Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Η ουρά του αλόγου
Πρωινό Πέμπτης πήραμε το τραίνο από το Μπέργκαμο με προορισμό την νότιο Λομβαρδία. Με ανταπόκριση και μισής ώρας αναμονή στο Treviglio, απολαύσαμε έναν έσπρεσσο στις αποβάθρες, περιμένοντας το συρμό που θα μας πήγαινε στην πατρίδα του βιολιού, την Κρεμόνα.
Για την Κρεμόνα δεν γνώριζα τίποτα πέρα του ότι ήταν ένα ιστορικό πολιτισμικό κέντρο όπου εκεί κατασκευαζόντουσαν τα καλύτερα βιολιά της Ευρώπης, με γνωστότερα αυτά των οίκων Αμάτι, Τζουζέπε Γκουαρνέρι και του περίφημου Αντόνιο Στραντιβάρι. Στον ύστερο μεσαίωνα η Κρεμόνα είχε γίνει πόλος έλξης ανθρώπων της μουσικής, των τεχνών και των γραμμάτων. Σ' αυτό βοήθησε κι ο φιλόμουσος επίσκοπός της Νικολό Σφοντράτι, ο οποίος έγινε μετά πάπας δίνοντας μεγάλες χορηγίες στην πόλη που αγάπησε κι αγαπήθηκε. Σήμερα η πόλη πέρα από τα βιολιά, φημίζεται και για την καλοδιατηρημένη μεσαιωνική της πλατεία.
Το τραίνο μας άφησε στην βόρεια μεριά της πόλης. Από την μία πλευρά των γραμμών υπήρχαν ατέλειωτα χωράφια κι από την άλλη δυο μεγάλοι δρόμοι που οδηγούσαν προς το ιστορικό κέντρο. Κατεβαίνοντας σταματούσαμε συνέχεια έξω από καταστήματα τα οποία ήταν διακοσμημένα με βιολιά (00:09 και 01:14-01:24) αλλά και σε αρκετά αγάλματα δασκάλων και κατασκευαστών βιολιού (01:25-01:36).
Στο ξεκίνημα της οδού Γαριβάλδη συναντήσαμε την εκκλησία του Αγίου Λουκά (00:29-00:36). Μακριά από το ιστορικό κέντρο κρατάει καλά κρυμμένη την ομορφιά της, δημιουργώντας ένα πέπλο μυστηρίου. Ο ναός είναι χτισμένος με κόκκινες πλίνθους και είναι ρομανικού ρυθμού με αναγεννησιακό στυλ. Ακριβώς δίπλα στην είσοδό της στέκει και το βαπτιστήριον. Ο συγκεκριμένος ναός χτίστηκε το 1415.
Ο δρόμος μας πέρασε μέσα από την κεντρική αγορά της πόλης, η οποία δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο πέρα από μερικά μπαρόκ κτίρια με όμορφες ζωγραφιστές προσόψεις. Ανάμεσα σ' αυτά δεσπόζει το Palazzo Trecchi (00:21-00:27), το οποίο θεωρείται ως ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα αναγεννησιακά κτίρια της πόλης.
Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η ψυχή της Κρεμόνα. Ένα ιδιαίτερο μουσείο με ένα πανέμορφο γλυπτό στον υπαίθριο χώρο του. Αναφέρομαι στο μουσείο βιολιού και στο γλυπτό "Η Ψυχή της Μουσικής" όπου μερικές σειρές πενταγράμμων με νότες δημιουργούν μία καθιστή ανθρώπινη μορφή (00:57-01:12). Δε χρειάζεται να είναι κάποιος λάτρης του βιολιού για να επισκεφθεί το συγκεκριμένο μουσείο. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ένα αξιοπερίεργο στοιχείο της πόλης. Πέρα από τα πολλά καταστήματα κι εργαστήρια κατασκευής κι επισκευής βιολιών, συνάντησα και πολλούς ανθρώπους που κουβαλούσαν πάνω τους βιολιά. Δεν είναι υπερβολή να πω πως η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της πόλης είναι μουσικοί.
