Το φετινό ταξίδι συνεχίζεται στη χώρα που απλώνεται βόρια του Δούναβη, λίγο πριν χυθεί στην Μαύρη Θάλασσα. Αναφέρομαι στην Ρουμανία. Συνήθως, όποτε γίνεται αναφορά σ' αυτή τη χώρα, αμέσως έρχονται στο μυαλό μας, εικόνες του κόμη Δράκουλα, των στοιχειωμένων Καρπαθίων, του Τσαουσέσκου και της Στεάουα. Η άγνοια γι' αυτή τη χώρα είναι το καλύτερο δώρο για όποιον αποφασίσει να ταξιδέψει εκεί. Το λέω αυτό διότι η έκπληξη που νιώθει κάποιος ανακαλύπτοντας την ομορφιά αυτής της χώρας είναι μεγάλη. Μετά απ' αυτό το ταξίδι, με μεγάλη σιγουριά, κατατάζω την Ρουμανία ως μία από τις πιο όμορφες χώρες που έχω επισκεφθεί. Όσο για το Βουκουρέστι, ισχύει πραγματικά ο χαρακτηρισμός του Παρισιού των Βαλκανίων.
Στη σημερινή όμως φωτογραφική βόλτα θα αναφερθώ στα Καρπάθια και στα υπέροχα χωριά του. Πρώτη στάση, στη Σινάια (00:04-00-42) . Η Σινάια είναι μία μικρή πόλη, κρυμμένη στις καταπράσινες πλαγιές των Καρπαθίων. Περπατώντας στα καταπράσινα μονοπάτια της με τα υπέροχα παλάτια, ένιωθα τη θετική ενέργεια που εκπέμπει αυτός ο τόπος. Είναι βέβαιο πως η ομορφιά της περιοχής θα 'χει εμπνεύσει αρκετούς ποιητές και ζωγράφους στο πέρασμα των αιώνων.
Η Σινάια ιδρύθηκε από τον Μιχαήλ Κατακουζινός το 1696, ο οποίος διέφυγε εκεί για να γλιτώσει από τους δολοφόνους που είχε στείλει ένας βυζαντινός ηγεμόνας. Για να ευχαριστήσει τον Θεό κατέφυγε στη χερσόνησο του Σινά να προσευχηθεί κι εκεί πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω και να χτίσει ένα μοναστήρι, πιστό αντίγραφο της Μονής της Αγίας Αικατερίνας (Μονή Σινά) στην περιοχή αυτή. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του τόπου, διότι η φύση και η μορφολογία του εδάφους, προσφέρει μία ιδιαίτερη αρμονία και γαλήνη. Όμοιά της δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού.
Στη συγκεκριμένη περιοχή αποφάσισε να χτίσει το πανέμορφο παλάτι του κι ο πρώτος βασιλιάς της Ρουμανίας, ο Κάρολος Α (00:43-01:48). Ήταν η θερινή κατοικία των βασιλέων που κυβέρνησαν ειρηνικά τη χώρα από το 1866 έως και το 1947. Φερδινάνδος και Μαρία, Κάρολος και Ελένα, η τελευταία ελληνικής καταγωγής.
Για να περιγράψω τον πλούτο του Πέλες ίσως χρειαστώ μέρες! Αυτό που πρέπει να γνωρίζει κανείς είναι ότι κτίστηκε μεταξύ 1880-1891 από Γερμανούς, Αυστριακούς, Έλληνες και Ιταλούς τεχνίτες. Έχει 240 δωμάτια, τα περισσότερα διακοσμημένα με χρυσάφι κι αλάβαστρο. Τα έπιπλα είναι γερμανικά, τα χαλιά περσικά, οι πίνακες ζωγραφικής περίφημων Ιταλών ζωγράφων της Αναγέννησης. Τα γλυπτά και τα αγάλματα που βρίσκονται στους κήπους του Παλατιού (ή «Κάστρου» ,όπως συνήθως το λένε οι περισσότεροι Ρουμάνοι, «Castelul»), αναπαριστούν όλες τις μορφές των μελών της βασιλικής οικογενείας εξ αρχής έως και το 1947. Τα φιλοτέχνησε όλα ο Ιταλός γλύπτης Ρομανέλι.
