Όλοι μας το ξέρουμε πλεον πως οι πληγές που είχαν ανοίξει οι "μοντέρνες" κυβερνήσεις Καραμανλή (θείου) και της μετέπειτα χούντας στην πόλη της Αθήνας για να την κάνουν μία σύγχρονη πόλη, δε μπορούν να κλείσουν.
Νεοκλασσικά σπίτια ακόμα γκρεμίζονται μόνα τους διότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για το καλό αυτού του τόπου. Από την άλλη γκρίζες άγαρμπες πολυκατοικίες στέκουν ακόμα όρθιες γεμίζοντας την καθημερινότητά μας με μιζέρια.
Υπάρχουν όμως κάποια πρότζεκτ που προσπαθούν να κρύψουν τις ατέλειες αυτές. Όπως τα κορίτσια κρύβουν τα σπυράκια τους κάτω από το μέικ άπ έτσι και ορισμένοι καλλιτέχνες του δρόμου προσπαθούν να ομορφύνουν τους τυφλούς χώρους των πολυκατοικιών με σχέδια. Τέτοια σχέδια έχουμε δει στου Ψυρρή. Ακόμα στέκουν εκεί χρωματιστά σπάζοντας την μονοτονία του γκρίζου.
Η εικόνα είναι όμορφη. Μπορεί να μετατρέψει την πόλη σε μία γκαλλερύ. Ίσως έτσι να ξεκινήσει ένα νέο καλλιτεχνικό κίνημα.
Έτσι η Αθήνα μετατραπέται σε μία όμορφη βαμμένη κοπέλα του Σαββατόβραδου.
Όμως το Σαββατόβραδο δε διαρκεί πολλές ώρες και τα ξημερώματα που γυρνάει σπίτι της για να κοιμηθεί, η βαμμένη ομορφιά σβήνεται μπροστά στον καθρέφτη και η αλήθεια αποκαλύπτεται...
Όμορφη εικόνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(..υπάρχουν φορές που δεν κρύβεται ψέμμα πίσω από μια όμορφη εικόνα..κι είναι αρκετές..ας κρατήσουμε αυτές μόνο!)
Καλημέρα, Γιώργο, να περάσεις μια θαυμάσια Κυριακή!
:-)
Δυστυχώς η Αθήνα προσπαθεί αλλά δε μπορεί να κρύψει τις ατέλειές της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χεις και συ μία όμορφη Κυριακή.
Υπάρχουν στιγμές που οι ατέλειες συντελούν στην ομορφιά μιας πόλης..
ΑπάντησηΔιαγραφή(..ευχαριστώ!)
Μπορείς να μου φέρεις ένα παράδειγμα στην Αθήνα όπου οι ατέλειές της προσφέρουν ένα όμορφο θέαμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να ζω εκεί, δε μπορώ να φέρω συγκεκριμένα παραδείγματα..αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι όταν αγαπάει κανείς την πόλη που ζει, ίσως χρειάζεται να νιώθει χαρούμενος που η πόλη δεν είναι "άτρωτη" και "άμεμπτη" (η τελειότητα συχνά είναι "φοβιστική")..κι η ασχήμια ίσως να μας δίνει κι έναυσμα να προσπαθήσουμε κι εμείς για καλύτερες εικόνες..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι πως στην Αθήνα η ασχήμια και το μπάχαλο δίνουν το έναυσμα στο να την κάνουμε χειρότερη. Διότι πολύ απλά η άσχημη εικόνα της Αθήνας δε μας κάνει να την σεβαστούμε ή να την προστατεύσουμε. Ακόμα και για το ιστορικό της κέντρο. Στις ευρωπαϊκές πόλεις οι κάτοικοι σέβονται τον τόπο που ζουν και κινούνται. Εδώ κάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησε να μην ακολουθείς τους άλλους και συντελείς κι εσύ στο να γίνει η Αθήνα χειρότερη..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως δεν έχεις κι άδικο..έτσι είμαστε..ενώ πράγματι σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει διαρκώς και να λες "εμείς γιατί όχι;"..
Ακριβώς... εμείς γιατί όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρεις ποιά θα είναι η απάντηση του Νεοέλληνα; Όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη αυτοί ψάχνανε να βρουν ένα όνομα για τα βελανίδια που τρώγανε στα δέντρα. Αυτοί είμαστε.
Δυστυχώς έτσι ανοίγουμε μία άλλη κουβέντα. Η ιστορία αυτού του τόπου ειναι καταραμένη. Πουλάμε μαγκιά για τα θαυμαστά πράγματα ενός άλλου πολιτισμού και εξαιτιας του κόμπλεξ μας καταστρέφουμε ότι όμορφο θα μπορούσαμε να χαμε εδώ...
Η απάντηση πράγματι ίσως να είναι αυτή (και είναι και αλήθεια!), αλλά πώς το αποδεικνύουμε αυτό; Πολλοί από μας δεν μπαίνουμε καν στον κόπο...έχουμε καθίσει ωραία-ωραία επάνω στον θαυμάσιο πολιτισμό μας και δεν κουνάμε ούτε το μικρό μας δάχτυλο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα ξεκινάνε από το θέμα της παιδείας. Όταν στο σχολείο σου πετάνε παραμύθια, φουσκώνεις από θαυμασμό και μένεις εκεί. Φοβάσαι να αντικρύσεις την αλήθεια διότι ξέρεις πως θα απογοητευτείς. Και ήδη έχεις πολλές στεναχώριες στο μυαλό σου για να χεις και αυτό. Εξάλλου μία ψεύτικη εθνική περηφάνια έχει ενωμένο αυτόν τον λαό. Μία αντίστοιχη ψεύτικη εθνική περηφάνια θα χει τους Σκοπιανούς ενωμένους στο μέλλον και πάει λέγοντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δε νοιάζεται να διαβάσει ιστορία ή να το ψάξει έστω λίγο παραπάνω να δει την αλήθεια...
Γι' αυτό και δεν ελπίζω σε τίποτα γι' αυτόν τον τόπο.
Ας ελπίζουμε σ΄ό,τι μπορούμε εμείς να πετύχουμε..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς είναι πολύ λίγοι οι διορατικοί άνθρωποι αυτής της χώρας οι οποίοι είναι ανήμποροι και το μόνο που κάνουν είναι να πονάνε με τον ξεπεσμό αυτού του κράτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως η άγνοια του Νεοέλληνα να είναι το μόνο φάρμακο της τωρινής κατάστασης. Κάτι σαν την μορφίνη. Θα τον βοηθήσει να πεθάνει ήρεμα...
Η γάγγραινα ήδη τρώει όλο μας το σώμα αλλά η μαλακία μας έχει κάνει να μη νιώθουμε τίποτα...
Ίσως σε μιά άλλη ζωή να μαστε πιο τυχεροί...
Ίσως οι βαμμένοι τοίχοι της Αθήνας να είναι οι τελευταίες πινελιές στο πρόσωπο του νεκρού λίγο πριν τον βάλουν στον τάφο.
Μα πού πήγε η "θετική μας σκέψη"; Σε παρακαλώ, μην απογοητεύεσαι (αν πρόκειται για απογοήτευση)..σαφώς και είναι πιθανόν να προτιμάμε τον "ήρεμο θάνατο" από αυτόν της επίπονης διαδικασίας, αλλά..γενικώς και ειδικώς προτιμάμε τη ζωή (όπως κι αν είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή)!
ΑπάντησηΔιαγραφήCheer up!
Η θετική σκέψη θα ξανάρθει όταν αποδεσμευτώ από την Ελλάδα. Ως τότε θα μαι θεατής αυτού του μακάβριου θεάματος και θα το παρουσιάζω από δω μπας και...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "μπας και..." είναι για μένα η τελευταία μου ελπίδα.
Αν είναι αυτό το οποίο πραγματικά επιθυμείς, στο εύχομαι..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ θα ακούσεις κάτι που ίσως και να σου αρέσει.. http://www.youtube.com/watch?v=WmCxJRnny8c&feature=related
Σωστός τίτλος. Ωραίο κομμάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μπορουσε ναι. θα μπορουσαν να ζωγραφισουν πολλα οι καλλιτεχνες. συνηθως αυτο ομως γινεται παρανομα και θα τιμωρηθεις αν τσακωθεις. πρεπει να εχεις την αδεια και δεν σου τη δινουν. βασικα θα ηταν μια επανασταση, αλλα με τοσο επαναστατικο ελληνικο πνευμα σημερα που επικρατει, μαλλον θα πρεπει για πολυν καιρον ακομα να αρκουμαστε σε εκδηλωσουλες μετριων του κωλου η σε μαζικες εκδηλωσεις καλλιτεχνων για καλλιτεχνες..υπαρχουν ομως ηδη και καποια κινηματα steet painters..ποιος ξερει. ισως. απο οτι ξερουμε οταν φτασεις πατο πολιτισμικα, τοτε αρχιζουν καποιοι ξαφνικα να δημιουργουν πραγματικα..αυτη τη στιγμη ομως η ελλαδα ζει ακομα την απολυτη καλλιτεχνικη παρακμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου απαντήσω χρησιμοποιώντας ένα απόσπασμα από τα παραπάνω μου σχόλια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως οι βαμμένοι τοίχοι της Αθήνας να είναι οι τελευταίες πινελιές στο πρόσωπο του νεκρού λίγο πριν τον βάλουν στον τάφο.