Κάθε χώρα έχει τις εσωτερικές τις διαμάχες, όπως και η Ελλάδα. Στην Ιταλία επικρατεί μία μεγάλη κόντρα μεταξύ των βόρειων και των νότιων Ιταλών. Οι βόρειοι Ιταλοί δηλώνουν πιό ανεπτυγμένοι και πιό πλούσιοι και θεωρούν παράλογο να πληρώνουν φόρους οι οποίοι πηγαίνουν για την ανάπτυξη του φτωχού νότου. Την ίδια άποψη την άκουσα από έναν ηλίθιο στρατονόμο στην Ξάνθη που καταγόταν από την Πέλλα και μου λεγε πως η Βόρεια Ελλάδα είναι πιο ανεπτυγμένη και πως οι Αθηναίοι και γενικά οι υπόλοιπο Έλληνες τους έχουμε ανάγκη. Δεν αμφιβάλλω αλλά δεν αποδέχομαι αυτήν την άποψη. Εξάλλου ο καθένας και κυριώς εγώ είμαστε από λίγο ως πολύ τοπικιστές. Αλλά στο θέμα της Ιταλίας μιλάμε για ένα μεγάλο γεωγραφικό μέρος που είναι εναντίον ενός άλλου αντίστοιχου. Το θέμα είναι πως η Βόρεια Ιταλία είναι αδιάφορη αλλά σου προσφέρει μία ασφάλεια ενώ η Νότια Ιταλία είναι υπέροχη αλλά φοβάσαι να κυκλοφορήσεις.
Το ταξίδι μου ξεκίνησε από το Μιλάνο. Σημαντική βιομηχανική πόλη της Ιταλίας με όλους τους γνωστούς οίκους μόδας να εδρεύουν εκεί. Η πόλη δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Εξάλλου πολλοί που την έχουν επισκεφθεί δηλώνουν πως πιό ωραία είναι τα περίχωρα και η εξοχή της, όπως η λίμνη Κόμο παρά η ίδια η πόλη.
Εγώ όμως θέλω όπου πηγαίνω να παίρνω ότι μπορεί να μου προσφέρει ο κάθε τόπος.
Η κακοκαιρία που επικρατούσε στην Κεντρική Ευρώπη μας βρήκε στο Μιλάνο. Αλλά δε με ενόχλησε αφού χρησιμοποιούσαμε το μετρό για τις μετακινήσεις μας. Πρώτο σημαντικό μνημείο στο Μιλάνο είναι ο καθεδρικός ναός Duomo. Ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο με 3.500 γλυπτά και αγάλματα να τον κοσμούν. Ήταν πράγματι ένα εντυπωσιακό κτίριο τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Εντύπωση προκαλούσε ο εσωτερικός φωτισμός του το βράδυ που έκανε τα βιτρώο να φαίνονται στους έξω...
Στη συνέχεια ήταν η μεγάλη στοά με τα ακριβά καταστήματα η οποία σε έβγαζε στην πλατεία της Όπερας, της γνωστής Σκάλας του Μιλάνου. Εκείνες τις μέρες έπαιζε την Κάρμεν. Στην πλατεία υπήρχε ένα μεγάλο άγαλμα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Από κει ξεκινάει η οδός Μπέρα με τις γκαλερύ και τα μπαράκια όπου εκεί διασκεδάζαμε. Ένας δρόμος που χαιρόσουν να περπατάς τόσο λόγω της ηρεμίας που επικρατούσε καθώς και λόγω των γκαλερύ που σε έκαναν να χαζεύεις τους πίνακες στις βιτρίνες. Στο τελείωμα της οδού βρίσκεται και η γνωστή πινακοθήκη του Μιλάνο, η Μπρέρα.
Την πινακοθήκη της Μπρέρα την επισκέφθηκα τελευταία μέρα πριν φύγω για Γαλλία. Εκεί έπιασα κουβέντα με δύο αρχαιολογίνες τις οποίες ανέφερα το επάγγελμα και τον χώρο δουλειάς μου. Με χαρά με κατεβάσανε στα εργαστήριά τους να μου τα δείξουν. Εξεπλάγην από την οργάνωση και τον σύγχρονο εξοπλισμό τους. Μου απολογηθήκανε για τον φτωχό εξοπλισμό τους υποψιαζόμενες πως εμείς είμαστε σε καλύτερη κατάσταση.
Στην Μπρέρα ξεκινάει και η οδός Monte Napoleone. Εκεί έχουν τα παραρτήματά τους γνωστοί οίκοι μόδας. Βλέπεις κόσμο με φανταχτερά ρούχα και με χιλιάδες χαρτονομίσματα στις τσέπες έτοιμα να τα ξοδέψουν σε ακριβά ρούχα και αρώματα. Εκεί σε μία γωνία είναι και ένα ιδιαίτερο καφέ. Το Cubo. Περιμένεις ουρά για να πιείς τον καφέ σου. Ένας χώρος όχι πολύ ιδιαίτερος ή αξιόλογος. Πιστεύω πως η φήμη του παραείναι τραβηγμένη γι' αυτό που τελικά αντίκρυσα.
Τέλος ένας άλλος αξιόλογος χώρος είναι το Καστέλλο. Το φρούριο της πόλης. Αξίζει να πας μία βόλτα περιμετρικά και μέσα σ' αυτό. Είμασταν τυχεροί διότι είδαμε ένα φαντασμαγορικό θέαμα με χιλιάδες λαμπάκια που είχαν πάρει την μορφή πλήκτρων καθώς ακουγόταν μουσική του Σοπέν από τα ηχεία.
Ήταν το μόνο αξιόλογο θέαμα που άξιζε να κρατήσω φεύγοντας από το Μιλάνο. Η αλήθεια είναι πως ήταν ένας προορισμός για τον οποίο αναφέρεις πως απλά πέρασα και γω από κεί...
Θα τον ξαναεπισκεπτόμουν μόνο για να πάω στις λίμνες του...
Επόμενος σταθμός... Η Λυών.
Ένα άλλο ιδιαίτερο σημείο της πόλης είναι το Καστέλλο της πολής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου