Μία βόλτα στο βασιλικό χωριό

Με το φετινό μου ταξίδι στην Αγγλία, διέσχισα για πρώτη φορά τα θαλάσσια σύνορα της Γηραιάς Ηπείρου με την Γηραιά Αλβιώνα. Δεν το λέω ειρωνικά εις βάρος των Άγγλων. Εξάλλου οι ίδιοι με τη στάση τους και τη νοοτροπία τους, σνομπάρουν τους υπολοίπους Ευρωπαίους. Γι' αυτούς, οι λαοί που κατοικούν πέρα από το στενό της Μάγχης, ήταν και είναι αιώνιοι εχθροί. Κάποτε ήταν Ρωμαίοι για να ακολουθήσουν οι Γάλλοι και η σειρά συνεχίστηκε με τους βομβαρδισμούς των Γερμανών. Στις μέρες μας είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση ο νέος τους εχθρός. Οι ίδιοι νιώθουν ξένο σώμα στην κοινότητα. Έχουν κρατήσει το δικό τους νόμισμα το οποίο είναι πράγματι πιο ισχυρό και εξακολουθούν να οδηγούν ανάποδα στους δρόμους. 

Η επίσκεψή μου σ' αυτήν την χώρα δεν ήταν μόνο ένα ταξίδι αναψυχής και φυγής από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μου αλλά ήταν και μία εμπειρία σε μία χώρα με έκανε να νιώσω πραγματικά ξένο σώμα, ανεξαρτήτως του ότι αρκετοί Άγγλοι μου φάνηκαν πολύ φιλόξενοι κι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι.
Πρώτη μου βόλτα μετά το αεροδρόμιο ήταν το χωριό Γουίνσδορ που βρίσκεται λίγο έξω από το Λονδίνο. Από το χωριό αυτό περνάει ο ποταμός Τάμεσης, ο ίδιος που διασχίζει και το Λονδίνο. Πάνω στο λόφο του χωριού δεσπόζει το πιο καλοδιατηρημένο κάστρο του κόσμου (02:02-03:20). Μέσα στα τείχη του στεγάζεται το αγαπημένο ανάκτορο της βασιλικής οικογένειας. Κάθε φορά που η Ελισάβετ βρίσκεται μέσα σ' αυτό υψώνεται η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου (03:26). Την μέρα που ήμουν εκεί ήταν κι εκείνη. Δεν την είδα ούτε ένιωσα την αύρα της. Δε μ' ενόχλησε η ατυχία αυτή.
Αντιθέτως ένιωσα την παρουσία της με το εισιτήριο εισόδου στο παλάτι. Οι 17 αυτές λίρες αποδεικνύουν περίτρανα πως για τους Άγγλους όλα μετριούνται σε χρήμα. Το παλάτι είχε καταστραφεί ολοσχερώς από μία πυρκαγιά. Η Ελισάβετ ζήτησε να πάρει ένα χρηματικό ποσό από τα ταμεία του κράτους για να επιδιορθώσει τις ζημιές και να ανακαινίσει το κτίριο. Ο κόσμος αντέδρασε (περίεργο για Άγγλους) και τότε αποφασίστηκε να μπει ένα εισιτήριο στην είσοδο του παλατιού για να μπορέσει να καλυφθεί έτσι το κόστος των ζημιών. Βλέποντας όμως ότι υπήρχε κέρδος από την κίνηση αυτή, η οποία δε μειώθηκε, αποφασίστηκε να παραμείνει το εισιτήριο μέχρι σήμερα. Με λίγα λόγια πληρώσαμε τα σπασμένα της βασιλικής οικογένειας.
Παρ' όλα αυτά ζήσαμε λίγο το κλίμα που κρύβουν στο εσωτερικό τους τα παλάτια. Εξάλλου η ατμόσφαιρα του καλοδιατηρημένου κάστρου και του αγαπημένου παλατιού της βασιλικής οικογένειας, ήταν ο λόγος που μας ώθησε να το επισκεφθούμε διότι το χωριό δεν είχε κάτι άλλο να μας προσφέρει αντιθέτως του ότι η περηφάνια των κατοίκων του είναι τόσο μεγάλη που φτάνει σε σημείο να σε πείθουν πως είναι κι αυτοί, κάτοικοι του παλατιού.
Μπορεί το Γουίνσδορ αν είναι ένα αδιάφορο χωριό όμως αξίζει να θυσιάσουμε μία πρωινή βόλτα στα στενά του, διότι μέσα εκεί κρύβονται οι ομορφιές του, όπως ένα μπιστρό που έχει γείρει σε υπερβολικό βαθμό για να μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν (01:00-01:06) ή οι ανακλάσεις στις βιτρίνες των καταστημάτων καθώς τις διασχίζουμε (01:07-01:48). Και φυσικά ο καλοδιατηρημένος παραδοσιακός σταθμός του τραίνου (01:56-02:02).
Με λίγα λόγια, το Γουίνσδορ ήταν η πρώτη δόση γνωριμίας με μία χώρα που ακόμα προσπαθεί να διατηρήσει την αυτοκρατορική της αίγλη.