Οτιδήποτε "φεύγει" από την ζωή μας ενώ μας ήταν πιστό και αφοσιωμένο πρέπει να το τιμάμε... Έτσι και τα παπούτσια μου. Και με τα συγκεκριμένα είχα δεθεί πολύ διότι σπάσανε το ρεκόρ περπατήματος σε αριθμό χωρών αφού μαζί τους πήγα σε Ουγγαρία, Αυστρία, Σερβία, Σκόπια, Τουρκία, Ιταλία και Γαλλία καθώς και σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα όπως Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Ξάνθη, Λάρισα, Άνδρο, Λευκάδα κτλ. Ήταν δύσκολο να τα αποχωριστώ. Όμως όταν κάτι πεθαίνει και δεν το χεις αποβάλλει άρχίζει και βρωμάει. Έτσι και τα παπούτσια μου. Έτσι πήρα την σκληρή απόφαση να τα αποχωριστώ... Έχω πολλά αρνητικά στην επιλογή παππουτσιών. Πρώτα απ' όλα δεν είχα καλό γούστο κάτι το οποίο βελτιώθηκε. Από την άλλη λόγω του νούμερου που φοράω περιορίζονται πολύ οι επιλογές μου αφού όποοιο ζευγάρι και αν ζητήσω μου λένε όλοι πως λυπούνται μιάς και δεν υπάρχει στο νούμερό μου οπότε συμβιβάζομαι στο αμέσως επόμενο ζευγάρι μέχρι να βρώ όχι αυτό που μ' αρέσει αλλά αυτό που μου κάνει. Τα Gazelle τα είχα πάρει από σπόντα μιάς και δεν έβρισκα ζευγάρι. Όμως τελικά τα λάτρεψα και σίγουρα θα μείνουν στην καρδιά μου ως η καλύτερη επιλογή που έκανα.
Το σάββατο έκλεισε και επίσημα ο κύκλος τους αφού αγόρασα ένα νέο ζευγάρι. Και μιάς και η συνταγή είναι πετυχημένη την επανέλαβα. Πήγα στην ίδια αλυσίδα καταστημάτων και πήρα πάλι Adidas. Κυνήγησα πάλι ένα ουδέτερο χρώμα. Αυτή τη φορά βρήκα σε γκρίζο που τείνει προς λαδί χρώμα. Η νέα μου επιλογή ήταν τα adidas τα Ciero.
Και αυτά τα πήρα πάλι με το ίδιο σκεπτικό. Να κάνει το νούμερό στα πόδια μου. Αν και μ' αρέσουν δεν με έχουν ενθουσιάσει ακόμα. Η αλήθεια είναι πως πάντα όποτε παίρνω ένα ζευγάρι παπούτσια (και εξαιτίας του τρόπου που τα επιλέγω) με κάνει να μην ενθουσιάζομαι με την επιλογή ανεξαρτήτως πως με τον καιρό αλλάζει η άποψη μου.
Τα αποχαιρετώ λοιπόν τα Gazelle, και τα ευχαριστώ για την όμορφη συντροφιά τους ενώ παράλληλα καλωσορίζω τα Ciero... Μάλλον δύσκολα θα σπάσουν το ρεκόρ των προηγούμενων.
Καλό περπάτημα λοιπόν...
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο χιονισμένο έδαφος της Σερβίας λίγο έξω από το Βελιγράδι το Δεκέμβριο του 2008.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό περπάτημα σου εύχομαι Laternative!. Πρέπει να σου πώ ότι το νέο σου ζευγάρι παπουτσιών, έχει πολύ καλό χρώμα όπως το περιγρλαφεις! Για βάλε μία φωτογραφία τους ;). Τελικά το φετίχ με τα παπούτσια δεν είναι μόνο ίδιον των γυναικών, αλλά και των ανδρών...! Κι εγώ έχω το ίδιο δέσιμο με κάτι δικά μου παπουτσάκια, άρα σε καταλαβαίνω!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Στην πρώτη φωτογραφία που θα βγάλω με τα νέα μου παπούτσια θα την δημοσιεύσω... :) αλλα αν κοιτάξεις στο google θα τα βρείς... Πάτα adidas Ciero...
ΑπάντησηΔιαγραφήτα gazelle ειναι επικα παπουτσια...εγω εχω μαυρα με λευκο...κ τα εχω απο το 2002 που τα αγορασα στην πενθημερ...τωρα εχουν γινει κειμηλιο για μενα...
ΑπάντησηΔιαγραφή..ενδιαφέρουσα ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή(..τα κορδόνια ήταν "πλεγμένα" αντίθετα στο κάθε παπούτσι..κοσμογυρισμένα παπούτσια!)
(..ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και.."farewell, Gazelle"..το R.I.P φέρνει θλίψη..!)
..ευχή..τα Ciero να ΄ναι και τυχερά!
Καλό βράδυ!
Καλως ήρθες Pansofix στην παρέα μου... Εγώ θα τα φυλάξω τα gazelle.... Σπάνια βρίσκεις τόσο ωραίο ζευγάρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου φίλε new girl on the blog πράγματι μου φέρνει θλίψη το RIP αλλά αυτή είναι η αλήθεια... Θα μου λείψουν πολύ αυτά τα παπουτσάκια στο πόδι μου. Να σαι καλά για την ευχή σου... Μακάρι να πραγματοποιηθεί...
Καλό βράδυ σε όλους σας...
είτε είναι στραβοπατημένα (σαν αυτά του Ρίτσου),
ΑπάντησηΔιαγραφήείτε μάυρα (της παρέλασης),
είτε πράσινα (επαναστάτη φοιτητή),
φόρα τα και keep walking :)
τα πλακόστρωτα στη "γειτονιά μου" σε περιμένουν αγαπητέ μου.
Δ. (όπως Δρόμος --> για εντατικό μελλοντικό περπάτημα)
Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπητή ανώνυμη αναγνώστριά μου. Θα δεχτώ με μεγάλη μου ευχαρίστηση την πρόσκλησή σας. Πολύ όμορφο το σχόλιό σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ. (όπως Δύναμη --> κάτι που θα χρειαστώ για το εντατικό μελλοντικό περπάτημά μας)