Ποιος φοβάται περισσότερο, ένας παρανοϊκός πρόεδρος που δίνει εντολές να ανατινάζεται ο λαός του ή ο λαός που παρ' όλο το τρόμο που σπέρνει το παρακράτος, επιμένει να κατεβαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει το δίκιο του;
Επίσης πόσο επικίνδυνος δείχνει πλέον ο Ερντογάν όταν ρίχνει τις ευθύνες στο Ισλαμικό Κράτος οδηγώντας τη χώρα του σε επικίνδυνες καταστάσεις. Η γελοιότητά του ξεχειλίζει μέσα από το παλάτι του. Το ίδιο και η παράνοιά του...Παρ' όλα αυτά, οι Τούρκοι δείχνουν χρόνια τώρα το δρόμο. Το πάθος τους είναι έντονο μέσα σε ένα καθεστώς αυστηρό κι απάνθρωπο. Δεν πτοούνται. Δεν τρομάζουν. Κατεβαίνουν στους δρόμους και φωνάζουν για το δίκαιο και για το κοινό καλό. Χορεύουν για την ειρήνη και τραγουδούν για την αγάπη. Στοιχεία που λείπουν καιρό τώρα από μας, αφήνοντας το κενό τους να το καλύψουν η μιζέρια, το μίσος και η οργή. Όσο για το δίκαιο, απλά αδιαφορούμε. Και το χειρότερο είναι πως έχουμε ξεχάσει να το διεκδικούμε. Πέντε χρόνια απουσιάζει από την Ελλάδα.
Καιρός να σπάσουμε τα σύνορα και να γίνουμε όλοι ένα!
Λίγο πριν κατέβω στο Σύνταγμα, θα ήθελα να μοιραστώ τους στίχους από το ποίημα Μπολιβάρ του Νίκου Εγγονόπουλου,
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους
για τους γενναίους, τους δυνατούς
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα,
τα ελεύθερα τα γενναία, τα δυνατά
Γι' αυτούς η απόλυτη υποταγη
κάθε στοιχείου, η σιγή
γι' αυτούς τα δάκρυα, γι' αυτούς οι φάροι
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου