Ακριβώς στο κέντρο της Λομβαρδίας, στους πρόποδες των ιταλικών Άλπεων, βρίσκεται η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της συγκεκριμένης ιταλικής περιφέρειας, η Μπρέσια. Ένας μύθος λέει πως η πόλη ιδρύθηκε από τον Ηρακλή ενώ ένας άλλος υποστηρίζει ότι ένας πρόσφυγας μετά την πολιορκία της Τροίας εγκαταστάθηκε εκεί και ίδρυσε την πόλη με το όνομα Altilia (δηλαδή το άλλο Ίλιον). Βάσιμος όμως είναι ένας τρίτος μύθος, ο οποίος αναφέρει πως η περιοχή αυτή κατακτήθηκε από τον βασιλιά της Λιγυρίας, Cindus, την εποχή του Χαλκού, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο ύψωμα όπου στέκει σήμερα το μεσαιωνικό κάστρο. Ο τελευταίος μύθος άρχισε να θεωρείται πραγματικό γεγονός μετά από ανασκαφές που έγιναν πάνω στο κάστρο, όπου βρέθηκαν οικισμοί που χρονολογήθηκαν από το 1200 π.Χ., οι οποίοι σύμφωνα με τους μελετητές χτίστηκαν και κατοικήθηκαν από τους Λίγυρες. Μία τελευταία θεωρία αναφέρει πως η πόλη ιδρύθηκε και κατοικήθηκε από τους Ετρούσκους.
Η πόλη σήμερα φημίζεται ως βιομηχανικό αλλά κι ακαδημαϊκό κέντρο στην Ιταλία αλλά και για την πόλη που αντιστάθηκε με πυγμή στον φασισμό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τιμήθηκε δεόντως γι' αυτό.
Έχοντας βρει αρκετές πληροφορίες για την πόλη, περπάτησα με ανυπομονησία προς το ιστορικό της κέντρο για να θαυμάσω τόσο τα σοκάκια της όσο και τα αρχιτεκτονικά της στολίδια όπως το Nuovo Duomo αλλά και το Duomo Vecchio που δεσπόζουν στην πλατεία Paolo VI. Από τον σιδηροδρομικό σταθμό (00:05) μέχρι την κεντρική πλατεία, η πόλη ήταν σχετικά αδιάφορη συνθλίβοντας γρήγορα τις προσδοκίες που είχα γι' αυτήν. Μεγάλα κτίρια, μουντά και γκρίζα, γεμάτα αποθήκες κι επιχειρήσεις. Το σκηνικό βελτιώθηκε όταν έφτασα στο πεζόδρομο της κεντρικής αγοράς, ο οποίος αν και καλαίσθητος ήταν συνηθισμένος κι αδιάφορος. Η άλλη όψη της πόλης μου κρυβόταν με μεγάλη πονηριά προσπαθώντας να με αιφνιδιάσει σε κάποια ανύποπτη στιγμή. Και τα κατάφερε.
Στρίβοντας μέσα από ένα στενό αποκαλύφθηκε όλη η ομορφιά της Μπρέσια. Αφού διέσχισα μία μικρή στοά βρέθηκα στην άκρη της μεγάλης πλατείας Paolo VI (00:17-01:37). Και πιθανότατα να βρέθηκα στη κατάλληλη θέση για να ενθουσιαστώ, μιας και ήταν το κατάλληλο σημείο για να απολαύσει κανείς το μεγαλείο του κτιριακού συμπλέγματος των ναών, σε σχέσει με τις άλλες μεριές της πλατείας. Πρώτο απ' όλα το Duomo Vecchio, ο παλιός καθεδρικός της πόλης ο οποίος είναι ένα ολοστρόγγυλο οικοδόμημα του 11ου αιώνα. Ακριβώς δίπλα ορθώνεται το Nuovo Duomo, το οποίο παρ΄όλο το μεγάλο του μέγεθος, είναι αρκετά απλό στη γλυπτή και ζωγραφική διακόσμηση. Η λιτότητα όμως αυτή, του δίνει μία ελαφρότητα την οποία μπορεί ο οποιοσδήποτε να αισθανθεί στο εσωτερικό του κτιρίου. Ακριβώς δίπλα από τον Νεώτερο Καθεδρικό της πόλης στέκεται ο πύργος Broletto, ένα από τα παλιότερα κτίσματα μιας και χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
Διασχίσαμε τη πλατεία και βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά της πόλης, απ' όπου ξεκινούν τα σοκάκια προς την παλιά συνοικία. Στο ξεκίνημά της βρίσκεται η εκκλησία της Santa Maria della Carita (01:36-02:00). Αν και λιτή στην όψη, η εσωτερική της διακόσμηση είναι εκπληκτική. Πλούσια σε τοιχογραφίες που παίζουν με τις τρεις διαστάσεις ενώ οι γλυπτές επεμβάσεις βρίσκονται σε έναν αρμονικό χορό με τις ζωγραφιστές μορφές. Κάθισα αρκετή ώρα στο κέντρο της μικρής αυτής εκκλησίας για να απολαύσω όλο τον εσωτερικό της διάκοσμο. Η κάθε λεπτομέρεια είχε τη σημασία της κι άξιζε πραγματικά το χρόνο που ξόδεψα εκεί μέσα. Εντύπωση μου έκανε η ζωγραφική απεικόνιση μίας σκάλας η οποία υποτίθεται πως σε ανεβάζει στο πάνω πάτωμα. Είχε αποδοθεί με τόσο ρεαλισμό που μου προκάλεσε την περιέργεια να πάω κοντά να δω αν είναι όντως πραγματική ή απλά ένας ζωγραφιστός τοίχος.
