Συνηθίζουμε να τιμάμε τα Δεκεμβριανά κάθε 3 του συγκεκριμένου μήνα, ξεχνώντας όμως τα γεγονότα της επόμενης μέρας, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά. Η απεργία της 4ης Δεκεμβρίου του 1944 άγγιξε το 100% και το Σύνταγμα πλημμύρισε από κόσμο, ατρόμητο μετά το μακελειό που προκάλεσαν οι Βρετανοί με την συμμετοχή των συνεργατών των Γερμανών ναζί (χίτες, γερμανοτσολιάδες, χωροφύλακες). Ο κόσμος τίμησε τους νεκρούς της προηγούμενης μέρας, συνοδεύοντάς τους πένθιμα και μαχητικά στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Κανένας εκείνη τη μέρα δεν περίμενε την ύπουλη ενέδρα που έστηναν ξανά οι προδότες συμπατριώτες τους.
Έλλειψη ανθρωπιάς...
Απουσία σεβασμού απέναντι στους νεκρούς...
Το ποτήρι ξεχείλισε κι ο εμφύλιος ξεκίνησε. Η αντίδραση ήταν άμεση κι αποτελεσματική. Οι αντάρτες αφόπλισαν το κέντρο των Χιτών στο Θησείο και μέχρι το βράδυ είχαν καταλάβει τα περισσότερο αστυνομικά τμήματα της πρωτεύουσας. Δεν υπολόγισαν όμως τους νέους προστάτες των προδοτών...
Ο Εμφύλιος είναι μία περίοδος ταμπού γι' αρκετούς που κυβέρνησαν μέχρι πρόσφατα τη χώρα μας. Φταίει ότι τελικά επικράτησαν οι προδότες, οι απάτριδες πολιτικοί οι οποίοι μετονομάστηκαν σε Γέροι της Δημοκρατίας και σε Εθνάρχες, οι χουντικοί και τα ακροδεξιά σταγονίδια που μέχρι σήμερα κυβερνούν αυτόν τον τόπο κι έχουν μάλιστα λόγο θρασύ. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν τη χώρα μου στο χειρότερο κράτος της Ευρώπης. Μετέτρεψαν την μικρή Ελλάδα σε μία χαβούζα μαφιόζων και λαμόγιων, οι οποίοι μέχρι σήμερα βρίσκονται κάτω από μία αδικαιολόγητη ομπρέλα προστασίας.
Σβήνοντας όμως έτσι αθόρυβα και ύπουλα την νεώτερη Ιστορία μας, χάνουμε κάθε ενοχικό ίχνος αυτών των προσώπων κι αδυνατούμε να βρούμε τα λάθη που μας οδήγησαν εδώ. Κι όσο δε βλέπουμε την αλήθεια κατάματα, τόσο θα μένουμε σ' αυτήν την στασιμότητα που μας οδηγεί σε έναν αργό κι αναξιοπρεπή θάνατο...
Η 4η Δεκεμβρίου δε πρέπει να χαθεί στη λήθη της κοινής μας μνήμης. Πρέπει όλοι να φυλάξουμε καλά στο μυαλό μας το κείμενο που ήταν γραμμένο στο πανό που κρατούσαν οι τέσσερις μαυροφορεμένες γονατιστές κοπέλες. "Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ.".
Ας το συλλαβίσουμε μερικές φορές μέσα μας κι ας αναλογιστούμε ποια επιλογή έχουμε κάνει εμείς τα τελευταία πέντε χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου