Κάθε φορά που στις σκοτεινές αίθουσες παίζονται ανούσιες κι αδιάφορες ταινίες, ανατρέχω σε διαμάντια του παρελθόντος. Τι είναι όμως αυτό που μ' έκανε να χαρακτηρίσω την άγνωστη ταινία "a los que aman" ως ένα από τα αριστουργήματα του παρελθόντος.
Πρώτα απ' όλα τα υπέροχα πλάνα της ισπανικής υπαίθρου αλλά κυρίως ο τρόπος κινηματογραφικής και φωτογραφικής τους λήψης. Μία πετυχημένη μίξη ταρκοφσκικής εικόνας με αγγελοπουλική κίνηση.
Έπειτα είναι τα ατμοσφαιρικά σκηνικά που θύμιζαν πίνακες Καραβάτζιο και Βελάσκεθ. Γήινα χρώματα στους τοίχους με έναν ιδιαίτερο χρυσό φωτισμό που έμπαινε μέσα από παράθυρα ή διοχετευόταν από τις φλόγες των κεριών, δίνοντας μία θεϊκή υπόσταση στις ανθρώπινες μορφές. Οι φιγούρες δρούσαν σε ένα άλλο επίπεδο προσφέροντας μία ακόμη διάσταση στη ταινία, αποδεικνύοντας πως ο τρισδιάστατος κινηματογράφος δε χρειάζεται προηγμένη τεχνολογία για να εφαρμοστεί, αλλά αισθητική παιδεία και καλλιτεχνική καταξίωση.
Ένας άλλος παράγοντας που μ' έκανε να χαρακτηρίσω την ταινία ως αριστούργημα, είναι οι χαρακτήρες της ιστορίας. Ένας αδελφός που αυτοτιμωρήθηκε με ευνουχισμό αφού είδε άπραγος τον βιασμό και τη δολοφονία μίας κοπέλας. Από τότε κυκλοφορεί μόνος του στους αγρούς διαβάζοντας την... Θεία Κωμωδία του Δάντη. Ένας άλλος νέος που σπούδασε γιατρός, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του. Παράτησε όμως την θετική επιστήμη όταν απέτυχε να σώσει τη ψυχή της αγαπημένης του, κι έτσι έγινε δάσκαλος. Όπως αναφέρει ο ίδιος, περισσότερη ουσία έβρισκε στις απορίες και στις συζητήσεις των παιδιών κι όχι στους μεγάλους. Εξάλλου μόνο οι μαθητές τους μπορούσαν να δείξουν κατανόηση στη προσωπική του διαφυγή, στο να ξαπλώνει στο γρασίδι και να δίνει μορφές στα σύννεφα που περνούν. Γι' αυτόν μία μέρα χωρίς σύννεφα, ήταν μία μέρα χαμένη. Στη συνέχεια έχουμε την αντικοινωνική κόρη του δασκάλου ξιφομαχίας, η οποία αν και με ρόλο μικρό στην ιστορία, καταφέρνει να φέρει την απόλυτη ταραχή στην ήρεμη ζωή των ανθρώπων. Δε θα ταίριαζε σε άλλην αυτός ο ρόλος πέρα από την Μόνικα Μπελούτσι. Τέλος την ιστορία πλαισιώνουν δύο αδελφές, η μια μπλέκει με λάθος σύντροφο και η μικρότερη κρύβει τον έρωτα του γιατρού προς την μεγάλη της αδελφή.
Οι ήρωες όμως για να σταθούν επιτυχώς σε μία ιστορία, χρειάζονται δυνατούς διαλόγους, οι οποία να συνοδεύονται με τις αντίστοιχες χροιές φωνής. Οι συζητήσεις γίνονται στην ισπανική και τη γαλλική γλώσσα, οι οποίες αποθεώνονται μέσα σε ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, λογοτεχνικού ύφους κι εντάσεων, εμπλουτίζοντας έτσι την κινηματογραφική απόλαυση του θεατή.
Το αποκορύφωμα όμως αυτής της ταινίας είναι η αγάπη για τη ζωή και κυρίως η αγάπη για τον αληθινό έρωτα. Και δυστυχώς, ο αληθινός έρωτας, οδηγεί στο θάνατο...
Το "A los que aman" είναι μία δυσεύρετη ταινία για την οποία αξίζει να αναζητήσετε...
Βαθμολογία: 10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου