Πριν μισή ώρα ακούστηκε ισχυρή έκρηξη στο Νέο Κόσμο. Εκείνη την ώρα έμπαινα σπίτι όταν ένιωσα ένα τράνταγμα. Αμέσως σκέφτηκα (με ειρωνικό ύφος) πως κάποια έκρηξη θα γινε πάλι. Και πράγματι μόλις ανέβηκα στο διαμέρισμά μου και μπήκα σε blogs να ενημερωθώ διαπίστωσα πως έγινε έκρηξη στο Υπουργείο Τύπου απέναντι από την Πάντειο. Το περίεργο όμως στην υπόθεση δεν είναι ούτε η έκρηξη ούτε η συχνότητα που τοποθετούνται βόμβες σε πολυσύχναστες περιοχές. Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως τα χουμε συνηθίσει πλέον αυτά. Τα χουμε οικειοποιήσει. Θα κυκλοφορούμε στον δρόμο, θα σκάει μία βόμβα δίπλα μας και αυτό που θα μας ενοχλεί θα είναι απλά το ότι μας τρόμαξε. Έχουμε ξεφύγει σαν λαός. Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεστε εσείς πλέον τις εκρήξεις που γίνονται γύρω σας, αλλά εγώ πιστεύω πως ζούμε σε μία τόσο ανούσια πλέον κοινωνία που αδιαφορούμε τόσο για την ασφάλειά μας όσο και στην υγεία μας...
Καλή συνέχεια λοιπόν στους βομβιστές μας καθώς και στις αστυνομικές δυνάμεις. Και οι δύο κρατάνε ακόμα για τα καλά το κρυφτούλι που παίζουνε ακομα....
Μήπως δεν είναι οι εκρήξεις τέτοιου είδους που θα έπρεπε να μας ανησυχούν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως οι εκρήξεις αυτές είναι απόρρεια εσωτερικών εγκεφαλικών και επαναλαμβανόμενων εκρήξεων?
Η κοινωνία που εκρήγνυται κάθε άλλο παρά ανούσια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας,
μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου ίνα συζητήσομεν ενδελεχώς τις αποκλίνουσες απόψεις μας επί του θέματος τούτου.
Με εκτίμηση και σεβασμό.
Δ.[Δική σας]
Καλημέρα σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα μία κοινωνία με αρκετές και ισχυρές εκρήξεις μόνο ανούσια και αδιάφορη δεν είναι... Αν και οι περισσότεροι κάτοικοι έτσι είναι σ' αυτά τα θέματα. Όμως δε παύει να είμαστε σε ένα καζάνι το οποίο αρχίζει να κοχλάζει και καθε φούσκα που σκάει στην επιφάνεια του είναι και μία έκρηξη σε ένα υπουργείο ή άλλο δημόσιο κτίριο. Αν δεν σβήσουμε εγκαίρως την φωτιά από κάτω αυτές οι φούσκες θα αυξαθούν τόσο που το νερό θα αρχίσει να χύνεται έξω και τότε τα πράγματα θα ναι μη αναστρέψιμα ή με πολύ σοβαρές απώλειες.
Γνωρίζω πως σας αρέσουν αυτοί οι συσχετισμοί όπως μου είχατε πει σε μία παλιότερη ανάρτησή μου. Πολύ ευχαρίστως δέχομαι να συζητήσουμε και να αναλύσουμε το θέμα.
Ως τότε σας φιλώ...
Δ. [Δεσποινίς μου]
Όντως,έτσι είναι. Μάλλον έχεις δίκιο.. Όταν κάτι ακραίο γίνεται ξαφνικά οικείο, τότε τα αντανακλαστικά όλων μας - σχεδόν - ατροφούν και δεν αντιμετωπίζουν το γεγονός στις πραγματικές του διαστάσεις. Αυτές όμως οι ακρότητες σίγουρα κάτι δηλώνουν. Αλλά το θέμα δεν είναι να υιοθετούν, όσοι το κάνουν, τέτοιες πρακτικές, αλλά να μην φτάσουν τα πράγματα στο απορχώρητο. Αλλά ουδείς τέλειος (!) πόσο μάλλον οι εκάστοτε κοινωνίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ. (Ιωάννα):D
Και αυτό είναι που με ανησυχεί Ιωάννα...
ΑπάντησηΔιαγραφή