Η παλιά πόλη του Βουκουρεστίου έχει περιοριστεί πια σε ένα μικρό τμήμα της ρουμανικής πρωτεύουσας. Παρατηρώντας τα απομεινάρια μίας πανέμορφης πόλης σκεπτόμενος την ισοπέδωση ενός μεγάλου τμήματος της για να οικοδομηθεί το Παλάτι του Κοινοβουλίου και η Λεωφόρος της Ενότητας, διαπίστωσα πως έχουν γίνει αρχιτεκτονικά εγκλήματα και σε άλλες πόλεις πέρα της Αθήνας. Βέβαια το κομμάτι της παλιάς πόλης του Βουκουρεστίου είναι μεγαλύτερο από την Πλάκα κι άξιζε ένα ξεχωριστό φωτογραφικό βίντεο για να σας το παρουσιάσω.
Η συγκεκριμένη βόλτα ξεκινάει από κει που σταμάτησε η προηγούμενη με την οποία περιπλανηθήκαμε στη σύγχρονη πόλη. Εδώ ξεκινάμε από την άτυπη πύλη της παλιάς πόλης, την οδό Σταυροπόλεως. Απέναντι από το γραφικό δρομάκι βρίσκεται το υπέροχο Παλάτι του Σπιτιού της Οικονομίας και της Κατανάλωσης (00:10-00:40), χτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Πολ Γκοτερό. Έχει έντονα τα παρισινά στοιχεία, δίνοντας στην πόλη την αίγλη και την κομψότητα της γαλλική πρωτεύουσας. Κύρια χαρακτηριστικά το κτιρίου είναι η αψίδα πάνω από την είσοδο του κτιρίου, η οποία στηρίζεται σε δύο ζεύγη στύλων κορινθιακού ρυθμού και ο γυάλινος θόλος που αφήνει το φως του ήλιου να διαχέεται στο εσωτερικό του κτιρίου.
Ακολουθούμε την οδό Σταυροπόλεως και χανόμαστε στους υπέροχους δρόμους της παλιάς πόλης (00:41-02:24), οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε πεζόδρομοι για να μπορούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες να θαυμάζουν ανέμελα τις όμορφες προσόψεις των κτιρίων και να απολαμβάνουν ήσυχα τον καφέ τους ή το ποτό τους σε ένα από τα πολλά μπαρ της περιοχής. Σ' αυτά στα σοκάκια βρίσκεται η εθνική τράπεζα της Ρουμανίας (01:27) και το μουσείο Ιστορίας, το οποίο εκείνες τις μέρες είχε μία ενδιαφέρουσα φωτογραφική έκθεση για την "Επανάσταση του Δεκέμβρη του 1989" (02:10-02:24). Από τις υπαίθριες φωτογραφίες με κέντρισε το χαμόγελο ελπίδας ενός Ρουμάνου καθώς κουβαλούσε με περηφάνια στον ώμο του την ρουμανική σημαία με την τρύπα στη μέση. Τι να σκεφτόταν άραγε εκείνες τις συγκλονιστικές μέρες της αλλαγής τόσο στην χώρα του όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Στο δρόμο συνάντησα αρκετές καλλιτεχνικές πινελιές στους τοίχους των υπέροχων κτιρίων. Άλλες ήταν καλαίσθητες κι άλλες απλά μία ενοχλητική μουτζούρα (01:30-02:00).
Στην οδό Σταυροπόλεως βρίσκεται και η διάσημη εκκλησία της Σταυρουπόλεως (02:32-02:54), η οποία χτίστηκε το 1724 από τον Φαναριώτη Νικόλαο Μαυροκορδάτο και τον Ηπειρώτη Αρχιμανδρίτη Ιαωνίκιο Στρατονικέα σε ρυθμό μπρανκοβεάν. Στο εσωτερικό του ναού συνάντησα υπέροχες αγιογραφίες αλλά και τη ζεστασιά μιας κυριούλας που μου άναψε τα φώτα του ναού για να δω καλύτερα τις τοιχογραφίες. Της χάρισα ένα χαμόγελο θέλοντας έτσι να την ευχαριστήσω για την καλοσύνη της. Κινήσεις λιτές κι ευγενικές που μένουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη.
Η βόλτα ολοκληρώνεται λίγα μέτρα πιο κάτω από την εκκλησία της Σταυρουπόλεως. Πάνω στον ομώνυμο δρόμο βρίσκεται το ιστορικό ζυθοπωλείο Κάρου κου Μπέρε (02:55-03:55). Το κτίριο αυτό χτίστηκε το 1879 και λειτούργησε ως πανδοχείο για τους εμπόρους που έφταναν στην πόλη. Το νεογοτθικό του στυλ εντυπωσιάζει τον επισκέπτη ενώ η γυάλινη οροφή και τα βιτρώο στο βάθος δημιουργούν μία μυστηριακή ατμόσφαιρα στους θαμώνες. Το μυστήριο που πλανάται δεν είναι τυχαίο, μιας και ο χώρος αυτός φημίζεται για την σπιτική του μπύρα της οποίας η συνταγή είναι κρυφή εδώ κι εκατό χρόνια. Το Κάρου κου Μπέρε είναι ένα ιστορικό στέκι της πόλης, ανάλογο με αντίστοιχες περιπτώσεις άλλων πόλεων όπως το Καφέ Γκρέκο της Ρώμης. Αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.
Το ταξίδι ολοκληρώνεται σ' αυτήν την ανάρτηση. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία μου πρόσφεραν όμορφες κι αξέχαστες στιγμές. Μα πάνω απ' όλα μέσα από τις περιπλανήσεις 3.800 χιλιομέτρων στην ύπαιθρο και τις πόλεις των δύο χωρών γνώρισα περισσότερο την γειτονιά μας, τα Βαλκάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου