Λίγη αλήθεια με μπόλικη σάλτσα και πολλά ψέματα

Γεμάτος χαρά διαπίστωσα πως στο περιοδικό "Κ" της κυριακάτικης Καθημερινής έχει ως κύριο θέμα κι εξώφυλλο την καταπάτηση των πεζόδρομων της Μακρυγιάννη, της Αρεοπαγίτου και της Αποστόλου Παύλου. Αμέσως ενθουσιάστηκα διότι γνωρίζω το πρόβλημα αυτό όλα αυτά τα χρόνια που συμβαίνει μιας και το ζω καθημερινά. Είναι εκνευριστικό να παρακολουθείς κάθε μέρα το θράσος του κάθε ηλίθιου που περνάει είτε με τη μηχανή του είτε με το αμάξι του τον πεζόδρομο της Μακρυγιάννη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν άλλοι τόσοι καραγκιόζηδες που παρκάρουν τα μηχανάκια τους κάθετα κι ακριβώς πάνω στη μία διάβαση των τυφλών. Η άλλη διάβαση έχει κρυφτεί κάτω από τις πολυθρόνες και τα τραπεζάκια των καφετεριών του πεζόδρομου (όπως φαίνεται και στην παραπάνω φωτογραφία).
Οπότε μπορεί να γίνει κατανοητή η χαρά που ένιωσα όταν είδα πως το κύριο θέμα του περιοδικού "Κ" αναφερόταν σε έναν σοβαρό αίτιο που μου προκαλεί καθημερινό εκνευρισμό κι αποστροφή στην νεοελληνική κουτοπονηριά και νοοτροπία. Μέχρι που άνοιξα το περιοδικό...
Το ένα ψέμα μετά το άλλο και με αρκετή σάλτσα για να γεμίσουν με δυσκολία λίγες σελίδες στο περιοδικό.
Η αρθρογράφος του κειμένου (τα στοιχεία της υπάρχουν στο συγκεκριμένο άρθρο) αναφέρει πως μίλησε με μία κάτοικο της περιοχής, η οποία της παραπονέθηκε για την απαράδεκτη συμπεριφορά των οδηγών που παραβιάζουν τον πεζόδρομο. Από το στόμα της κυρίας Άννας (δήθεν κάτοικος της περιοχής) βγαίνει η επικίνδυνη φράση "ο Έλληνας χρειάζεται έναν μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι του". Μία φράση η οποία κρύβει αρκετή δόση αλήθειας αλλά ακούγεται αρκετά ύποπτη όταν γράφεται σε ένα από τα προπαγανδιστικά έντυπα της χώρας. Τα παράπονα συνεχίζονται και από τους εκδότες Ραχήλ και Μωυσής Καπόν, στους οποίους δίνω δίκιο, όσον αφορά τις παρανομίες και των καφετεριών του πεζόδρομου. Η συνέντευξη της κυρία Άννα και των εκδοτών και άλλων που δε θέλω να αναφέρω για να μη γίνω κουραστικός, είναι η μπόλικη σάλτσα που ανέφερα παραπάνω. Ας πάμε όμως στα ψέματα που είναι σημαντικότερα.
