Yπάρχουν ήρωες σήμερα;

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1915 ο Νίκος Μπελογιάννης. Ένας από τους τελευταίους γνήσιους ήρωες αυτού του τόπου. Μία προσωπικότητα που δεν έπαψε ποτέ να συγκινεί όχι μόνο για τον ανθρωπιστικό του λόγο αλλά και για τη θυσία του λόγω των ιδεών και των πιστεύω του.
Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι από μόνος του ένα μεγάλο κεφάλαιο της Ιστορίας μας. Η Ελλάδα μετά τον πόλεμο, παραδόθηκε από τους "συμμάχους" μας στα χέρια των πρώην συνεργατών των ναζί, οι οποίοι τον εκτέλεσαν χωρίς ενδοιασμούς, την ώρα που το ΚΚΕ, με την στάση του τον πρόσφερε ως τροφή στα ακροδεξιά θηρία. Ο λόγος του, η παγκόσμια αναγνωρισιμότητά του και η προσωπικότητά του φόβιζαν πολύ τους απάτριδες αξιωματικούς και πολιτικούς εκείνης της σκοτεινής περιόδου, κάτι που τους ώθησε να τον εκτελέσουν ξημερώματα Κυριακής. Εκείνο το βράδυ, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του έπεσαν να κοιμηθούν με την ηρεμία που του πρόσφερε η σκέψη πως τις Κυριακές δεν γίνονταν εκτελέσεις. Τα ξημερώματα όμως οι φύλακες τους ξύπνησαν. "Πάμε για καθαρό αέρα;" ρώτησε ο Μπελογιάννης. "Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση" του απάντησε ο φύλακας.
Τα καθάρματα κινήθηκαν ύπουλα για να αποφύγουν τις κινητοποιήσεις και τις διεθνείς αντιδράσεις για την θανατική ποινή που επιβλήθηκε στον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του. Λίγο πριν τις τέσσερις τα ξημερώματα, η κλούβα έφτασε στο Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία. Τα τέρατα δεν άφησαν κανέναν μελλοθάνατο να αντικρίσει τον ήλιο της τελευταίας μέρας της ζωής του. Εικοσιτέσσερις κάννες διέκοψαν τη ζωή ενός από τους σημαντικότερους ανθρώπους της Παγκόσμιας Ιστορίας της Αριστεράς.
Κάθε φορά που προσπαθώ να σκεφτώ έναν ήρωα, αμέσως στο μυαλό μου έρχεται ο "Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο". Ο θαυμασμός μου για το πρόσωπό του συνοδεύεται και με την οργή της καθορισμένης μας κοινής μοίρας, σχεδιασμένης από τους μεγαλύτερους εχθρούς του ελληνικού κράτους, τους "συμμάχους", τους "φίλους", τους "εταίρους"...
Στις μέρες μας απουσιάζουν προσωπικότητες τόσο δυνατές και σημαντικές όπως ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης, διότι κανένας σήμερα δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για το καλό των συνανθρώπων του. Δυστυχώς όμως υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι δηλώνουν αριστεροί κι αγωνιστές, προσβάλλοντας τις πραγματικές έννοιες αυτών των λέξεων. Υπάρχουν πολλοί που αποκαλούνται αριστεροί πολιτικοί την ώρα που υπογράφουν την καταδίκη και το ξεπούλημα της χώρας μας. Κάποτε παραποιήθηκε η Ιστορία μας. Σήμερα παραποιείται ο όρος της Αριστεράς.
Το πρόβλημα όμως έχει κι άλλη πλευρά. Εκεί ανήκει η κοινωνία στην οποία ζούμε. Μία κοινωνία απρόσωπη, ανεύθυνη κι ανώριμη. Τρεις γενιές καταδικασμένες και σημαδεμένες από την Συμφωνία της Βάρκιζας, την αρρωστημένη πολιτική της δεκαετίας του '60, την ξενόφερτη χούντα και την κάλπικη μεταπολίτευση. Τρεις γενιές στις οποίες σβήστηκαν τα ιδανικά και οι ιδεολογίες. Εφτά δεκαετίες αποβλάκωσης κι αδρανοποίησης.
Και να που σήμερα βιώνουμε τις συνέπειες των πράξεων αυτών. Τυφλοί περιπλανόμαστε σε ένα τόπο πληγωμένο κι αλλαγμένο. Σε μία πόλη ξένη προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τους απαραίτητους ήρωες που θα μας δείξουν ξανά το δρόμο. Δυστυχώς όμως η αμορφωσιά και η υποκουλτούρα διαστρεβλώνουν τα ερεθίσματα της πραγματικότητας και μας στρέφουν σε λάθος πρότυπα.
Πέρα απ' αυτό, αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε πως την απουσία των σημερινών προτύπων, μπορούν να την καλύψουν οι παλιοί ήρωες, οι οποίοι εξακολουθούν να μας φωνάζουν μέσα από τους τάφους. Όμως εμείς πέρα από τυφλοί είμαστε και κουφοί. Είναι κρίμα που αγνοούμε τους υπέροχους στίχους του Γιάννη Ρίτσου που μιλάνε για ήρωες που "κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί, και προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση".
Είναι γεγονός πως σημερινοί ήρωες δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως οι πραγματικοί ήρωες.
Ήρωες που ζουν ακόμα κι ας έφυγαν νωρίς...
Ο Νίκος Μπελογιάννης ζει αιώνια...
Αυτοί οι άνθρωποι μας δείχνουν το δρόμο.
Και θα εξακολουθούν να μας τον δείχνουν υπομονετικά, μέχρι να αφυπνιστούμε.
Κι αν αποτύχαμε για τη δικιά μας τη γενιά, ας αγωνιστούμε για την άλλη...