Κοιμηθείτε ήσυχα, τα σύνορα φυλάσσονται...

Ο Νίλς Μουίζνιεκς, επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το είπε ξεκάθαρα, αυτό που συνέβη στο Φαρμακονήσι, αποτελεί "μία αποτυχημένη προσπάθεια μαζικής απέλασης". Ακόμα κι εκεί όχι μόνο αποδείξαμε ότι είμαστε άχρηστοι αλλά και το πόσο απάνθρωπους μας έχει καταντήσει τόσο η κατάσταση των τελευταίων χρόνων όσο και η παιδεία μας.

Χθες τα μνημονιακά κανάλια που κάνουν όλα τα χατίρια της ακροδεξιάς κυβέρνησης (επειδή τους καλύπτει τα χρέη που οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο), δεν είπαν κουβέντα για την δολοφονική δράση του ελληνικού λιμενικού σώματος στο Φαρμακονήσι. Την ίδια στάση συνάντησα και στα πρωτοσέλιδα αντίστοιχων εφημερίδων. Αναφέρομαι στο Έθνος, τα Νέα και την Καθημερινή (απαξιώ να αναφέρω την Δημοκρατία και τον Ελεύθερο Τύπο για ευνόητους λόγους). 

Αυτή η ένοχη σιωπή των παπαγάλων γι' αυτό το θέμα δείχνει πως η φασιστική πολιτική του Σαμαρά προς τους μετανάστες, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για τον διεθνή τύπο, τις διεθνείς οργανώσεις και τον ΟΗΕ. Η δολοφονία των μεταναστών από το λιμενικό σώμα δε μπορεί να συγκριθεί αριθμητικά με το αντίστοιχο συμβάν της Λαμπεντούζα, οπότε σίγουρα τα διεθνή κανάλια δε θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξη της υπόθεσης η οποία δυστυχώς θα ξεχαστεί σύντομα. Εκεί ελπίζουν οι ακροδεξιοί πολιτικοί και τα παπαγαλάκια τους, οπότε περιμένουν να πέσουν οι διεθνείς τόνοι.

Πάντως σήμερα το πρωί βγήκε στον ραδιοφωνικό αέρα του σταθμού "Στο Κόκκινο", ο υπουργός ναυτιλίας (με μοναδικό ένσημο της ζωής του το ότι είναι γιος του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη) και με το ύφος ενός ανθρώπου θιγμένου που του καταπάτησαν το χωράφι του, και είπε ψέματα πως οι λιμενικοί βοήθησαν τους πρόσφυγες, οι οποίοι μάλιστα τους βοήθησαν. Τις ψεύτικες μαρτυρίες μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω πως ο υπουργός ναυτιλίας βγήκε στον αέρα για να ζητήσει τον λόγο που τον καλούσε ο δημοσιογράφος Αρβανίτης να παραιτηθεί. Εδώ θέλω να επισημάνω πως η στάση του δημοσιογράφου ήταν ταπεινωτική. Ενώ στις εκπομπές του το παίζει επαναστάτης, ασυμβίβαστος και σκληρός μπροστά στον υπουργό κότεψε. Κι απ' ότι κατάλαβα, αντιλήφθηκαν κι άλλοι ακροατές το χέσιμό του. Κι ενώ τόσο καιρό χλευάζει τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που γλείφουν τους πολιτικούς με ερωτήσεις-χάδια, ήρθε και η στιγμή που απέδειξε πως κι αυτός το ίδιο κάνει.

Από χθες έρχονται στο μυαλό μου πολλές απόψεις που έχουν ξεστομίσει οι ακροδεξιοί πολιτικοί μας. Πρώτα απ' όλα η δήλωση του Σαμαρά στην Μάλτα που ανέφερε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και ενάμισι εκατομμύριο μετανάστες. Με λίγα λόγια κατηγορεί τους μετανάστες για την ανεργία της χώρας του. Μία άποψη άκρως διαστρεβλωτική και αβάσιμη που χρησιμοποιούν και οι χρυσαυγίτες. 

Παλιότερα ο Γεωργιάδης (παντού χώνεται αυτός) είχε πει πως κοστίζει ακριβά στο κράτος το να σώζει από τις θάλασσες τους μετανάστες. Μάλλον για τον Γεωργιάδη είναι μία οικονομικό να τους πνίγουμε. 

Ακόμα πιο παλιά, ο Πλεύρης που ανήκει στην Νέα Δημοκρατία (αλλά άνηκε τότε στο ΛΑ.Ο.Σ.) είχε πει ότι η «φύλαξη συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες" και για να γίνει πιο κατανοητός συνέχισε τονίζοντας "αν δεν υπάρχουν νεκροί». Το βίντεο μπορείτε να το δείτε εδώ. 

Θα 'θελα να ξερα που θα κρυφτούν αυτοί οι αλήτες - ηθικοί αυτουργοί, τώρα που οι διεθνείς οργανώσεις και ο ΟΗΕ ζητάνε ανεξάρτητη έρευνα για να βρεθούν οι υπεύθυνοι ενώ επίσης θα ήθελα να προσφέρω στον Βαρβιτσιώτη τη μαρτυρία ενός διασωθέντα: 

«Έμειναν περίπου 100 μέτρα για να φτάσουμε στις ελληνικές ακτές, όταν ήρθαν οι λιμενικοί. Δέσανε το σκάφος μας στο δικό τους και μας πήγαν προς το Αιγαίο. Στη διάρκεια της μεταφοράς κόπηκε το σχοινί που ήταν δεμένα τα σκάφη. Τους φωνάξαμε: «σιγά, σιγά, μην τρέχεις, πέφτουμε». Σταμάτησαν και μας έδεσαν ξανά και ανέπτυξαν και πάλι ταχύτητα. Τρέχανε πολύ. Με την ταχύτητα που είχαμε, άρχισε να πέφτει κόσμος στη θάλασσα. Οι λιμενικοί που μας συνόδευαν πάνω στο σκάφος μας, μας πυροβολούσαν και μας φώναζαν: «τα κεφάλια κάτω, μην κουνηθείτε, μαλάκα, μαλάκα, θα σας σκοτώσουμε». Δεν κατέβηκε κανένας να σώσει αυτούς που ήταν στη θάλασσα. Είχαν πάρει κάμερα και τραβούσαν όσα γίνονταν. Κάποια στιγμή αναποδογύρισε το σκάφος μας. Ηταν δεμένο κολλητά με το σκάφος του Λιμενικού, χτύπησαν τα δύο σκάφη, δημιουργήθηκε ρήγμα και μπήκε νερό. Βρεθήκαμε στη θάλασσα. Οι λιμενικοί έσβησαν τον δυνατό προβολέα του δικού τους σκάφους για να μην τους βλέπουν οι Τούρκοι ή όποιος άλλος. 

Για να σωθούμε, προσπαθούσαμε να ανέβουμε στο σκάφος του Λιμενικού. Οι λιμενικοί, μας κλοτσάγανε για να πέσουμε και πάλι στη θάλασσα. Βλέπαμε μπροστά μας μες τη θάλασσα τα παιδιά μας να πνίγονται και να κουνάνε πάνω-κάτω τα χέρια για να σωθούν, και δεν μπορούσε να τα βοηθήσει κανείς. Ενας Σύρος προσπάθησε μ’ένα κοντάρι να σώσει ένα παιδί που πνιγόταν. Ο λιμενικός τον κλότσησε για να τον εμποδίσει. 

Οι γυναίκες που πνίγονταν φώναζαν βοήθεια και οι λιμενικοί τους φώναζαν «φακ γιου, φακ γιου», και δεν έκαναν τίποτα. Μια γυναίκα τη βοηθήσαμε να ανεβεί στο σκάφος, την έπιασαν από τα μαλλιά και την πέταξαν στην άλλη άκρη, το ίδιο και το μωρό που είχε μαζί. Η κόρη ενός δεν είχε μάθει ακόμα να λέει μαμά και μπαμπά. Φώναζε, δεν την έσωσε κανένας. 

Έβλεπα τη γυναίκα και το παιδί του φίλου μου στη θάλασσα ότι πνίγονται. Έβγαλα τα ρούχα μου και ζητούσα σωσίβιο για να πέσω να τους σώσω. «Φακ γιου» μου έλεγαν. «Σκοτώστε με κι εμένα, σκοτώστε με» τους έλεγα. Άλλοι ήθελαν να πέσουν στη θάλασσα να πεθάνουν με τους δικούς τους. Τους εμποδίσαμε. Ο ένας που φαινόταν αρχηγός μας έλεγε πως άμα πούμε τίποτα, θα μας σκοτώσουν όλους. 

Από όποια χώρα κι αν είσαι, όποια θρησκεία κι αν έχεις, δεν επιτρέπεται να συμβαίνουν αυτά. Στη χώρα μου δεν θα άφηνα να συμβεί σε κανέναν κάτι τέτοιο. Και ζώα να ήμασταν, θα μας είχαν βοηθήσει. Είμαστε άνθρωποι. Το πρώτο που ζητάμε τώρα είναι να βρεθούν τα σώματα των δικών μας….Δεν θα πάμε πουθενά, αν δεν βρεθούν τα σώματα των δικών μας».

Αυτά συνέβησαν εκείνο το βράδυ απατεώνα πολιτικέ. Καλό θα είναι να αρχίσεις να αποσύρεσαι κι εσύ σιγά σιγά διότι το τέλος του καθεστώτος σας είναι πλέον κοντά. Αν έχεις παρατηρήσει ο Γεωργιάδης έχει εξαφανιστεί αυτόν τον καιρό από τις κάμερες. Δεν είναι ηλίθιος αλλά και ούτε έξυπνος. Πονηρός είναι, και όπως όλοι οι πονηροί που θέλουν να σώσουν το τομάρι τους, κρύβεται. Καλό είναι να το κάνεις κι εσύ όπως και όλοι οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες σου.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω μία τελευταία φράση στον υπουργό ναυτιλίας. Φακ γιου!

Το κλάμα αυτού του ανθρώπου θα με στοιχειώνει γι' αρκετό καιρό...