Πριν από ένα χρόνο...

Έχω αποφασίσει τα τελευταία χρόνια να γιορτάζω τα γεννέθλιά μου μακριά από το σπίτι, μακριά από πάρτυ και συναντήσεις. Και αυτό ως αντίδραση και αποφυγή των τυπικοτήτων. Είναι μία μέρα που υποτίθεται γιορτάζουμε που μεγαλώνουμε. Εμένα δε μ' αρέσει να μεγαλώνω. Θέλω να μείνει ο χρόνος στάσιμος σ' αυτήν την ηλικία και να είναι όλη μου η ζωή με περιπέτειες, ταξίδια, βόλτες και ότι άλλες ασχολείες με γεμίζουν. Κάθε φορά στα γεννέθλιά μου βρίσκομαι και σε ένα διαφορετικό μέρος. Την μία φορά ήμουν Ζάκυνθο, μετά Μάλτα, Θεσσαλονίκη και πέρσυ Καβάλα. Φέτος τα γεννέθλιά μου θα με βρούν στο καράβι να ταξιδεύω για Χίο.

Πέρσυ ήμουν Καβάλα. Μία πόλη που την γνώρισα όσο ήμουν φαντάρος στην Ξάνθη. Ήταν η πρώτη φορά που έφτανα τόσο ανατολικά. Πρώτη φορά πατούσα το πόδι μου στην Θράκη και γύρισα με άλλους φίλους από τον στρατό τις γύρω περιοχές. Καβάλα ξαναπήγα πέρσυ τέτοια μέρα. Από αυτές τις περιοχές μου έκαναν εντύπωση οι τρείς μεγάλες πόλεις, Ξάνθη, Καβάλα και Κομοτηνή. Η Κομοτηνή δεν είναι μία ιδιαίτερη πόλη αλλά έχει καταπληκτική ζωή. Αντιθέτως η Καβάλα είναι μία υπέροχη πόλη αλλά άδεια. Δεν έχει κίνηση ούτε ζωντάνια. Όλοι οι κάτοικοί της πηγαίνουν στις γύρω πόλεις για να γιορτάσουν και όχι στην δικιά τους. Ενώ η Ξάνθη είναι και όμορφη πόλη και με καταπληκτική ζωή. Άρα ήμουν τυχερός που με έστειλε ο στρατός εκεί.

Η Καβάλα είναι μία πόλη αμφιθεατρικά στημένη, με θέα το Αιγαίο και την Θάσο στο βάθος να σε καλεί να πας με το καραβάκι. Η δόμησή της είναι άναρχη με πολύ ψηλές πολυκατοικίες που σου θυμίζει περισσότερο Αθήνα παρά επαρχιακή πόλη. Όταν όμως περπατάς στο κάστρο της ηρεμείς. Χαλαρώνεις στα βράχια βλέποντας το κύμα που τα χτυπάει. Ξεκουράζεσαι μετά το περπάτημα στο Μπρίκι (μία καφετέρια πάνω στο κάστρο με θέα όλη την πόλη -ίσως η καλύτερη καφετέρια της πόλης για μένα-), περπατάς προς το Υδραγωγείο και διαπιστώνεις πως η Κωνσταντινούπολη είναι πιό κοντά απ' ότι η Θεσσαλονίκη (για την Αθήνα δε το συζητώ). Όμως δυστυχώς δεν μπορείς να μείνεις στην πόλη αυτή πολύ ώρα. Σε κουράζει η ηρεμία αυτή, αρχίζει να σου λείπει η ένταση, ο ρυθμός, η ζωντάνια και ζητάς να γυρίσεις πίσω. Όμως αξίζει να την επισκεφθείς και να την γνωρίσεις.

Οι φωτογραφίες δεν είναι και οι καλύτερες όμως κάποιες έχουν τις ομορφιές τους όπως το εσωτερικό ενός εγκατελειμένου κτιρίου, η συντήρηση ενός ανάγλυφου, το 7ο δημοτικό της Καβάλας (εγώ πήγαινα στο 7ο της Χίου), και κάποια κρυφά σημεία γύρω από τον φάρο της πόλης. Ελπίζω να σας αρέσουν.

Καλή Μεγαλοβδομάδα.