Αναχωρήσαμε στις 8 το πρωί από την Μπρατισλάβα με το τραίνο. Ο ήλιος είχε ανέλθει από τις στέγες των σπιτιών την ώρα που αφήναμε πίσω μας τα προάστια της πρωτεύουσας, με προορισμό την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη, η οποία βρισκόταν στην άλλη άκρη της χώρας, κοντά στα σύνορα με Ουγγαρία και Ουκρανία. Ταξιδεύαμε προς το Κόσιτσε...
Η διαδρομή διήρκεσε πέντε ώρες. Διασχίσαμε όλο το βόρειο τμήμα της Σλοβακίας. Φτάσαμε κοντά στα σύνορα με Τσεχία και λίγο πριν κατηφορίσουμε νοτιοανατολικά, περάσαμε δίπλα από τα πανέμορφα Όρη Τάτρα, τα οποία είναι τα φυσικά σύνορα με την Πολωνία.
Το Κόσιτσε μας υποδέχτηκε με ομίχλη και θερμοκρασία κοντά στο μηδέν. Αυτό όμως δεν πτόησε την όρεξη να ανακαλύψουμε μία πραγματικά υπέροχη πόλη. Το Κόσιτσε ιδρύθηκε το 1243 από Γερμανούς (κυρίως Σάξονες) μαζί με ντόπιους Σλάβους. Γι' αυτό και η πόλη έχει κεντροευρωπαϊκά στοιχεία, όπως ο καταπληκτικός καθεδρικός ναός (00:10) για τον οποίον αφιερώνω σχεδόν όλο το δεύτερο μισό του φωτογραφικού μου βίντεο και το κομψό κτίριο της όπερας (00:15-00:30).
Η μεγάλη πνευματική άνθηση της πόλης κατά τη περίοδο του 18ου και 19ου αιώνα παραμένει αισθητή από τα κτίρια του ιστορικού κέντρου (00:30-02:14). Οι προσόψεις είναι διακοσμημένες με υπέροχα γλυπτά, ψηφιδωτά και ζωγραφικά στοιχεία, όπως το δικαστήριο της πόλης με την καταπληκτική προτομή της δικαιοσύνης στη κορυφή (00:30) και το ξενοδοχείο Slavia (00:34). Τα κτίρια που χτίστηκαν εκείνη την περίοδο είναι επηρεασμένα από το ύφος του Μπαρόκ και του Νεοκλασσικισμού. Η ομορφιά της πόλης, είναι συνυφασμένη με το εκλεπτυσμένο ύφος των αριστοκρατικών κτιρίων. Η κομψότητα στην διακόσμησή τους δεν υπερέβαινε τα όρια της υπερβολής, προσφέροντάς μας μία υπέροχη αύρα στους δρόμους. Στις περιπλανήσεις μου συνάντησα και μία γόβα (00:55), ένα γλυπτό-δώρο του γνωστού και υπερτιμημένου καλλιτέχνη Andy Warhol, ο οποίος είχε καταγωγή από την Σλοβακία.
Η πόλη χωρίζεται σε πολλές ζώνες. Η μία είναι η κεντρική, την οποία διατρέχει η οδός Hlavna με τα μπαρόκ και τα νεοκλασικά κτίρια (02:21), έχοντας στο κέντρο της μία νησίδα με την όπερα και τον καθεδρικό ναό. Η άλλη ανήκει στο πιο παλιό κομμάτι της πόλης, το οποίο είναι ένα στενό δρομάκι με μικρά σπίτια τα οποία έχουν μετατραπεί σε υπέροχες καφετέριες και γκαλερί (02:16). Οι υπόλοιπες ζώνες ανήκουν στην πανεπιστημιούπολη και στο νεώτερο κομμάτι της πόλης που έχει έντονο το σοβιετικό στοιχείο.
Στην παλιά πόλη βρίσκεται ένα υπέροχο παλατάκι (02:25-03:03). Την προσοχή μου την τράβηξε η ιδιαίτερη σκεπή του. Το σμαραγδί της χρώμα άστραφτε στα χάδια του ήλιου μετά την πρωινή βροχή. Το Jacab Palace χτίστηκε τον 19ο αιώνα. Χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι οι πολλές αρχιτεκτονικές τάσεις που έχουν εφαρμοστεί πάνω του, κάνοντάς το μοναδικό. Ο δήμος θέλει να το κάνει μουσείο αλλά έχει μπλέξει με την τελευταία κληρονόμο, η οποία δε θέλει να το δώσει, στερώντας στο κοινό τον εσωτερικό του χώρο και διάκοσμο. Από το δρόμο προσπαθήσαμε να ρίξουμε κλεφτές ματιές μέσα από τα παράθυρα. Πίσω από τη σκόνη κατάφερα να διακρίνω μόνο ένα άγαλμα το οποίο μου είχε γυρισμένη πλάτη.