Από τη συγκεκριμένη πανέμορφη εκκλησία ξεκινούσε και η ρωμαϊκή γωνιά της Μπρέσια (02:00-02:42) όπου βρίσκεται το Tempio Capitolino, ο πρωταρχικός ναός της πόλης στον οποίον λατρεύονταν η Capitolin Triad, οι τρεις βασικότερες ρωμαϊκές θεότητες, ο Τζούπιτερ (αντίστοιχος με τον Δίας), η Γιούνο (αντίστοιχη με την Ήρα) και η Μινέρβα (αντίστοιχη με την Αθηνά) και χτίστηκε το 73 μ.Χ. Μπροστά από τον ναό βρίσκεται ένα τμήμα μιας ρωμαϊκής στοάς με κορινθιακά κιονόκρανα η οποία ήταν προσφορά του αυτοκράτορα Βεσπασιανού. Ο αρχαιολογικός χώρος είχε θαφτεί μετά από κατολίσθηση του υψώματος που ορθώνεται ακριβώς από πάνω του, και αποκαλύφθηκε ξανά το 1823. Το 1826 οι αρχαιολόγοι ξέθαψαν ένα πανέμορφο άγαλμα της θεάς Νίκης, το οποίο είχε θαφτεί εσκεμμένα για να προφυλαχθεί από λεηλασίες. Ακριβώς δίπλα από τον ναό βρίσκεται το ρωμαϊκό θέατρο του 3ου αι., ένα από τα μεγαλύτερα της Β.Ιταλία με διάμετρο 86 μέτρα και χωρητικότητας 15.000 θεατών.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα συνεχιζόταν η ήρεμη πλευρά της παλιάς πόλης (02:43-03:32), με αξιόλογα μουσεία (σ' ένα μάλιστα είχε περιοδική έκθεση αφιερωμένη στον Ντανταϊσμό), διακριτικές καλαίσθητες καφετέριες και διάφορες γκαλερί. Κάποια σοκάκια μου θύμισαν πολύ Ελλάδα και συγκεκριμένα τις γραφικές όψεις των ορεινών χωριών μας. Κάποια απ' αυτά τα στενά ήταν καλυμμένα από γκράφιτι, κάποια καλαίσθητα (03:24) και κάποια άλλα με πολιτικό περιεχόμενο (03:23). Φυσικά υπήρξαν κι οι εθνικιστές τάσεις που εξακολουθούν να ζητούν την απόσχιση της Λομβαρδίας (03:28) από την υπόλοιπη Ιταλία.
Τα σοκάκια που κοιτούν προς το βορρά είναι ανηφορικά κι οδηγούν στο κάστρο της Μπρέσια (03:33-04:52). Σήμερα το καλοδιατηρημένο κάστρο έχει ένα πιο ειρηνικό ρόλο μιας και θεωρείται το μεγαλύτερο κι ομορφότερο πάρκο της πόλης. Κάτω από τα τείχη του μπορεί κανείς να γυμναστεί σε διάφορες εγκαταστάσεις, αλλά και να περπατήσει πάνω σ' αυτά όπου μπορεί να απολαύσει ολόκληρη την πόλη με τις ομορφιές της όπως τον μεγάλο τρούλο του Nuovo Duomo και τον πύργο Broletto καθώς και τους ουρανοξύστες στα νότια αλλά και τις Άλπεις στα βόρεια.
Η κάθοδος προς την πόλη έγινε από άλλο σοκάκι το οποίο μας οδηγούσε προς τη Piazza della Loggia. Στο συγκεκριμένο βοτσαλωτό δρόμο διέκρινα μία λωρίδα (05:18) που κατηφόριζε κι αυτή προς την πόλη. Πάνω σ' αυτήν υπήρχαν ονόματα Ιταλών θυμάτων διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν συμβεί στην Ιταλία. Η ευαισθησία αυτή οφείλεται επειδή στις 28 Μαΐου του 1974 είχε σημειώθηκε βομβιστική έκρηξη στην Piazza della Loggia κατά τη διάρκεια μίας αντιφασιστικής διαδήλωσης, στην οποία σκοτώθηκαν οκτώ άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι εκατό.
Σήμερα η Piazza della Loggia (05:22-05:57) είναι μία κομψότατη γωνιά της πόλης, όπου αξίζει να ολοκληρώσει κανείς την περιήγησή του με το να απολαύσει γεύσεις της ιταλικής κουζίνας στα γύρω παραδοσιακά εστιατόρια. Όσο για την πλατεία, η αρχιτεκτονική της είναι αναγεννησιακή (16ος αι.) με ιδιαίτερα στολίδια το Palazzo Loggia (απ' όπου πήρε και το όνομά της η πλατεία) και το αστρονομικό ρολόι που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά.
Από εκείνο το σημείο και μετά οι δρόμοι μας βγάζουν από το ιστορικό κέντρο. Το μόνο αξιόλογο σημείο που σταθήκαμε ήταν κάτω από τον πύργο della Pallata (06:04). Από εκεί και πέρα ξεκινούσαν αστικά οικοδομικά τετράγωνα.
Οι τελευταίες εικόνες ήταν από την βραδινή βόλτα στη πόλη. Οι διακριτικοί φωτισμοί διατηρούσαν την λαμπρότητα της λευκής πρόσοψης του Nuovo Duomo αλλά και του παλιού καθεδρικού που στέκεται αγέρωχος δίπλα του. Από εκεί πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Καθώς περπατούσαμε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό, η νεολαία γέμιζε τους δρόμους για τη βραδινή της έξοδο.
Με φωνές, γέλια κι έντονη ζωντάνια μας αποχαιρέτησε η Μπρέσια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου