Σβήνοντας τα απομεινάρια ενός σπουδαίου πολιτισμού

Η κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού, αυτή η στενή χερσαία γη μεταξύ των ποταμών Τίγρη κι Ευφράτη, φλέγεται συνεχόμενα την τελευταία δεκαετία. Στον τόπο αυτό εδραιώθηκαν οι πρώτες πόλεις, οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες, αφήνοντας μας κληρονομιά έναν σπουδαίο πολιτιστικό θησαυρό. Χιλιάδες χρόνια μετά και ύστερα από πολλούς πολέμους, απέμειναν σήμερα περιορισμένα κι ανεκτίμητα απομεινάρια αυτού του πολιτισμού. Κάποια απ' αυτά ταξίδεψαν σε χώρες της Δύσης για να φέρουν τους ανθρώπους σε επαφή με λαούς που απέχουν χιλιόμετρα μακριά από τις χώρες τους. Όσα έμειναν στον τόπο τους, τοποθετήθηκαν ευλαβικά μέσα σε μουσεία, κερδίζοντας τον θαυμασμό των επισκεπτών και την αθανασία που τους πρόσφερε το πολιτιστικό άσυλο αυτών των χώρων. Η αξία αυτών των κειμηλίων είναι τεράστια. Είναι οι τελευταίοι συνδετικοί κρίκοι του παρόντος με το παρελθόν. Ο ομφάλιος λώρος της ανθρωπότητας με την ιστορία μας. 

Δυστυχώς όμως η πολυπόθητη αθανασία δεν είναι παρούσα σε όλες τις γωνιές του κόσμου. Η Μεσοποταμία, το απαρχές του δυτικού πολιτισμού δε φέρει αυτήν την τύχη. Τα τελευταία και σημαντικότερα απομεινάρια που συνέδεαν την Μοσούλη με το παρελθόν της, θρυμματίστηκαν βίαια από τα θανάσιμα χτυπήματα κάποιων φανατικών που κυριαρχούν στα εδάφη του Ιράκ και της Συρίας. Η λεηλασία αυτή όμως μας σπάραξε περισσότερο διότι κάποια υπανάπτυκτα δίποδα όντα θέλησαν να αποθανατίσουν σε βίντεο τις τελευταίες στιγμές σπουδαίων γλυπτών κι αναγλύφων που στέκονταν περήφανα για δεκαετίες στο μουσείο της πόλης. Μετά τις απάνθρωπες εκτελέσεις ομήρων και χριστιανών των περιοχών αυτών, φτάσαμε να παρακολουθούμε και την μη αναστρέψιμη εκτέλεση της παγκόσμιας Ιστορίας. 

Δάκρυα οργής έκαναν την εμφάνισή τους σε σκηνές, όπως εκείνη στην οποία ένας τεράστιος ανδριάντας σωριάζεται στο έδαφος αλλά παραμένει γερός μέχρι που ένα τέρας τον χτυπάει σαδιστικά στο κεφάλι με βαριοπούλα. Το κεφάλι του ανδριάντα γέρνει λίγο. Άνιση η πάλη του πολιτισμού με τον φανατισμό. Ένα δεύτερο χτύπημα κάνει το κεφάλι να γείρει επικίνδυνα. Στο τρίτο χτύπημα το κεφάλι αποκόβεται και θρυμματίζεται στο πάτωμα. Αμέσως ξεπροβάλει από τον λαιμό ο μεταλλικός σύνδεσμος που συγκρατούσε την κεφαλή με το υπόλοιπο σώμα. Ήταν εμφανές πως το γλυπτό αυτό κάποτε είχε σταθεί τυχερό με την υπομονετική φροντίδα συντηρητών έργων τέχνης. Κάποτε αυτό το γλυπτό ένιωσε ευγνώμων στην ανθρωπότητα που του βρήκε και του συγκόλλησε το κεφάλι. Σήμερα ένα κομμάτι αυτής της ανθρωπότητας του το πήρε πίσω και του το έκανε χίλια κομμάτια, ανοίγοντάς του μ' αυτόν τον τρόπο διάπλατα τις πύλες της λήθης. 

Κι εμείς εδώ, στεκόμαστε σοκαρισμένοι κι άπραγοι να παρακολουθούμε το σβήσιμο ενός ακόμη πολιτισμού, ο οποίος έπεσε θύμα σε μια από τις μορφές φανατισμού που έχουν σκορπίσει τόσο πόνο και θάνατο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Βλέποντας τα γλυπτά να σωριάζονται και να γίνονται μεμιάς σκόνη, κάνουμε αιρετικές σκέψεις αναλογιζόμενοι το πόσο τυχερά στάθηκαν τα γλυπτά της Μεσοποταμίας τα οποία βρίσκονται σήμερα σε μουσεία δυτικών χωρών όπως το Λούβρο στο Παρίσι και το Βρετανικό στο Λονδίνο.

Δολοφόνοι της Ιστορίας και του Πολιτισμού δεν είναι μόνο οι τζιχαντιστές που κατέστρεψαν τα γλυπτά του μουσείου κι έκαψαν τα αρχεία και τους θησαυρούς της βιβλιοθήκης της πόλης. Δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί είναι κι αυτοί που τους όπλισαν για να ρίξουν μη αρεστά καθεστώτα...