Η πρωτεύουσα των συνόρων

Οι φωτογραφικές περιπλανήσεις ολοκληρώνονται στην Μπρατισλάβα. Η μικρή πρωτεύουσα της Σλοβακίας είναι η νεώτερη (ως πρωτεύουσα κράτους) στην Ευρωπαϊκή Ένωση (την ποια;) και φυσικά έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Τα προάστιά της σταματάνε πάνω στα σύνορα με την Αυστρία ενώ στα νοτιοανατολικά της συνορεύει με την Ουγγαρία. Δικαίως της αξίζει ο τίτλος της πρωτεύουσας των συνόρων.
Αν και μικρή σε μέγεθος, η Μπρατισλάβα έχει αρκετά αξιοθέατα τα οποία μπορούν να γεμίσουν όμορφα μία ολιγοήμερη διαμονή στην πόλη. Αποφάσισα να μοιράσω τις φωτογραφίες σε δύο κατηγορίες. Στο πρώτο βίντεο θα παρουσιάσω το σύγχρονο κομμάτι της πόλης με το κάστρο, τα σοβιετικά μνημεία και την βόλτα στις όχθες του Δούναβη και στο δεύτερο βίντεο θα περιπλανηθούμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης.
Τις πρώτες εντυπώσεις τις κλέβει το νεώτερο μνημείο της πόλης, η μεγάλη γέφυρα που περνάει πάνω από τον Δούναβη κι ενώνει τα δύο τμήματα της πόλης (00:06-00:36). Χτίστηκε τη δεκαετία του '70. Έχει μήκος κοντά στα 500 μέτρα. Θυμάμαι πως θέλαμε πάντα ένα πεντάλεπτο για να τη διασχίσουμε. Θα θυμάμαι για καιρό τη θέα όμως πάνω από το ποτάμι αλλά και την αίσθηση του τραντάγματος σε κάθε βαρύ όχημα που περνούσε πάνω από το κεφάλι μας. Επίσης ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γέφυρας είναι το παρατηρητήριο με το αστείο όνομα UFO στο οποίο στεγάζεται ένα εστιατόρια. Οπότε το γεύμα συνοδεύεται με όμορφη θέα. Την προσοχή μου τράβηξε κι ένα γκράφιτι που βρίσκεται σε μία από τις βάσεις της γέφυρας στο οποίο είναι αποτυπωμένη όλη η απέναντι όχθη του Δούναβη (00:06).
Στο βόρειο τελείωμα της γέφυρας αρχίζει μία μικρή ανηφόρα που μας οδηγεί στο κάστρο της πόλης (00:37-01:34). Η διαδρομή μέχρι την νότια πύλη γίνεται πιο όμορφη καθώς περνάμε μέσα από μεσαιωνικά σοκάκια. Όσο για το οικοδόμημα, γνωρίζω πως καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά κι άρχισε η ανακατασκευή του το 1953 (ακόμα γίνονται εργασίες στο περίβολό του χώρο). Ένα μεγάλο λευκό κτίριο με τέσσερις πύργους. Μοιάζει κορώνα που δεσπόζει πάνω στο κεφάλι της παλιάς πόλης. Στον προαύλιο χώρο του κάστρου βρίσκονται δύο πύλες. Η μία ονομάζεται η Πύλη του Νικόλα (01:07) και ήταν στραμμένη προς την Ρωσία και η άλλη είναι η Πύλη της Βιέννης και ήταν στραμμένη προς την Αυστριακή πρωτεύουσα. Από κάτω απλώνεται ο Δούναβης σε όλο του το μεγαλείο (01:22), η πόλη από την μία πλευρά (01:02) και η Αυστρία από την άλλη (00:43). Όταν έχει καλό καιρό διακρίνονται και τα εδάφη της Ουγγαρίας. Αξίζει να σημειώσουμε πως από τον βραχώδη λόφο του κάστρου ξεκινούν τα διάσημα Μικρά Καρπάθια της Σλοβακίας.
Όσο για την πόλη, αποφάσισα να παρουσιάσω στη συγκεκριμένη περιήγηση να παρουσιάσω ένα μικρό της δείγμα (01:34-02:52). Λεπτομέρειες από τα μπαρόκ κτίρια, εικαστικές παρεμβάσεις πάνω σε ερειπωμένα οικοδομήματα, σε μισογκρεμισμένους τοίχους και σε εσωτερικές αυλές. Η φθορά καλύπτεται δημιουργικά γεμίζοντας τους περιπάτους μας με χρώματα, σχέδια κι όμορφα συναισθήματα. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η φωτογραφική έκθεση μίας γκαλερί σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα.
Καθώς κατηφορίζουμε προς τις όχθες του Δούναβη, συναντήσαμε την εκκλησία της Αγίας Ελισάβετ (02:53-03:14), διάσημη με τον χαρακτηρισμό της "μπλε εκκλησίας". Πρώτη φορά που συναντώ μία τόσο ιδιαίτερη εκκλησία. Το μπλε της χρώμα προσφέρει ένα αίσθημα ουράνιας γαλήνης ενώ αν είμαστε τυχεροί (με τις καιρικές συνθήκες), μπορούμε να δούμε το καμπαναριό να γίνεται ένα με το χρώμα του ουρανού.
Πέρα όμως από την χρωματιστή εκκλησία, υπάρχει και το μουντό στοιχείο του σοβιετικού καθεστώτος, το οποίο είναι έντονο στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης (03:15-04:06). Εργατικές κατοικίες στη νότια πλευρά του Δούναβη, μία ανεστραμμένη μεταλλική πυραμίδα που στεγάζει το κρατικό ραδιόφωνο, στιβαροί γλυπτοί και ψηφιδωτοί διάκοσμοι σε πανεπιστημιακούς χώρους και αρκετά μνημεία της σοβιετικής δόξας, όπως το Στάλινγκραντ.
Το μεγαλύτερο όμως σοβιετικό "ίχνος" στην πόλη είναι το Σλάβιν (04:07-04:41). Το Σλάβιν πέρα από σοβιετικό μνημείο είναι και στρατιωτικό κοιμητήριο για αυτούς που έπεσαν κατά την απελευθέρωση της Μπρατισλάβας τον Απρίλιο του 1945. Εντυπωσιακός είναι ο ψηλός οβελίσκος (39,5 μέτρα) με έναν στρατιώτη ου κρατά μία σημαία στην κορυφή. Εντυπωσιακή όμως είναι και η θέα της πόλης και της σλοβακικής υπαίθρου από εκεί ψηλά.
Η βόλτα καταλήγει στον Δούναβη λίγο πριν το σούρουπο, με τους γλάρους να πετούν γύρω από τα ποταμόπλοια και τον ήλιο να δύει πίσω από την μεγάλη γέφυρα, προσφέροντάς μας έναν όμορφο χρυσό ουρανό. Τα φώτα ανάβουν στην πόλη. Το παρατηρητήριο μετατρέπεται σε έναν πραγματικό ιπτάμενο δίσκο που επιτηρεί την πόλη και οι εικαστικές παρεμβάσεις στους δημόσιους τοίχους αποκτούν έναν άλλον τονισμό κάτω από τα φώτα των στύλων.
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο με βρήκε φορτωμένο με όμορφες εικόνες...