Δε θα επιμείνω για μία ακόμη χρονιά στις συνηθισμένες μου στάσεις που κρατώ στις εθνικές μας επετείους που έχουν αρκετά ιστορικά κενά κι επικίνδυνες ανακρίβειες, οι οποίες επιδεινώνουν τον ηλίθιο εθνικισμό μας.
Οι παρελάσεις ίσως είναι για τους γονείς μία ευκαιρία για να απολαύσουν και να χειροκροτήσουν τα παιδιά τους. Για άλλους είναι μία ευκαιρία να νιώσουν μία ανούσια εθνική ανάταση σε καιρούς που έχουμε μάθει να ζούμε με το κεφάλι σκυμμένο. Τέλος είναι κι αυτοί που βρίσκουν τις παρελάσεις ως μία ευκαιρία για να διαμαρτυρηθούν.
Σήμερα όμως παρατηρούμε πως οι παρελάσεις μαζεύουν όλο και λιγότερο κόσμο είτε επειδή η αστυνομία δε το αφήνει είτε επειδή ο κόσμος έχει απογοητευτεί τόσο που προσπαθεί μ' αυτό το τρόπο να δείξει την αηδία που νιώθει προς τους πολιτικάντηδες αυτής της χώρας. Οι παρελάσεις έχουν χάσει πλέον την ουσία τους.
Αυτή η αποχή από την μια έχει ένα λόγο ύπαρξης αλλά από την άλλη υπάρχουν περισσότεροι και σημαντικότεροι λόγοι που μας οδηγούν στους δρόμους για να ορίσουμε εμείς ως λαός το μέλλον μας και για να θέσουμε τις βάσεις για νέες επετείους που θα χουν ανάγκη οι επόμενες γενιές.
Κάποιοι άνθρωποι, μας έχουν δείξει το δρόμο.
Κάποιοι άνθρωποι ήδη έχουν ξεκινήσει τις δικές τους παρελάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου