Τρομοκρατικά μπερδέματα

Ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε επιτέλους την εμφάνισή του με βαμμένο μαλλί, έντονα κόκκινη φούτερ μπλούζα με κουκούλα (για να είναι παράνομος) και με προσωπικότητες στο φόντο που δεν έδεναν μεταξύ τους (μακάρι να βρεθεί κάποιος για να μου συσχετίσει τον Τσε και τον Βελουχιώτη με τον Καραΐσκάκη και και τον Κολοκοτρώνη). Ως ένα παιδί που μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξεχωρίζει τα γράμματα, προσπαθούσε να διαβάσει ένα κείμενο που είχε αναρτηθεί ακριβώς απέναντί του. Τον άκουγα και γελούσα. Δε μπορώ να διανοηθώ πως αυτός ο τύπος έχει συσχετιστεί με την άλλοτε ιστορική 17 Νοέμβρη.
Δε θα εστιάσω στην εμφάνισή του. Ο καθένας μπορεί να ντύνεται όπως θέλει. Όπως δεν κάνουν τα ράσα τον παπά, έτσι και οι αναρχικοί, οι επαναστάτες, οι τρομοκράτες ακόμα και οι... ρουφιάνοι, δεν έχουν συγκεκριμένο ντύσιμο. Θα ασχοληθώ όμως με τον λόγο του αλλά και τον ρόλο του...
Πράγματι αυτά που απάγγειλε ο Ξηρός, ήταν λόγια νηπιακά. Η στατιστική με την οποία ξεκινάει την ομιλία του, δείχνει πως όλα αυτά τα χρόνια της φυλακής τον έχουν πραγματικά αποκόψει από την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που βιώνουν την κρίση καθημερινά δε χρειάζονται λίστες για να τις διαβάσουν με τη σειρά. Αν θες να το παίξεις επαναστάτης ή τουλάχιστον ριζοσπάστης, θα οφείλεις να γνωρίζεις τους λόγους που σε βγάζουν στους δρόμους κι όχι να τα διαβάζεις από χέρι τρίτων. Άσε που σε ορισμένα σημεία νόμιζα πως διάβαζε πρωτοσέλιδα του "Ριζοσπάστη".
Δε νομίζω πως το βίντεο θέλει πολύ ανάλυση ούτε θέλω να γίνω κουραστικός. Εξάλλου για μένα, όλο αυτό το θέαμα, είναι μία ακόμη πράξη ενός θεατρικού έργου, που καιρό τώρα παίζεται στα ιδιωτικά κανάλια (και πλέον στο παράνομο κρατικό κανάλι ΔΤ). Οι τίτλοι ειδήσεων με κεφαλαία γράμματα τη λέξη "τρομοκράτης" κι "επικίνδυνος" οδηγούν για μία ακόμη φορά στην παραπληροφόρηση αλλά και την σύγχυση του κόσμου. Οι αυστηρότεροι κανόνες παρακολούθησης κι ασφάλειας των πολιτών που "πρέπει" πλέον να τεθούν για το καλό της ελληνικής κοινωνίας, μου θυμίζουν τις αφορμές που αναζητούσε πριν από μία δεκαετία η αμερικανική κυβέρνηση για να περιορίσει την ελευθερία των πολιτών της. Τότε τα βλέπαμε σε ταινίες του Μάικλ Μουρ και γελούσαμε με την ηλιθιότητα των Αμερικανών. Σήμερα τα ζούμε στην καθημερινότητά μας.
Κι εκτός αυτού, το βίντεο εμφανίστηκε τις μέρες που οι δημοσκοπήσεις αποκάλυπταν τη σίγουρη πλέον συντριβή της Νέας Δημοκρατίας (κι ακόμα έχουμε Γενάρη) αλλά και τον χλευασμό των υπολοίπων Ευρωπαίων στο γέροντα-Σαμαρά. Επίσης τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης μιλάνε για τρομοκρατία και για τυχόν επιθέσεις, σβήνοντας έτσι τις άστοχες δηλώσεις του Σαμαρά για "χειροβομβίδες" κατά του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Αντί λοιπόν να παρακολουθούμε τη πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εκτυλίσσεται μέρα με την μέρα αλλά και την εξέλιξη των σκανδάλων, γινόμαστε για μία ακόμη φορά θεατές σε καβγάδες χωρίς αιτία μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. '
Η καλύτερα να κλείσουμε την τηλεόραση;...