Σήμα κινδύνου για την Ευρώπη

του Γιώργου Καπόπουλου

Η γαλλική πολιτική ελίτ αγνόησε το μήνυμα της άνοιξης του 2002, όταν ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου, Ζαν-Μαρί Λεπέν, πέρασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αποκλείοντας ταπεινωτικά τον τότε Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Ζοσπέν. Δεκατρία χρόνια μετά καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό.
Πρώτο κόμμα της Γαλλίας από χθες, στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών, με τη Δεξιά του Σαρκοζί στη δεύτερη θέση και τους Σοσιαλιστές του Ολάντ στην τρίτη, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν είναι ένα σήμα κινδύνου για την Ευρώπη και κυρίως για την Ευρωζώνη. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους η Γαλλία δεν αντέχει, δεν χωρά στο πλαίσιο της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής που επιβάλλει το Βερολίνο.
Οι ευθύνες όμως είναι βαρύτατες εντός συνόρων, καθώς Δεξιά και Σοσιαλιστές έστρωσαν στη Λεπέν και της στρώνουν ακόμη τον δρόμο προς τον εκλογικό θρίαμβο και την πολιτική κυριαρχία μέσα από μια διπλή συνθηκολόγηση:
• Εδώ και μία δεκαετία Δεξιά και Σοσιαλιστές διαγκωνίζονται για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι έχουν μια ατζέντα εξίσου κατασταλτική και αυταρχική ως προς την ποινική παραβατικότητα και με μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Ετσι κατεδαφίστηκαν οι όποιες διαχωριστικές γραμμές με την ακροδεξιά και νομιμοποιήθηκαν πλήρως η προγραμματική θεματολογία και ρητορική της. Σήμερα απλώς επιβεβαιώνεται πανηγυρικά μια αρχή του μάρκετινγκ ότι όταν προσπαθείς να πείσεις ότι είσαι ίδιος με ένα ανταγωνιστικό προϊόν, προβάλλεις ως απομίμηση και πριμοδοτείς το γνήσιο.
• Από την άνοιξη του 2010, όταν ξέσπασε η κρίση στην Ευρωζώνη, μέχρι και σήμερα, στο όνομα των ζωτικών συμφερόντων της Γαλλίας στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, η μεν Δεξιά του Σαρκοζί ευαγγελίζεται τη με κάθε κόστος προσαρμογή στη γερμανικής κοπής διαρκή δημοσιονομική λιτότητα, οι δε Σοσιαλιστές διαφοροποιούνται προσεκτικά, ελπίζοντας σε σταδιακή αλλαγή γραμμής πλεύσης σε βάθος χρόνου.
Ετσι το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που απορροφά την κοινωνική και την πολιτική δυσαρέσκεια από τα δεξιά και τα αριστερά, χάρη σε μια απλουστευτική ρητορική που προβάλλει την επιστροφή στην εθνική κυριαρχία σαν τη μαγική συνταγή που θα λύσει όλα τα προβλήματα. Ενάμισης χρόνος μάς χωρίζει μόνο πλέον από τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές της άνοιξης του 2017 και εύλογα τίθεται το ερώτημα αν η δυναμική της ακροδεξιάς είναι αντιστρέψιμη. Σε καμία περίπτωση η εκτόξευση της ακροδεξιάς δεν πρέπει να ερμηνευθεί κυρίως σαν παρενέργεια του τρομοκρατικού πλήγματος των τζιχαντιστών στο Παρίσι στις 13/11.
Η γαλλική πολιτική ελίτ αγνόησε το μήνυμα της άνοιξης του 2002, όταν ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου, Ζαν-Μαρί Λεπέν, πέρασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αποκλείοντας ταπεινωτικά τον τότε Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Ζοσπέν. Δεκατρία χρόνια μετά καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό.

Πηγή: Έθνος