Μιας και έρχονται σιγά σιγά και τα βίντεο με τις φωτογραφίες που έβγαλα στο Παρίσι είπα να σας προετοιμάσω πρώτα με αυτό το μουσικό και αισιόδοξο βίντεο. Η ιστορία λάμβανει χώρα στο ασπρόμαυρο Παρίσι. Αν και μας αρέσει η ρομαντική και νοσταλγική νότα αυτών των περιοχών του πλανήτη, πάντα έχουμε την ανάγκη του χρώματος... Μπορεί όμως ως όντα να μην κουνάμε το δαχτυλάκι μας για να κάνουμε την ζωή μας πιο όμορφη. Ευτυχώς είναι κάποια περίεργα χρωματιστά πλάσματα που έχουν μπουχτίσει με την αδιαφορία μας και προσπαθούν να κάνουν την διαφορά... Πιστεύω πως τα αποτελέσματα είναι αισθητά, και με την πάρωδο του χρόνου το βίντεο γίνεται πιο αισιόδοξο, πιό όμορφο, πιό γλυκό... Απολαύστε το όσο εγώ για θα ξεκινάω την επιλογή των πιο όμορφων φωτογραφιών από τις διάφορες γωνίες του Παρισιού...
Πάντα λάτρευα τις ασπρόμαυρες εικόνες..μα είναι τα χρώματα που κάνουν τη διαφορά (όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή)...
ΑπάντησηΔιαγραφή..αυτά τα χρώματα δίνουν τη γλύκα, τη ζωντάνια ή τη λύπη..δίνουν τον τόνο για να δημιουργηθεί το μουσικό κομμάτι της ζωής μας!
(..ωραίο το video! ..το κείμενό σου μου θύμισε αυτό ακριβώς!)
Μαρία μέσα από το blog σου διαπίστωσα πως έχουμε ένα κοινό... λατρεύουμε τους Maraveyas Ileggal. Αν έχεις παρατηρήσει στο blog μου τους τιμώ ιδιαίτερα... Όμως δε μ' αρέσει τόσο το δε με πείθεις όσο με το επόμενο που θα περάσω στο blog και είναι το εξής: Δύο γυναίκες. Το ξέρεις σίγουρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου το θυμήθηκες αυτό το τραγουδάκι;... Υπέροχο... Με γύρισε πολλά χρόνια πίσω... Έχεις δίκιο οι στίχοι του φέρνουν στο βίντεο και στο κειμενάκι που έγραψα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣευχαριστω...
Γιώργο, πραγματικά οι Maraveyas Ilegal είναι αγαπημένοι μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως ξέρω τις "Δυο γυναίκες"..ανήσυχο τραγούδι..!
(..αλλά...το "Άσε με να μπω" θυμίζει αυτές τις παλιές ασπρόμαυρες εποχές, τις οποίες μπορεί να μη ζήσαμε, αλλά αγαπάμε..!)
Ο στίχος "είναι ασπρόμαυρη η ζωή χωρίς περιπλανήσεις" ήρθε στο μυαλό μου μόλις διάβασα το κείμενό σου!
(..ευχαριστώ κι εγώ!)