Όσο όμορφα είναι τα στενά της πόλης, τόσο πιο ελκυστικό είναι το ιστορικό της κέντρο. Το οικοδομικό σύμπλεγμα ξεκινάει με την μικρή εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (03:15). Ακριβώς δίπλα της, απλώνεται ο υπέροχος Καθεδρικός ναός της Αγίας Ελισάβετ (03:21-04:09). Είναι ο μεγαλύτερος ναός της Σλοβακίας κι ο ανατολικότερος γοτθικός ναός της Ευρώπης. Ως κτίριο έχει δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το ένα είναι το κομψό του καμπαναριό και το άλλο είναι η πολύχρωμη στέγη του (η οποία θυμίζει πολύ τον Άγιο Στέφανο της Βιέννης και της Βουδαπέστης). Είναι δύσκολο να αποτυπωθεί ολόκληρο το οικοδόμημα σε μία μόνο λήψη. Σε αναγκάζει να περπατάς όλη την ώρα γύρω του και να φωτογραφίζεις κάθε τι που σου τραβάει τη προσοχή.
Ο καθεδρικός άρχισε να χτίζεται από τα τέλη του 14ου αιώνα, μετά την καταστροφή του προηγούμενου ναού που ήταν στη θέση του. Υποτίθεται πως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Τόσο στο εξωτερικό του όσο και στον εσωτερικό του χώρο υπάρχουν πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία από διάφορους λαούς που πέρασαν κι επηρέασαν την πόλη, όπως Γερμανοί, Αψβούργοι, Πολωνοί κι Ούγγροι.
Δίπλα στην κύρια είσοδο του ναού, βρίσκεται μία μικρή πόρτα που σε βάζει μέσα στον ψηλό πύργο της εκκλησίας. Στριφογυριστές σκάλες σε ανεβάζουν στην κορυφή (04:10-04:40). Από εκεί πάνω μπορείς να θαυμάσεις όλη την πόλη αλλά και την υπέροχη σκεπή του ναού. Παρατηρείς το "νησί" που σχηματίζεται στο κέντρο της πόλης, περιτριγυρισμένο από τα υπέροχα μπαρόκ κτίρια. Βλέπεις τα καμπαναριά που ξεπηδούν πάνω από τις σκεπές των κτιρίων. Διακρίνεις την ελληνοκαθολική εκκλησία, την φραγκισκανική και την νέα συναγωγή. Ο αστικός πύργος που βρίσκεται δίπλα στο καμπαναριό δείχνει τόσο μικρός και ζαρωμένος από εκεί ψηλά. Όμορφο όμως είναι και το σύμπλεγμα που δημιουργείται μεταξύ των μικρών οβελίσκων στη σκεπή του ναού με τα πανύψηλα έλατα που βρίσκονται ακριβώς από κάτω. Κατεβαίνοντας πάλι στην είσοδο, θαύμασα για μία ακόμη φορά το καμπαναριό, κι αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό η εικόνα του απ' όλες τις μεριές της πόλης που το είδα (04:45-05:26).
Ο περίπατος του Κόσιτσε ολοκληρώνεται έξω από τον Καθεδρικό ναό (05:46-06:29). Η νύχτα πέφτει αλλά η πόλη παραμένει λαμπερή. Ο ναός φωτίζεται όμορφα με ιδιαίτερες εναλλαγές χρωμάτων κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι καταφέρνει να διατηρεί και την νύχτα, αμείωτη την προσοχή των επισκεπτών και των κατοίκων της πόλης.
Σιγά σιγά παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Τελευταία εικόνα της βόλτας, είναι τα φώτα από τις εργατικές κατοικίες που βρίσκονται έξω από το Κόσιτσε και σε μεγαλύτερο υψόμετρο απ' αυτήν (06:30). Κι ενώ τη μέρα φαίνονται σαν τείχη που προστατεύουν την πόλη, το βράδυ τα φωτισμένα παράθυρα των διαμερισμάτων δημιουργούν ένα υπέροχο χρυσό ψηφιδωτό περιμετρικά του ιστορικού κέντρου. Μία μαγική εικόνα που σε καθηλώνει για μερικά λεπτά στην άκρη του δρόμου. Προσπάθησα να την αποθανατίσω με την φωτογραφική μου μηχανή, αλλά ήταν δύσκολο να αποτυπωθεί τόση ομορφιά σε μία απλή εικόνα.
Το Κόσιτσε είναι μία πόλη-έκπληξη για κάθε ταξιδευτή. Δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκε ως πολιτισμική πρωτεύουσα το 2013 μαζί με την Μασσαλία.
Αξίζει οπωσδήποτε να την επισκεφθείτε και το βράδυ να απολαύσετε σλοβάκικη μπύρα στο Bernard, στέκι για Έλληνες φοιτητές διότι η σερβιτόρα μιλάει άπταιστα ελληνικά με κρητική προφορά...
Το Κόσιτσε αποτυπώθηκε στο μυαλό μου ως η πόλη με τον δεύτερο πιο όμορφο Καθεδρικό που έχω επισκεφθεί μέχρι στιγμής. Πρώτος παραμένει ο Καθεδρικός του Στρασβούργου.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την ξαδέλφη μου την Έλενα Χατζελένη, για την ζεστή της φιλοξενία, την εξαιρετική της ξενάγηση, την ευχάριστη συντροφιά της και τα συγκινητικά της δώρα. Με την παρουσία της το ταξίδι μας έγινε ακόμα πιο όμορφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου