Οι φωτογραφικές περιπλανήσεις της Σλοβακίας ολοκληρώνονται με έναν τελευταίο περίπατο στην παλιά πόλη της Μπρατισλάβα. Τρεις μέρες στην σλοβακική πρωτεύουσα είναι αρκετές για να απολαύσουμε βόλτες στον Δούναβη, για να εξορμήσουμε στο κάστρο της πόλης αλλά και στο οχυρό Ντεβίν και να γευτούμε την αύρα της παλιάς πόλης...
Η βόλτα ξεκινάει συμβολικά από την Πύλη Μιχαήλ (00:05-00:37) και θα ολοκληρωθεί εκεί. Ο ψηλός της πύργος με το ρολόι, δίνουν έναν ρυθμό στην καθημερινότητα των κατοίκων. Αποτελεί ένα από τα τελευταία απομεινάρια της μεσαιωνικής πόλης. Στην πίσω πλευρά του πύργου έχει μείνει ένα κομμάτι της τάφρου, το οποίο έχει μετατραπεί σε κήπο. Ακριβώς κάτω από τον πύργο υπάρχει μία τεράστια πυξίδα, πάνω στην οποία είναι χαραγμένα βέλη τα οποία είναι στραμμένα προς τις κατευθύνσεις αρκετών πόλεων δείχνοντας έτσι το που βρίσκονται και πόσα χιλιόμετρα απέχουν. Αλίμονο αν έλειπε η Αθήνα...
Από την Πύλη Μιχαήλ ξεκινούν αρκετοί δρόμοι, οι οποίοι οδηγούν προς διάφορες κατευθύνσεις. Εμείς θα κατηφορίσουμε προς την πλατεία δημαρχείου (00:38-01:55). Η πόλη μπορεί να μην είναι πλούσια σε μνημεία και κτίρια αλλά έχει εμπλουτίσει την τουριστική της ατραξιόν με γλυπτά. Το πιο διάσημο είναι ο εργάτης που βγαίνει από τον υπόνομο κι αγναντεύει προς την πλατεία (00:54-01:03). Δίπλα στο γλυπτό υπάρχει μία πινακίδα που γράφει "Man at work". Εκτός απ' αυτόν υπάρχει και ο κλόουν (00:47) στην είσοδο της πλατείας, ο Ναπολέων που στέκεται σε ένα παγκάκι (αλλά δυστυχώς είχε κρυφτεί πίσω χριστουγεννιάτικα κιόσκια κι έτσι δε κατάφερα να τον δω) κι άλλες φιγούρες όπως ο κρυμμένος φωτογράφος κι ο Andy Warhol. Έτσι η πόλη μετατρέπεται σε ένα χάρτη κρυμμένου θησαυρού, στον οποίον αναζητάς να βρεις και τα υπόλοιπα γλυπτά. Από τα παραπάνω κατάφερα να βρω μόνο τα δυο πρώτα.
Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το όμορφο κτίριο του παλιού δημαρχείου (01:04-01:41). Ένα σύμπλεγμα τριών κτισμάτων του 14ου και 15ου αιώνα που σήμερα στεγάζουν το μουσείο της πόλης. Πίσω από το κτιριακό συγκρότημα βρίσκεται το μεγαλοπρεπέστατο παλάτι του Αρχιεπισκόπου. Στην κεντρική πλατεία στεγάζονται οι πρεσβείες της Ελλάδας, της Ιαπωνίας και της Γαλλίας (μαζί με το γαλλικό ινστιτούτο). Στα υπόλοιπα κτίρια μπορείς να βρεις φιλόξενα εστιατόρια και μπιστρό με την καλύτερη ζεστή σοκολάτα της πόλης. Ότι πρέπει για ένα σύντομο διάλειμμα στις περιπλανήσεις μας.
Φεύγοντας από την κεντρική πλατεία του δημαρχείου, κατευθυνόμαστε προς την μακρόστενη πλατεία Hviezdoslavovo. Ο μεγάλος αυτός υπαίθριος χώρος ξεκινάει από το Εθνικό Θέατρο της πόλης και καταλήγει στην γέφυρα του Δούναβη (01:55-03:48).
Τις εντυπώσεις κλέβει το χρυσό καμπαναριό του Καθεδρικού του St.Martin (01:55-02:37), ο οποίος δεσπόζει στο τελείωμα της νέας γέφυρας. Κτίσμα του 16ου αιώνα το οποίο είχε παίξει σημαντικό ρόλο την περίοδο του Ουγγρικού Βασιλείου. Δίπλα στον Καθεδρικό δέσποζε παλιότερα μία μεγάλη συναγωγή η οποία κατεδαφίστηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στη θέση της έχει μείνει ο χώρος ανοιχτός, ο οποίος διακοσμείται με ένα μνημείο του Ολοκαυτώματος και μία γρανιτένια επιφάνεια όπου πάνω σ' αυτήν είναι χαραγμένη η πρόσοψη του εκλιπόντος κτιρίου. Λίγο πιο δίπλα στέκει το συντριβάνι Ρόλαντ (02:44), ένα από τα πιο γνωστά σημεία της πόλης μιας και λειτουργεί ως σημείο συνάντησης. Κάτι σαν την Καμάρα της Θεσσαλονίκης. Η ομορφιά της πλατείας είναι τα υπέροχα κτίριά της με τις πλούσιες γλυπτές διακοσμήσεις τους στις προσόψεις. Στο τελείωμά της συναντούμε το Εθνικό Θέατρο (03:19) και την Λυρική Σκηνή (03:42-03:52).
Και σ' αυτή μου τη περιπλάνηση δε θα μπορούσα να μη μνημονεύσω την αποτύπωση της γοητείας και της καλαισθησίας στις προσόψεις των κτιρίων της Μπρατισλάβας. Πόσο όμορφο είναι να περπατάς με το κεφάλι ψηλά για να απολαύσεις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες που σου κάνουν τη βόλτα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και πλούσια. Αστικά ίχνη που χάθηκαν για πάντα από την Ελλάδα, στο βωμό της καραμανλικής και χουντικής προόδου όπου η Αθήνα κι άλλες ελληνικές πόλεις έχασαν την προσωπικότητά τους. Κι αφού εμείς εδώ δεν έχουμε προσωπικότητα, ας απολαύσουμε την προσωπικότητα των ξένων (03:53-06:00). Πέρα από τα κτίρια, την προσοχή μου τράβηξε η καμπυλωτή πρόσοψη της τριαδικής εκκλησίας (05:12) και ο ψηλός τρούλος της Kostol Blumentál (05:17).
Η νύχτα πέφτει και τα φώτα της πόλης ανάβουν. Τα βήματα με οδήγησαν ξανά στην Πύλη Μιχαήλ. Ο ερυθρός φωτισμός της με γυρίζει σε άλλες εποχές. Η τάφρος πλημμυρίζει νερό και οι άγγελοι που διακοσμούν την μικρή γέφυρα, ζωντανεύουν για να γίνουν πάλι άγρυπνοι φρουροί της πόλης. Για τελευταία φορά περνάω κάτω από την Πύλη κι επιστρέφω στο ξενοδοχείο.
Το ταξίδι ολοκληρώνεται εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου