Ο Ίταλο Καλβίνο μέσα από το βιβλίο του Αόρατες Πόλεις, παρουσιάζει όλες τις όψεις της αγαπημένης του Βενετίας. Για να μη προδώσει την αγάπη του για την πόλη αυτή, ονοματίζει διαφορετικά την κάθε πλευρά της. Στην αρχή μπερδεύεσαι αλλά όσο αυξάνονται τα κοινά στοιχεία των διαφόρων αφηγήσεων, διαπιστώνεις πως ο συγγραφέας αναφέρεται τελικά σε μία πόλη. Όταν φτάσουμε στο τέλος, έχοντας συλλέξει όλα αυτά τα κομμάτια, καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε την πλήρης εικόνα του τόπου αυτού. Την πραγματική, την μυθική, την ιστορική, την ονειρική, την ανθρώπινη, την μη υπαρκτή...
Το ίδιο συμβαίνει και με την Αθήνα του Αυγούστου, με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της απών και το υπόλοιπο κλεισμένο στα διαμερίσματα, εξουθενωμένο από τη ζέστη. Εκείνες τις μέρες, η Αθήνα παίρνει την πραγματική της υπόσταση. Μόνη της, χωρίς βιαστικές και μουντές φιγούρες, καθαρή από ρύπους, σκουπίδια και θορύβους, εκτίθεται στο περίεργο βλέμμα του κάθε σύγχρονου Καλβίνο.
Οι κρυφές της ομορφιές, οι σύγχρονες πληγές της, τα σημάδια της Ιστορίας της, το πραγματικό της άρωμα, η μυθική αύρα των αρχαιολογικών της χώρων, η αρμονία των άδειων δρόμων, οι βουβές μορφές των λιγοστών πιστών εραστών της, η άνιση μάχη των υπέροχων και πολύχρωμων νεοκλασικών με τα τσιμεντένια μουντά οικοδομήματα, η δροσιά των κρυμμένων οάσεων στο ασφυκτικό της κέντρο, η νυχτερινή σιωπή των άδειων πεζοδρομίων. Η πραγματική όψη της Αθήνας.
Αυτές οι μέρες του Αυγούστου προσφέρουν ξεχωριστές στιγμές. Κυκλοφορείς το βράδυ στους άδειους δρόμους της πόλη και γυρνάς στο σπίτι γεμάτος εικόνες αλλιώτικες κι ενδιαφέρουσες, έτοιμος να τις αποτυπώσεις σε άδειες σελίδες με απώτερο σκοπό να φυλάξεις μια για πάντα το ανθρώπινο πρόσωπο της άδειας Αθήνας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου