Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Τί αισθάνεσαι ακούγοντάς το...

Αγαπημένο μουσικό κομμάτι. Πρώτη φορά που το άκουσα ήταν πρίν πολλά χρόνια στην σειρά του Παπακαλιάτη "Κλείσε τα μάτια". Από τότε έψαχνα να το βρω. Πολλές φορές το πετύχαινα στο ράδιο όμως και πάλι δε προλάβαινα να ακούσω ούτε τίτλο ούτε συνθέτη. Μέχρι που είδα στην κρατική τηλεόραση πριν πολλά χρόνια την ταινία "Μοιραίο Πάθος" με τον Τζέρεμι Άιρονς και την Ζιλιέτ Μπινιόνς. Συνθέτης φυσικά ο Preisner. Λατρεμένος συνθέτης και από τις ταινίες του "Η διπλή ζωή της Βερόνικα" και η τριλογία με τα χρώματα. Διαπίστωσα πως αυτό το τραγούδι είναι λατρεμένο από πολύ κόσμο. Και ο λόγος ότι είναι τόσο μαγευτική η μελωδία του ώστε ο καθένας το χει συνδιάσει με κάποιο γεγονός, η κάποια προσωπική του στιγμή. Ίσως και τη στιγμή που το άκουσε για πρώτη φορά. Εμένα μου θυμίζει τα πρώτα μου χρόνια στην Αθήνα ως φοιτητής, την δυσκολία στο να προσαρμοστώ σε ένα νέο περιβάλλον. Τα νέα πρόσωπα που μπαίναμε στην ζωή μου. Νέους έρωτες. Νέες απογοητεύσεις. Όμως σαν συγκεκριμένο γεγονός μου ρχεται στο μυαλό η πρώτη μου γκαρσονιέρα που με φιλοξένησε, να κάθομαι στη μέση του δωματίου και να απολαμβάνω τη διακόσμηση που της είχα δώσει. Έξω να χει συννεφία και μιάς και είχε ήμουν σε ακάλυπτο να μπαίνει λίγο φώς από το παράθυρο. Να νιώθω μία περίεργη χαρά. Πλέον ήμουν μόνος, όλα τα θέματα του σπιτιού αλλά και της ζωής μου της ίδιας ήταν πλέον κάτω από την δικιά μου ευθύνη. Ένιωθα να ωριμάζω, να μεγαλώνω απότομα. Πολλές στιγμές μοναξιάς. Να κάθομαι στην κουζίνα και να μαγειρεύω και να τρώω στο τραπεζάκι μόνος μου. Να μαζευόμαστε φίλοι στο σπίτι να δούμε ταινίες και να σχολιάσουμε τα κορίτσια που μας έχουν κλέψει την καρδιά αλλά είμασταν τόσο μαζεμένοι που δε κάναμε τίποτα οπότε ο ένας κλαιγόταν στον άλλον. Οι πρώτες μας εξεταστικές περιόδου, η άγνοιά μας για το πως πρέπει να διαβάσουμε, πως να κάνουμε σκονάκια, σε ποιούς να βασιστούμε στο να αντιγράψουμε, να μαζευόμαστε όλοι σε ένα σπίτι και να μοιραζόμαστε τα πιο σημαντικά και επικίνδυνα θέματα. Πάρτυ και συζητήσεις μέχρι το πρωί. Γεγονότα και δραστηριότητες που πέρασαν, τις ζήσαμε και περάσανε...

Αυτό το τραγούδι είναι μία περίοδος που τελείωσε και πλέον την αναπολώ...

1 σχόλιο:

  1. Ηρεμία..αναστάτωση...χαμόγελο..παγωνιά..όλα εμφανίζονται κι εξαφανίζονται ξανά..

    Καλό βράδυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή