Κίτρινοι προβληματισμοί

Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων είναι ένα γεγονός ξαφνικό αλλά αναμενόμενο ενώ η κορύφωσή του υπήρξε απότομη κι εκρηκτική. Ποιος περίμενε πως θα γινόμασταν αποδέκτες εικόνων από τους φλεγόμενους δρόμους του Παρισιού και της βίαιης καταστολής από τις γαλλικές αρχές που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το καταστείλουν. Κι ενώ ένα μεγάλο μέρος του κοινού τασσόταν υπέρ των κίτρινων γιλέκων, προσωπικά προσπάθησα να κρατήσω μια ουδέτερη στάση φοβούμενος την παρείσφρηση και καθοδήγηση της ακροδεξιάς στους κόλπους των εξεγερθέντων.
Οι ανησυχίες μου βασίστηκαν στις καταλήξεις των προηγούμενων πρόσφατων γαλλικών ξεσηκωμών, οι οποίοι ενώ είχαν παλμό και πάθος, τους έλειπε η καθοδήγηση κι η ηγετική μορφή που θα μπορούσε να σταθεί μπροστάρης του πλήθους κι εκφραστής των διεκδικήσεών του. Η χρόνια απουσία αυτών των ηγετών έδωσε ζωτικό χώρο στις ακροδεξιές τάσεις που έχουν αρχίσει να κυριαρχούν πανευρωπαϊκά. Μάλιστα γίναμε μάρτυρες της προσπάθειας που κατέβαλλε η γαλλική ακροδεξιά στο να αγκαλιάσει τα κίτρινα γιλέκα, στο οποίο τελικώς απέτυχε. Υπήρξαν αρκετά πλάνα όπου διαδηλωτές διώχνουν ακροδεξιά στοιχεία που προσπάθησαν να εισχωρήσουν στα μπλοκ τους ενώ σε άλλα παρακολουθήσαμε την δράση παρακρατικών κουκουλοφόρων που προσπάθησαν να αμαυρώσουν το κίνημα βαρώντας διαδηλωτές και σπάζοντας βιτρίνες. Εν τέλει το παρακράτος όχι μόνο δεν κατάφερε να καταστρέψει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, αλλά δυνάμωσε τη συμπάθεια των Γάλλων και λοιπών Ευρωπαίων απέναντι στους κινηματίες.
Ως αφορμή της εξέγερσης υπήρξε ο άδικος φόρος που είχε παρουσιαστεί με οικολογικό περιτύλιγμα, ο οποίος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ακόμη ταξικό χτύπημα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Εμμανουέλ Μακρόν προς τα αδύναμα λαϊκά στρώματα. Ο Γάλλος πρόεδρος που κέρδισε τις εκλογές με εκβιαστικό τρόπο καθώς παρουσιάστηκε από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης ως η μοναδική επιλογή έναντι της ακροδεξιάς Λεπέν, δεν έπαψε στιγμή να στηρίζει τα συμφέροντα των πλουσίων και των κυρίαρχων καπιταλιστικών ελίτ, εκφράζοντας παράλληλα την αποστροφή του απέναντι στους φτωχούς. Από την πρώτη στιγμή της κυβέρνησής του υπηρετεί πιστά την νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε δια πυρός και σιδήρου στην Ελλάδα κι οδηγεί στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τι είναι όμως αυτό που πέτυχαν τα κίτρινα γιλέκα, αναπτερώνοντας ξανά τις ελπίδες μιας κοινωνικής άνοιξης στην Ευρώπη; Η επικράτηση των διεκδικήσεων τους είναι μια σημαντική νίκη μες στη κυρίαρχη μιζέρια της Γηραιάς Ηπείρου που χει βυθιστεί στη λιτότητα, τη φτώχεια, την λαϊκίστική κι αντιευρωπαϊκή ακροδεξιά. Τα κίτρινα γιλέκα άνοιξαν το δρόμο του κοινού αγώνα σε μια περίοδο που οι εκφραστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δηλώνουν επίμονα πως οι εξεγέρσεις του πεζοδρομίου κι οι ταξικές αντιθέσεις των κοινωνικών στρωμάτων είναι ξεπερασμένες χαρακτηρίζοντας τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις ως γραφικότητες των μαζών.
Τα κίτρινα γιλέκα αποστρεφόμενα την ακροδεξιά κατάφεραν τα ξεγυμνώσουν τον εκλεκτό των τραπεζών. Όχι μονάχα τον νίκησαν αλλά αποφάσισαν να συνεχίσουν τους αγώνες ως την τελική του πτώση. Η δολοφονική επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Στρασβούργου ίσως εντείνει τα ήδη αυστηρά μέτρα καταστολής αλλά όπως φαίνεται η όλη κατάσταση οδηγείται πλέον στα άκρα. Κι εδώ δημιουργείται το εξής ερώτημα. Σε περίπτωση που τα Κίτρινα Γιλέκα καταφέρουν να ρίξουν τον Μακρόν κι οδηγηθεί η Γαλλία σ’ εκλογές, ποιος είναι αυτός που θα πάρει τη θέση του;

Πρώτη δημοσίευση: aplotaria.gr