Πρώτα απ' όλα αναφέρει πως η έλλειψη της δημοτικής αστυνομίας έχει προκαλέσει την καθημερινή παρανομία των Νεοελλήνων οδηγών. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ! Το γράφω με κεφαλαία για να μπορέσω να εκδηλώσω έτσι τον εκνευρισμό μου με τα ψέματα της αρθρογράφου. Η παρανομία αυτή συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει ο πεζόδρομος της Μακρυγιάννη. Από τις πρώτες κιόλας μέρες είχαν αφαιρεθεί τα βασικά κολονάκια στη συμβολή της Μακρυγιάννη με την Λεμπέση, με πρόσχημα πως πρέπει να ανηφορίζουν τα φορτηγάκια που τροφοδοτούν τις καφετέριες και τα φαστφουντάδικα του πεζόδρομου. Αντί να αφήσουν λοιπόν τα οχήματά τους στην αρχή της Μακρυγιάννης ή στην οδό Αθανασίου Διάκου και να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους με καροτσάκι στα καταστήματα, προτιμούν να καταπατήσουν τον Κ.Ο.Κ. Άρα αυτή η παρανομία δε συνέβη από τότε που απολύθηκαν οι δημοτικοί αστυνομικοί. Εδώ θέλω να επισημάνω πως όσο ήταν σε υπηρεσία οι δημοτικοί αστυνομικοί (το πιο αργόσχολο ψηφοθηρικό σώμα που έχει υπάρξει ποτέ) δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Πάντα τους έβλεπα να κάθονται στον ίσκιο ενός δέντρου με τους καφέδες τους και να συζητάνε καθώς τα μηχανάκια ανεβοκατέβαιναν πάνω κάτω ανενόχλητα. Ποτέ δεν έκαναν τίποτα παρά ελάχιστες εξαιρέσεις στις οποίες δεν έκοβαν κλήση αλλά ζητούσαν από τους οδηγούς (κυρίως μηχανών) να κάνουν μεταβολή και να φύγουν. Καμία τιμωρία δηλαδή οπότε η παρανομία μπορούσε να επαναληφθεί κάποια άλλη στιγμή. Η δημοτική αστυνομία ήταν αργόσχολη κι απαράδεκτη στο ρόλο τον οποίο είχε. Κι επαναλαμβάνω, ως καθημερινός μάρτυρας της περιοχής, οι παραβιάσεις γίνονταν με παρούσα την δημοτική αστυνομία.
Όσον αφορά την κανονική αστυνομία και συγκεκριμένα στους μοτοσυκλετιστές, τους έχω πετύχει άπειρες φορές να έχουν παρκαρισμένες τις μηχανές τους έξω από τα Everest για να πιουν τον καφέ τους. Άλλες φορές οι μηχανές είναι παρκαρισμένες στην είσοδο του μετρό (αυτή που κοιτάει προς την οδό Διάκου) κι άλλες φορές στην είσοδο του κτιρίου Βάιλερ. Και τεμπέληδες και παράνομοι οι αστυνομικοί μοτοσυκλετιστές. Μάλιστα μία φορά στο πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου ένας αστυνομικός είχε παρκάρει το όχημα του πάνω στη διάβαση των τυφλών. Ένας φίλος και συνάδελφος, τους προσέγγισε για να τους ρωτήσει αν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στους τυφλούς. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν με ειρωνεία και αδιαφορία. Ο συνάδελφος παρέμεινε εκεί να τους κοιτάει μέχρι που τον ρώτησε ο ένας αστυνομικός τι άλλο θέλει απ' αυτούς για να λάβει την απάντηση πως περιμένει να δει πότε θα φύγουν. Ο αστυνομικός απλά τα γύρισε την πλάτη και συνέχισαν να κάθονται εκεί. Αν μιλήσω πάλι άσχημα για την αστυνομία θα βγω εγώ ο κακός.
Επίσης η αρθρογράφος αναφέρει επιφανειακά πως ο παράνομος με το μεγαλύτερο θράσος αυτής της υπόθεσης είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έχει μετατρέψει το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης σε προσωπικό του σαλόνι, παρκάροντας συνέχεια τις λιμουζίνες και τα οχήματα ασφαλείας πάνω στην Αρεοπαγίτου, τη στιγμή που υπάρχει θέση στάθμευσης οχημάτων στην οδό Μητσαίων (η Χατζηχρήστου είναι για τα πούλμαν). Παρανομεί λοιπόν ο τρελαντώνης για να πουλήσει μούρη στους ξένους πολιτικούς επισκέπτες.
Είναι δύσκολο λοιπόν να πούμε πως είμαστε μία ευρωπαϊκή πόλη με τον καλύτερο πεζόδρομο της Ευρώπης τη στιγμή που είχαμε μία δημοτική αστυνομία αργόσχολη κι αναποτελεσματική, μία αστυνομία κι έναν πρωθυπουργό που εξακολουθούν και παρανομούν κι όλους εμάς τους Νεοέλληνες που καταπατούμε με ευκολία τον Κ.Ο.Κ. επειδή σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας,
Είναι επίσης και μεγάλη η απογοήτευσή μου για το περιοδικό "Κ" της Καθημερινής, το οποίο ενώ εντόπισε κι εστίασε σε ένα σοβαρό πρόβλημα της Αθήνας, το παρουσίασε λάθος με πολύ ύπουλο τρόπο. Ντροπή στην εφημερίδα για την προπαγάνδα που ασκεί εδώ και καιρό.