Όπου μπλέκεται ο θεός...

Τα σημάδια του τέλους είναι πλέον φανερά. Όχι δεν αναφέρομαι σε προφητείες του Γέροντα Παΐσιου αλλά σε κάποιους άλλους γραφικούς που δηλώνουν πως έχουν πιο άμεση επικοινωνία με τον θεό. Πρώτος και καλύτερος είναι ο πρωθυπουργός μας ο οποίος έχει δηλώσει αρκετές φορές πως έχει μιλήσει με τον ύψιστο για τα θέματα της Ελλάδος, αλλά οι απαντήσεις που πήρε, αποδεικνύουν πως ούτε κι αυτός θέλει τελικά το καλό μας.
Βλέποντας όμως ο Σαμαράς πως ακόμα κι ο θεός (μαζί με τους υπολοίπους Ευρωπαίους εταίρους) τον παράτησε, ζήτησε από τους ομοϊδεάτες του, τη μέρα της γιορτής του, να ρίξουν στα καφενεία και τις συνάξεις (των γερόντων υποστηρικτών του θα εννοούσε) χειροβομβίδες κατά του Τσίπρα. Αυτό ήταν το μήνυμα αγάπης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς ενός ανθρώπου που θέλει να σώσει τη χώρα του.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση που βλέπει κάθε μέρα την εξουσία της να γκρεμίζεται, αποφάσισε να παίξει το τελευταίο της χαρτί, το οποίο είναι η μετωπική σύγκρουση μέχρι τελικής πτώσης με έναν αντίπαλο που την έχει στριμώξει πια στη γωνία.
Η τελευταία ερώτηση της Συγγρού όσον αφορά τα θρησκευτικά πιστεύω του Τσίπρα, δείχνει πως ο τωρινός βασιλιάς είναι γυμνός. Η κατινίστικη ενασχόληση της ακροδεξιάς παράταξης για τα πιστεύω ενός ανθρώπου, αποδεικνύουν τον κομπλεξισμό και την ανασφάλεια αρκετών ανθρώπων που κρύβονται πάντα πίσω από κάτι άλλο είτε αυτό λέγεται παράταξη, είτε ομάδα, είτε θρησκεία.
Γέλιο προκάλεσε και το σχόλιο του Κυριάκου Μητσοτάκη που τον απασχολούσε περισσότερο στο αν έχει κολλήσει ο Τσίπρας κάποιο ένσημο στη ζωή του. Είναι σαν να είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα (για να μη θεωρηθεί πως έχω κάποια συμπάθεια στον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης).
Όσον αφορά το θέμα της θρησκείας κι έχοντας μιλήσει με αρκετούς θρήσκους, έχω παρατηρήσει το υποτιμητικό ύφος που κοιτάνε τον οποιοδήποτε που είναι διαφορετικός απ' αυτούς. Ποτέ δεν έχω κατηγορήσει κάποιον θρήσκο για τα πιστεύω του. Κατηγορώ όμως όλα αυτά τα λαμόγια που επικαλούνται τον θεό και την τυφλή δικαιοσύνη της Ελλάδος, κάθε φορά που τους πίανουν για ένα σκάνδαλο. Η συσχέτιση της θρησκείας με την δικαιοσύνη της Ελλάδος, δείχνει πως η απουσία της μίας επιβεβαιώνει και την απουσία της άλλης.
Αν κοιτάξουμε καλύτερα το θέμα, θα παρατηρήσουμε πως οι μεγαλύτεροι απατεώνες αυτής της χώρας είναι άνθρωποι της εκκλησίας, ή τουλάχιστον έχουν πολύ καλές σχέσεις με αυτήν. Τυχαίο; Δε νομίζω. Επίσης αρκετοί πολιτικοί απατεώνες, όπως ο σημερινός μας πρωθυπουργός, δηλώνουν πως παίρνουν αποφάσεις και δρουν με τη βοήθεια του θεού. Έλλειψη ευθύνης, απουσία ωριμότητας, κενό κρίσης. Ελπίδα καμιά. Η μέγιστη έκφραση ευθυνοφοβίας που μπορεί να χει κάποιος άνθρωπος, είναι όταν φορτώνει τα πάντα στο δικό του θεό.
Κι αφού στη δικιά μας περίπτωση ο θεός τα έκανε σαλάτα, ας δούμε τι μπορεί να κάνει κι ένας άθεος...