Από εκείνο το σημείο και μετά η υπόλοιπη βόλτα συνεχίστηκε στην πανέμορφη μεσαιωνική πλατεία της Κρεμόνα (01:41-04:32). Μόλις βγει κανείς στο κέντρο της αμέσως ο χρόνος σταματάει. Η μεσαιωνική της αύρα έχει διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Ο σεβασμός στο τοπίο είναι έκδηλος από τους κατοίκους, οι οποίοι ζουν και κινούνται έχοντας την Piazza del Comune ως μια πύλη στο χρόνο. Δεν ακούγονται οχήματα, ούτε φωνές, ούτε θόρυβοι. Εκστασιασμένος στέκεσαι στην μέση της πλατείας και δε ξέρεις τι να πρωτοαντικρύσεις και τι να πρωτοθαυμάσεις. Όλα τα κτίσματα είναι υπέροχα.
Πρώτα απ' όλα σου κλέβει την προσοχή ο πανύψηλος πύργος της πλατείας. Ο Torrazzo της Κρεμόνα έχει 112,7 μέτρα ύψος και για να φτάσεις στη κορυφή του πρέπει να ανέβεις 520 σκαλοπάτια. Είναι το τρίτο ψηλότερο καμπαναριό-πύργος στον κόσμο (το ψηλότερο βρίσκεται στην Βαυαρία στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου και το δεύτερο στην Μπριζ στην εκκλησία της Notre Dame). Ωστόσο χτίστηκε πριν από τους δυο παραπάνω πύργους, κάνοντάς τον να έχει την πρωτιά της παλαιότερης δόμησης καμπαναριού-πύργου που ξεπέρασε τα 100 μέτρα. Ξεκίνησε να χτίζεται από το 754 και ολοκληρώθηκε μετά από διάφορες φάσεις το 1309. Επίσης ο πύργος αυτός φημίζεται για το μεγαλύτερο αστρολογικό ρολόι του κόσμου. Κατασκευάστηκε από τους μηχανικούς Francesco και Giovan Battista Divizioli (πατέρας και γιος) από το 1583 μέχρι το 1588, και ζωγραφίστηκε πολλές φορές. Την αρχή την έκανε ο Paolo Scazzola και την συνέχισε ο Giovanni Battista Dordoni, ο οποίος πρόσθεσε τον ουρανό με τα ζώδια και τον Ήλιο με την Σελήνη να κινούνται ανάμεσα σ' αυτά.
Το τραίνο μας άφησε στην βόρεια μεριά της πόλης. Από την μία πλευρά των γραμμών υπήρχαν ατέλειωτα χωράφια κι από την άλλη δυο μεγάλοι δρόμοι που οδηγούσαν προς το ιστορικό κέντρο. Κατεβαίνοντας σταματούσαμε συνέχεια έξω από καταστήματα τα οποία ήταν διακοσμημένα με βιολιά (00:09 και 01:14-01:24) αλλά και σε αρκετά αγάλματα δασκάλων και κατασκευαστών βιολιού (01:25-01:36).
Στο ξεκίνημα της οδού Γαριβάλδη συναντήσαμε την εκκλησία του Αγίου Λουκά (00:29-00:36). Μακριά από το ιστορικό κέντρο κρατάει καλά κρυμμένη την ομορφιά της, δημιουργώντας ένα πέπλο μυστηρίου. Ο ναός είναι χτισμένος με κόκκινες πλίνθους και είναι ρομανικού ρυθμού με αναγεννησιακό στυλ. Ακριβώς δίπλα στην είσοδό της στέκει και το βαπτιστήριον. Ο συγκεκριμένος ναός χτίστηκε το 1415.
Ο δρόμος μας πέρασε μέσα από την κεντρική αγορά της πόλης, η οποία δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο πέρα από μερικά μπαρόκ κτίρια με όμορφες ζωγραφιστές προσόψεις. Ανάμεσα σ' αυτά δεσπόζει το Palazzo Trecchi (00:21-00:27), το οποίο θεωρείται ως ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα αναγεννησιακά κτίρια της πόλης.
Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η ψυχή της Κρεμόνα. Ένα ιδιαίτερο μουσείο με ένα πανέμορφο γλυπτό στον υπαίθριο χώρο του. Αναφέρομαι στο μουσείο βιολιού και στο γλυπτό "Η Ψυχή της Μουσικής" όπου μερικές σειρές πενταγράμμων με νότες δημιουργούν μία καθιστή ανθρώπινη μορφή (00:57-01:12). Δε χρειάζεται να είναι κάποιος λάτρης του βιολιού για να επισκεφθεί το συγκεκριμένο μουσείο. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ένα αξιοπερίεργο στοιχείο της πόλης. Πέρα από τα πολλά καταστήματα κι εργαστήρια κατασκευής κι επισκευής βιολιών, συνάντησα και πολλούς ανθρώπους που κουβαλούσαν πάνω τους βιολιά. Δεν είναι υπερβολή να πω πως η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της πόλης είναι μουσικοί.
Από εκείνο το σημείο και μετά η υπόλοιπη βόλτα συνεχίστηκε στην πανέμορφη μεσαιωνική πλατεία της Κρεμόνα (01:41-04:32). Μόλις βγει κανείς στο κέντρο της αμέσως ο χρόνος σταματάει. Η μεσαιωνική της αύρα έχει διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Ο σεβασμός στο τοπίο είναι έκδηλος από τους κατοίκους, οι οποίοι ζουν και κινούνται έχοντας την Piazza del Comune ως μια πύλη στο χρόνο. Δεν ακούγονται οχήματα, ούτε φωνές, ούτε θόρυβοι. Εκστασιασμένος στέκεσαι στην μέση της πλατείας και δε ξέρεις τι να πρωτοαντικρύσεις και τι να πρωτοθαυμάσεις. Όλα τα κτίσματα είναι υπέροχα.
Πρώτα απ' όλα σου κλέβει την προσοχή ο πανύψηλος πύργος της πλατείας. Ο Torrazzo της Κρεμόνα έχει 112,7 μέτρα ύψος και για να φτάσεις στη κορυφή του πρέπει να ανέβεις 520 σκαλοπάτια. Είναι το τρίτο ψηλότερο καμπαναριό-πύργος στον κόσμο (το ψηλότερο βρίσκεται στην Βαυαρία στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου και το δεύτερο στην Μπριζ στην εκκλησία της Notre Dame). Ωστόσο χτίστηκε πριν από τους δυο παραπάνω πύργους, κάνοντάς τον να έχει την πρωτιά της παλαιότερης δόμησης καμπαναριού-πύργου που ξεπέρασε τα 100 μέτρα. Ξεκίνησε να χτίζεται από το 754 και ολοκληρώθηκε μετά από διάφορες φάσεις το 1309. Επίσης ο πύργος αυτός φημίζεται για το μεγαλύτερο αστρολογικό ρολόι του κόσμου. Κατασκευάστηκε από τους μηχανικούς Francesco και Giovan Battista Divizioli (πατέρας και γιος) από το 1583 μέχρι το 1588, και ζωγραφίστηκε πολλές φορές. Την αρχή την έκανε ο Paolo Scazzola και την συνέχισε ο Giovanni Battista Dordoni, ο οποίος πρόσθεσε τον ουρανό με τα ζώδια και τον Ήλιο με την Σελήνη να κινούνται ανάμεσα σ' αυτά.