Σήμερα το «Καστέλουλ Πέλες» αποτελεί Μουσείο και τόπο επίσκεψης εκατοντάδων επισκεπτών καθημερινά. Με απόφαση του Κοινοβουλίου το 2010, παραχωρήθηκε ως περιουσιακό στοιχείο κληρονομιάς στον τέως βασιλιά Mihail και στην οικογένειά του. Στα ταξίδια μου έχω επισκεφθεί πολλά παλάτια όπως αυτό της Βασιλείας, της Βιέννης, της Βουδαπέστης, των Βρυξελλών, του Γουίνσδορ, του Λονδίνου κι άλλα αρκετά. Το Παλάτι Πέλες είναι το πιο όμορφο απ' όσα έχω δει!Στην Σινάια βρίσκεται και το ορθόδοξο μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου, με μία ιδιαίτερη εκκλησία δύο τρούλων και δύο καμπαναριών (01:49-02:22).
Η βόλτα συνεχίζεται προς το Μπραν όπου βρίσκεται το φημισμένο κάστρο του κόμη Δράκουλα. Στη διαδρομή μέχρι το Μπραν, είχα αφεθεί στη γαλήνη της φύσης και των ψηλών βουνών. Πανύψηλα κωνοφόρα δέντρα άγγιζαν μαζί με τις χιονισμένες βουνοκορφές, τον καταγάλανο ουρανό της Ρουμανίας (02:23-02:33).
Το Μπραν (02:34-03:10) είναι ένα αδιάφορο χωριό το οποίο ζει από τις επισκέψεις τουριστών στο πύργο του κόμη Δράκουλα. Όσοι περιμένουν ένα κάστρο τρομακτικό και στοιχειωμένο, φεύγουν απογοητευμένοι. Ο Πύργος έχει μία τρομακτική όψη αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα λαογραφικό μουσείο. Εξάλλου ο Βλάντ Τσέπες δεν έζησε εκεί...
Τελευταίος προορισμός μας η πόλη Μπρασόβ (03:16-04:20), η οποία είναι η 8η μεγαλύτερη πόλη της Ρουμανίας. Βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της χώρας, κρυμμένη στις απότομες πλαγιές των Καρπαθίων. Η ώρα είχε περάσει και ο παγετός κατέβαινε από τις κορυφές των γύρω βουνών. Από τη κεντρική πλατεία μπορείς να διακρίνεις σε μία πλαγιά τα όνομα της πόλης (03:16). Το Μπρασόβ χωρίζεται σε τρεις γειτονιές, στην ουγγρική, στην γερμανική και στην ρουμανική, η καθεμιά με τα δικά της χαρακτηριστικά. Οι εναλλαγές είναι έντονες από στενό σε στενό σ' αυτήν την πόλη.
Από τα αξιοθέατα της πόλης, αξίζει να επισκεφθεί κανείς την Μαύρη Εκκλησία (04:00-04:16), η οποία είναι η μεγαλύτερη γοτθική εκκλησία της Ρουμανίας. Πήρε το όνομά της από τη μεγάλη φωτιά του 1689 μ.Χ, καθώς μαύρισε το εξωτερικό της, σε αντίθεση με το εσωτερικό της, που είναι καλοδιατηρημένο, και φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιαστικά όργανα της Ανατολικής Ευρώπης.
Η νύχτα είχε πια πέσει. Ο παγετός μας οδήγησε στο λεωφορείο για να γυρίσουμε γρήγορα στο Βουκουρέστι. Στο ημερολόγιο έγραφε 31 Δεκεμβρίου 2014...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου