Εδώ η Ελλάδα χάνεται και η Ευρώπη χτενίζεται...

Το να χάσει ένας υπουργός τη θέση του όταν o πρωθυπουργός ακυρώνει ένα μέτρο του, το οποίο ο πρώτος το υπερασπίζεται εκθέτοντας δημοσίως τον εαυτό του με τις δηλώσεις του, είναι το πιο φυσιολογικό επακόλουθο. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ή παραιτείται ο υπουργός λόγω αξιοπρέπειας ή τον απομακρύνει ο πρωθυπουργός λόγω ανικανότητας.
Όμως αυτό ισχύει μόνο σε μία λογική κοινωνία κι όχι στο νεοελληνικό κράτος που ανεχόμαστε ακόμα. Ο Σαμαράς για να κερδίσει λίγες ακόμα βδομάδες κυβέρνησης, έχοντας την εντύπωση πως θα καταφέρει να διατηρήσει τη θέση του μέχρι το πέρας της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δε διστάζει να θυσιάσει δικούς του ανθρώπους, που τον έχουν υποστηρίξει όσο ποτέ σε όλη την πορεία της ακροδεξιάς πολιτικής του (ανεξαρτήτως του ότι τον χλεύαζε όσο ήταν βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ.). Αυτό δείχνει το πόσο ανήθικος είναι ως άνθρωπος. Από την άλλη όμως έχουμε κι έναν υπουργό, ο οποίος ζει στον δικό του κόσμου. Αυτό το χουμε διαπιστώσει στην μακροχρόνια πολιτική του πορεία αλλά ήρθε και η σημερινή μέρα για να το επιβεβαιώσουμε ξανά. Κι ενώ ο πρωθυπουργός τον έχει γειώσει με την ακύρωση του μέτρου, ο Γεωργιάδης συνεχίζει να υποστηρίζει πως ήταν ορθό, δείχνοντας εκτός του ότι έχει έναν υπέρμετρο εγωισμό και μία προκλητική στάση απειθαρχίας στην απόφαση του απολυταρχικού πρωθυπουργού του. Σίγουρα όμως του τράβηξαν το αυτί από τα γραφεία της Συγγρού και τον ανάγκασαν να ανακαλέσει σε μεσημεριανή του δήλωση. Για το τι στάση θα κρατήσει το απόγευμα δε μπορώ να σας εγγυηθώ.
Κι ενώ το μπάχαλο στην πολιτική και κοινωνική σκηνή της Ελλάδος συνεχίζεται, η ακροδεξιά κυβέρνηση φοράει τα γιορτινά της για να υποδεχτεί την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σίγουρα θα μου πείτε πως είμαι μίζερος που δε χαίρομαι ούτε απ' αυτό το γεγονός. Η αλήθεια είναι πως σε μένα αυτή η φιέστα μου θυμίζει παλιά καθεστώτα που φορούσαν τα γιορτινά τους για να αποδείξουν πως είναι δημοκρατικά, την ώρα που άνθρωποι αυτοπυρπολούνται μέσα στα σπίτια τους επειδή έχουν βαρεθεί να πέφτουν από τα μπαλκόνια. Η Ελλάδα επιδιώκει να δείξει το φιλελεύθερο πρόσωπό της την ώρα που απαγορεύει την οποιαδήποτε συγκέντρωση στους δρόμους της σήμερα ενώ ο Σαμαράς προσπαθεί να πείσει πως η Ελλάδα είναι ένα κράτος που ανήκει στον δυτικό κόσμο, σε ανθρώπους που έχουν προ καιρού μοιραστεί μεταξύ τους τα ακριβά φιλέτα αυτής της χώρας.
Κι εγώ ως απλός παρατηρητής έχω αρχίσει να μπαίνω σε ένα νέο δίλημμα. Θα κάτσω να περιμένω πότε θα πέσει αυτή η κυβέρνηση ή θα πάρω επιτέλους την πρωτοβουλία να κάνω τα πάντα για να την ρίξω μία ώρα νωρίτερα;