Ας είμαστε όλοι στις πλατείες!

Πέντε χρόνια υποταγής, ντροπής και μιζέριας τερματίστηκαν πανηγυρικά πριν από δύο βδομάδες. Πέντε χρόνια παρακολουθούσαμε σοκαρισμένοι, άβουλοι κι απαθείς, τα δικαιώματά μας να μειώνονται, τις οικονομίες μας να συρρικνώνονται και την αξιοπρέπειά μας να χάνεται μέρα με την μέρα. Ένα γκρίζο πέπλο καλύπτει τις εικόνες που αποζητώ όταν κοιτάω πίσω μου.
Η κοροϊδία ήταν μεγάλη. Υπήρχαν αρκετές εναλλακτικές λύσεις, με τις οποίες θα είχαν αποτραπεί πολλές καταστροφές στη χώρα. Δυστυχώς όμως η Ελλάδα δεν είχε μπλέξει μόνο σε μία ντόπια ολιγαρχία κεφαλαιοκρατών και μεγαλοκαναλαρχών που κινούσαν τα νήματα της πολιτικής σκηνής. Η Ελλάδα έχει πέσει στην παγίδα διεθνών εκβιαστών που θέλουν να λέγονται "σύμμαχοι", "φίλοι" κι "εταίροι" την ώρα που όχι μόνο δε νοιάζονται για τις ζωές πολιτών ενός κράτους-εταίρου που ανήκει στην ίδια συμμαχία αλλά χλευάζουν κι αρνούνται μία απόφαση που πάρθηκε δημοκρατικά στη χώρα μας. Η στάση αυτών των ανθρώπων υπονομεύει την έννοια της δημοκρατίας ενώ παράλληλα προσβάλλει την νοημοσύνη μας.
Τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν την σαπίλα του συστήματος, στο οποίο παρακαλούσαμε τόσα χρόνια να παραμείνουμε μέλος, είναι πολλά. Πρώτα απ' όλα, πολλά από τα σκάνδαλα που έγιναν εδώ, κρύβουν γερμανικούς δακτύλους. Από την άλλη, η Μέρκελ υποστήριζε όλα αυτά τα χρόνια ένα ελληνικό καθεστώς το οποίο στη πορεία είχε μετατραπεί σε ακροδεξιό μόρφωμα. Δε με εκπλήσσει όμως η στάση τους αυτή, μιας και τον τελευταίο χρόνο στηρίζουν επίμονα τους νεοναζί της Ουκρανίας. Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσαμε τα σκάνδαλα να πέφτουνε βροχή και δε τα προλαβαίνουμε. Πριν αναλύσουμε το ένα εμφανιζόταν ένα άλλο, μ' αποτέλεσμα το προηγούμενο να ξεχνιέται, κάτι το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όπως για παράδειγμα χθες, μάθαμε για τις απειλές του Σαρκοζί στον Παπανδρέου όσον αφορά τις καταθέσεις της μητέρας του. Δεν είναι όμως σκοπός μου να θυμηθούμε ξανά τα παλιά. Αυτά μπορεί να βρίσκονται στο παρελθόν αλλά θα χρησιμοποιηθούν σύντομα στις μελλοντικές δίκες που θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες. Οπότε τα αφήνουμε λίγο στην άκρη.
Σήμερα θέλω να αναλογιστώ μαζί σας για τις δύο βδομάδες που διανύσαμε με την νέα κυβέρνηση, για την επιστροφή μιας χαμένης αισιοδοξία στους δρόμους και στις πλατείες της Ελλάδος, για το γαμημένο "όχι" που επιτέλους ακούστηκε στους εκβιαστές μας, για το αναπτερωμένο μας ηθικό το οποίο συνοδεύεται με μία δόση φόβου για το καινούργιο που έρχεται, για το χαμόγελο που έχει επανέλθει στα χείλη μας, για τη συγκίνηση που μας προκάλεσε η πλατεία του Αγνώστου Στρατιώτη χωρίς κάγκελα, για τα δάκρυα που έτρεξαν στην πρώτη πολιτική πράξη της Καισαριανής και για την συγκίνηση της πρώτης πρωθυπουργικής ομιλίας...
Σήμερα θέλω να μιλήσω σε όλους όσους χαμογελούν ξανά κι αισιοδοξούν, ανεξαρτήτου κόμματος. Θέλω να τους επισημάνω πως οι σημερινές συγκεντρώσεις δεν είναι κομματικές. Οι σημερινές συγκεντρώσεις δεν ενδιαφέρονται για το αν είστε δεξιοί, κεντρώοι ή αριστεροί διότι οι σημερινές συγκεντρώσεις είναι καθαρά εθνικές.
Σήμερα θα βγούμε όλοι στους δρόμους διότι θέλουμε την πολυπόθητη αλλαγή που θα φέρει μία νέα πνοή όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Σήμερα βγαίνουμε όλοι στους δρόμους για να δείξουμε στους εκβιαστές πως είμαστε μία γροθιά. Σήμερα βγαίνουμε στους δρόμους για να τιμήσουμε όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους, αγωνιζόμενοι για τις στιγμές που ζούμε εμείς τώρα!
Σήμερα βγαίνουμε στις πλατείες διότι ο κλήρος έτυχε σε μας να κάνουμε την αρχή στην Ευρώπη.
Κι αν χάσουμε, θα χάσουμε με το κεφάλι ψηλά διότι μετά από πέντε χρόνια ταπείνωσης, υψώσαμε το ανάστημά μας για να επαναφέρουμε την αξιοπρέπειά μας.
Τι άλλο θέλετε λοιπόν για να σηκωθείτε από τον καναπέ;
Όλοι λοιπόν στις πλατείες σήμερα!
Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και στους ρομαντικούς της νεώτερης Ιστορίας μας.
Όλοι μια φωνή!
Όλοι μια γροθιά!