Καλό υπόλοιπο του 2015...

Το 2015 θα μείνει στη μνήμη μας ως μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες χρονιές της νεώτερης ιστορίας μας. Καθημερινές αναλύσεις, ποικίλες συζητήσεις κι έντονοι διαξιφισμοί, έκαναν το συγκεκριμένο έτος να φανεί αιώνας.

Παρ’ όλα αυτά, το 2015 ήταν πλούσιο σε στιγμές και συναισθήματα, τα οποία δεν έχουν κατασταλλάξει ακόμα στη συνείδησή μου. Κάθε φορά όμως που επιδιώκω την ανάδυσή τους στην επιφάνεια της θύμησής μου, μου έρχεται πρώτη εικόνα στο μυαλό μου η παρακάτω.

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ζούσαμε σε μία ουτοπία. Οι ηλιόλουστες αλκυονίδες μέρες, έκρυβαν επιτυχώς πίσω από την λαμπρότητά τους, τις καλοκαιρινές καταιγίδες. Ενθουσιασμένοι ζούσαμε τον δικό μας μύθο.

Την έντονη εναλλαγή των συναισθημάτων, την βίωσα για πρώτη φορά ένα μεσημέρι Πέμπτης (αν θυμάμαι καλά της πρώτης Πέμπτης μετά τις εκλογές), καθώς περπατούσα στα στενά της Πλάκας κατευθυνόμενος από τη δουλειά προς το Μοναστηράκι. Συνήθως κυκλοφορώ με ακουστικά στ’ αυτιά. Μία μάταιη προσπάθεια να απομονωθώ μουσικά από τη μιζέρια που με περιβάλλει. Φτάνοντας στο Μοναστηράκι ένιωσα μία απροσδιόριστη αύρα να με καλύπτει. Έβγαλα τα ακουστικά και τα έκρυψα στη τσέπη του μπουφάν. Στάθηκα σε μία γωνία και με διακριτικότητα άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο που ήταν απλωμένος σε ολόκληρη την ηλιοφώτιστη πλατεία. Οι φωνές, τα χαμόγελα και η κίνηση του πλήθους είχαν κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες φορές που βρέθηκα στο κέντρο. Έκλεισα τα μάτια κι αφέθηκα σε συναισθήματα που είχαν σωπάσει τα τελευταία χρόνια. Πάνω από το κεφάλι μου πλανιούνταν πάλι τα όνειρα μας, τα σχέδια που θέλουμε να κάνουμε, η χαμένη μας αξιοπρέπεια και η ελπίδα. Μεμιάς το σώμα μου ένιωσε πιο υγιές και η ψυχή μου γαλήνια.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, όλες αυτές οι αναζωπυρώσεις σβήστηκαν.

Προδόθηκαν;

Πουλήθηκαν;

Αγνοήθηκαν;

Για πολύ καιρό θα συνεχίσουμε να το συζητάμε αυτό.

Προσωπικά θα ήθελα να κρατήσω στη μνήμη μου τη συγκεκριμένη ηλιόλουστη στιγμή του μακρινού Γενάρη.

Μία στιγμή που ως λαός δείξαμε πως εξακολουθούμε να έχουμε όνειρα κι όρεξη για ζωή.

Η θέληση και η δράση λείπουν μόνο…