανατραπεί η κατάσταση.
Ωστόσο δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι η πλευρά του Μάνου θα απαιτήσει έναν μηδενισμό και -3 βαθμούς για τον Γιώργο ο οποίος θεωρήθηκε βασικός υπεύθυνος των περσινών επεισοδίων! Με ενδιαφέρον αναμένεται η τοποθέτηση της άλλης πλευρας.
Το ταξίδι ξαναρχίζει!