Στην σκιά του θεόρατου πύργου βρίσκεται ο Καθεδρικός της Κρεμόνα, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο γλυπτός του διάκοσμος από την πλευρά της πλατείας είναι πλούσιος. Τα γλυπτά έχουν ιδιαίτερη προοπτική, γι' αυτό κι αξίζει να σταθείς λίγη ώρα από κάτω τους για να τα θαυμάσεις. Την προσοχή μου τράβηξε η μορφή ενός άνδρα με ένα μεταλλικό μαχαίρι σφηνωμένο στο κεφάλι του (03:38). Ο ναός χτίστηκε σε διάφορες φάσεις μ' αποτέλεσμα να έχει πάνω του χαρακτηριστικά γοτθικά, αναγεννησσιακά και μπαρόκ. Η οικοδόμησή του ξεκίνησε το 1107 αλλά ένας σεισμός (1117) προκάλεσε αρκετές ζημιές και σταμάτησε το χτίσιμό του. Όμως το 1129 ξεκίνησαν πάλι οι εργασίες ανοικοδόμησής του, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1196. Η σημερινή του πρόσοψη τοποθετήθηκε τον 13ο με αρχές του 14ου αι.
Ακριβώς δίπλα στον εντυπωσιακό καθεδρικό βρίσκεται το βαπτιστήριον της πόλης. Χτίστηκε το 1167 και χαρακτηρίζεται για το οκτάπλευρα σχέδιό του, το οποίο αναφέρεται στην λατρεία του Αγίου Αμβροσίου του Μιλάνου και συμβολίζει την 8η μέρα της Ανάστασης και της Βάπτισης. Περιέχει ρομανικά και γοτθικά στοιχεία, ενώ τον 16ο αιώνα, κάποιες από τις πλευρές του καλύφθηκαν με μάρμαρο.
Στην άλλη πλευρά της πλατείας βρίσκεται η Loggia dei Militi, ένα ιστορικό κτίριο του 1292, όπου στη στοά του βρίσκεται το οικόσημο της πόλης και το Δημαρχείο με τις υπέροχες στοές του το οποίο χτίστηκε το 1206.
Η βόλτα στην πόλη τελείωσε με έναν αρωματικό καφέ ακριβώς κάτω από τον θεόρατο Torrazzo, την ώρα που μία παρέα μουσικών έπαιζαν με τα βιολιά τους ταξιδιάρικες μελωδίες. Είναι από τις στιγμές που αποτυπώνονται βαθιά στη μνήμη και ξαναζωντανεύουν κάθε φορά που θέλω να γυρίσω εκεί.
Η Κρεμόνα είναι ένα ιδιαίτερο διαμάντι στη καρδιά του ιταλικού βορρά. Και σίγουρα μία από τις πόλεις που θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά.
Ακριβώς δίπλα στον εντυπωσιακό καθεδρικό βρίσκεται το βαπτιστήριον της πόλης. Χτίστηκε το 1167 και χαρακτηρίζεται για το οκτάπλευρα σχέδιό του, το οποίο αναφέρεται στην λατρεία του Αγίου Αμβροσίου του Μιλάνου και συμβολίζει την 8η μέρα της Ανάστασης και της Βάπτισης. Περιέχει ρομανικά και γοτθικά στοιχεία, ενώ τον 16ο αιώνα, κάποιες από τις πλευρές του καλύφθηκαν με μάρμαρο.
Στην άλλη πλευρά της πλατείας βρίσκεται η Loggia dei Militi, ένα ιστορικό κτίριο του 1292, όπου στη στοά του βρίσκεται το οικόσημο της πόλης και το Δημαρχείο με τις υπέροχες στοές του το οποίο χτίστηκε το 1206.
Η βόλτα στην πόλη τελείωσε με έναν αρωματικό καφέ ακριβώς κάτω από τον θεόρατο Torrazzo, την ώρα που μία παρέα μουσικών έπαιζαν με τα βιολιά τους ταξιδιάρικες μελωδίες. Είναι από τις στιγμές που αποτυπώνονται βαθιά στη μνήμη και ξαναζωντανεύουν κάθε φορά που θέλω να γυρίσω εκεί.
Η Κρεμόνα είναι ένα ιδιαίτερο διαμάντι στη καρδιά του ιταλικού βορρά. Και σίγουρα μία από τις πόλεις που θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου