Την ώρα που η Ευρώπη σκοτώνει τα παιδιά της αλλά και τα παιδιά των άλλων...

Γράφει ο Καρτέσιος

«Δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλο στη χώρα» είπε μεταξύ άλλων στον… σχολιασμό του ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης αντικρούοντας τις μαρτυρίες των επιζώντων μεταναστών από την ανατροπή του σκάφους, στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Φαρμακονήσι.
Υπάρχουν οι πνιγμένοι, υπάρχει και ο υπουργός. Τα ενδιάμεσα δε θα βρεθούν ποτέ με βεβαιότητα....
Εντάξει, πάντα θα πλανάται το ερώτημα «γιατί κάποιοι που γνώριζαν ότι πλέον θα παγιδευτούν στην Ελλάδα να κατηγορήσουν ψευδώς την Ελλάδα;». Το ερώτημα δεν τίθεται από την πλευρά της ηθικής ή της αχαριστίας, αλλά με τη λογική τού ποιος θα ήθελε να χειροτερέψει ακόμη περισσότερο τη θέση του μέσα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου ήξερε ότι θα μεταφερθεί.
Αρκεί όμως αυτή η γραμμή στη δήλωση του Βαρβιτσιώτη γα να κατανοήσουμε πώς έχουν πλέον τα πράγματα. Κατέθετε ο υπουργός τη δική του άποψη για τον πνιγμό των μεταναστών όταν είπε: «Δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλου στη χώρα». Δίχως να το καταλάβει – δε φημίζεται και για τη σπιρτάδα του – ομολόγησε χωρίς να ερωτηθεί ότι οι ενέργειες του λιμενικού έγιναν στα πλαίσια της φρούρησης των πυλών της χώρας.
Το παραδέχτηκε ο άνθρωπος, τι άλλο να πει δηλαδή; Στα πλαίσια της φρούρησης των πυλών έγινε ό,τι έγινε και είχε ως αποτέλεσμα τον πνιγμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανθρώπων. Τώρα οι λιμενικοί μπορεί να διαμαρτύρονται επειδή οι κατηγορίες για πνιγμό πέφτουν στις πλάτες τους. Και δίκιο να έχουν, ας διαμαρτυρηθούν εναντίον των εγκεκριμένων από τον υπουργό τους μεθόδων που οδήγησαν στον πνιγμό ανθρώπων.
Τα ενδιάμεσα, δηλαδή το αν κλωτσούσαν μετανάστες όλοι οι λιμενικοί ή μόνο ένας ή κανένας, το αν εμβόλισαν το σκάφος, το αν το ρυμουλκούσαν πίσω στην Τουρκία ή στην Ελλάδα, είναι πλέον ο λόγος μου απέναντι στο λόγο σου. Δυστυχώς, όμως, οι θέσεις του Σαμαρά για την επανακατάληψη των πόλεών μας, οι πάγιες θέσεις υπουργών όπως του Άδωνη Γεωργιάδη για το θέμα των μεταναστών, αλλά και η δήλωση Βαρβιτσιώτη περί υπεράσπισης των πυλών της χώρας χωμένη μέσα σε μια τοποθέτηση για τον πνιγμό ανθρώπων, όπως και να το κάνουμε γέρνει τη ζυγαριά σχετικά με την αξιοπιστία του ενός λόγου απέναντι στον άλλον.
Όμως την ώρα που κάθε άνθρωπος αφιέρωσε έστω κι ένα λεπτό εντός του για να θρηνήσει μ’ έναν αναστεναγμό τον πνιγμό ανθρώπων, «στους διαδρόμους και στο καφενείο του Κοινοβουλίου ξοδεύτηκαν αρκετές ώρες συζήτησης με τους βουλευτές της ΝΔ να απαιτούν από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αθ. Τσαυτάρη να επιτραπεί στο νέο νομοσχέδιο η κοπή της ουράς για τέσσερις ράτσες σκύλων. Ητοι, των κυνηγετικών, Κούρτσχαρ, Βίζλα, Εαπανιέλ Μπρετόν και Ντράντχαρ. Οι βουλευτές ήταν αποφασισμένοι να το ζητήσουν από τον υπουργό και μάλιστα για να ασκήσουν πίεση έφεραν στη Βουλή και τους… κυνηγούς!».
Μάλιστα, όπως γράφει ο «Βηματοδότης», ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας κ. Παπαδόδημας «δήλωσε στους βουλευτές της ΝΔ ότι η Κυνηγετική Ομοσπονδία που είχε 180.000 μέλη δεν έχει καμία σχέση με το Κόμμα Κυνηγών, που πήρε μέρος και στις εκλογές. Τους είπε ότι οι κυνηγοί ανήκουν σε διάφορα κόμματα και ότι ο ετήσιος τζίρος από το κυνήγι φθάνει το 1,5 δισ. ευρώ τον χρόνο». Αυτό είναι το άλλο φαρμάκι! Ο πνιγμός της ανθρωπιάς.
Αντί οι βουλευτές να απαιτούν να μάθουν την αλήθεια για τα γεγονότα στο Φαρμακονήσι, κάνουν ασκήσεις ευαισθησίας ζητώντας να κόβονται οι ουρές και τα αυτιά των σκύλων για να μην τραυματίζονται από τα κλαδιά, στο κυνήγι! Όχι δηλαδή για να μη νομίζετε κι ότι είναι τίποτα αναίσθητοι. Βέβαια, το γεγονός ότι ο εισηγητής για την άρση της απαγόρευσης κοπής ουρών και αυτιών σκύλων, ο γαλάζιος βουλευτής Κορίνθου Κώστας Κόλλιας, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι «τα ζώα δεν πονάνε» οπότε μπορούμε να κόβουμε όποιο κομμάτι τους γουστάρουμε, χαλάει την ευαισθησία, αλλά μπορούμε να το παραβλέψουμε.
Σημασία έχει ότι «οι 180.000 κυνηγοί ψηφίζουν διάφορα κόμματα» και ότι το χόμπυ τους «δημιουργεί τζίρο 1,5 δισ. ευρώ ετησίως», προφανώς από την αγορά όπλων, φυσιγγίων, ρουχισμού και λοιπών εισαγόμενων αναπτυξιακών. Και ερχόμαστε στο κυνικό διά ταύτα της σύγχρονης πολιτικής ζωής του τόπου από την κυβερνητική πλευρά: Οι μετανάστες που πνίγηκαν στο Φαρμακονήσι πόσο τζίρο θα έκαναν αν ζούσαν; Οι μετανάστες που πνίγηκαν στο Φαρμακονήσι, θα ψήφιζαν στις εκλογές αν ζούσαν; Είδατε λοιπόν ότι ο Βαρβιτσιώτης είναι μέσα στο κλίμα της κυβερνητικής πολιτικής;
Ε, κι όπως βρέθηκε ένας βουλευτής και είπε ότι τα ζώα δεν πονάνε θα βρεθεί κι ένας άλλος να πει «καλά να πάθουν οι λαθρομετανάστες, ας έμεναν στον τόπο τους». Εδώ βρέθηκε υπουργός να υπονοήσει ότι στα πλαίσια της φύλαξης των πυλών της χώρας ας πνιγούν και μερικά μωρά, βουλευτές που θα τον υποστηρίξουν δε θα υπάρξουν; Άλλωστε, η φύλαξη των πυλών της χώρας αφορά μόνο στους μετανάστες. Για τους Χριστοφοράκους η χώρα επιβάλλεται να είναι ξέφραγο αμπέλι. Δεν είμαστε όλοι ίσοι κι όμοιοι.