Από το πρωί έχουν γεμίσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με φωτογραφίες και βίντεο από την αντιδημοκρατική καταστολή του καταλανικού δημοψηφίσματος, σε αντίθεση με τα εγχώρια κανάλια που τηρούν σιγή ιχθύος.
Οι φωτογραφίες με τα αιματοβαμμένα σκισμένα ρούχα πολιτών και τα ανοιγμένα κεφάλια ηλικιωμένων ανθρώπων που θέλησαν να ψηφίσουν αλλά και τα βίντεο με τους κουκουλοφόρους αστυνομικούς που εισβάλλουν στα εκλογικά κέντρα και τραβούν βιαίως τις κάλπες, μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Όμως δε θα εστιάσω σ' αυτές τις εικόνες που όλοι λίγο πολύ αναμέναμε για σήμερα. Μέσα σ' αυτόν τον πληροφοριακό καταιγισμό από την Καταλονία, η προσοχή μου επικεντρώθηκε στο παραπάνω στιγμιότυπο. Καμιά δεκαριά αστυνομικοί έχουν γίνει ένα κουβάρι προσπαθώντας να εμποδίσουν ένα κομμάτι του λαού που επιθυμεί την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και φυσικά την ανεξαρτητοποίηση του έθνους τους.
Παρατηρώντας τα πρόσωπα, θα διαπιστώσει κανείς πως δεν είναι στη πλειοψηφία τους νεολαίοι αλλά άνθρωποι διαφόρων ηλικιακών κατηγοριών. Το πάθος τους όμως είναι έκδηλο στα βλέμματά τους κάτι που αναζωπυρώνει την ξεχασμένη τους νεανικότητα, ασκώντας περήφανα πίεση στα σώματα καταστολής, κάτι το οποίο μαρτυράτε από τη στάση σώματος των αστυνομικών. Πρωταγωνιστής στη συγκεκριμένη φωτογραφία, είναι η σημαία της Καταλονίας.
Μέχρι χθες το δημοψήφισμα ήταν από τη φύση του περίπλοκο και διφορούμενο, κάτι το οποίο έδινε πάτημα σε αρκετούς νεοφιλελεύθερους και σε ζόμπι των "Μένουμε Ευρώπη" να δηλώσουν συμπαράσταση στον δημοκράτη (;) Ραχόι και να εκφράσουν την συμπόνια τους για τη συνοχή μιας παραπέουσας αντιδημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τα σημερινά όμως γεγονότα είναι πλέον βέβαιο πως κάθε σκεπτόμενος και δημοκρατικός πολίτης θα σταθεί στο πλευρό των Καταλανών.
Ο Ραχόι μέσα από τη βλακώδης αντίδρασή του όχι μόνο άνοιξε το δρόμο για την ανεξαρτητοποίηση των Καταλανών αλλά και για την διάσπαση της υπόλοιπης Ισπανίας καθώς και στην Χώρα των Βάσκων άρχισαν να υψώνονται πάλι φωνές ανεξαρτησίας.
Το ποτάμι πλέον δε γυρίζει πίσω κάνοντας όλο κι εντονότερες τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου