Χθες κλείσαμε εφτά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο πως το έβδομο έτος του ιστολογίου μου ήταν "σταθμός" στην όλη του πορεία. Γι' αυτό και το γιόρτασα με δυο σημαντικούς ανθρώπους που κέρδισα μέσα απ' αυτό. Τον Γιωργή Σαράτση και τον Αριστοτέλη Τσαγκαρογιάννη.
Αυτή όμως η επέτειος έχει τη σημασία της επειδή ένας κύκλος σιγά σιγά κλείνει αν και χρόνο με το χρόνο διαπιστώνω πως το laternative άλλαξε κι εξακολουθεί να αλλάζει τη ζωή μου.
Μου άνοιξε νέες πόρτες.
Με έφερε σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους.
Με οδήγησε σε αρκετούς μπελάδες.
Μου προκάλεσε ιδιαίτερους προβληματισμούς.
Με ώθησε να γράψω τρία βιβλία (το τρίτο βγαίνει τις επόμενες μέρες).
Αλλά το κυριότερο, μου διεύρυνε τους ορίζοντες και με βοήθησε (κι εξακολουθεί να με βοηθάει) στο να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Τα μέτωπα όμως που έχω ανοίξει είναι αρκετά. Πάνω σ' αυτά γίνεται το επόμενο μου βήμα. Και για να πραγματοποιηθεί το επόμενο βήμα πρέπει να θυσιαστεί το παλιό. Το laternative όμως θα εξακολουθεί να υπάρχει...
Και θα υπάρχει για να συζητάμε, να προβληματιζόμαστε και να γιορτάζουμε και τον 8ο και τον 9ο και τον 10ο χρόνο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου