Ανατινάζοντας τις ισορροπίες...

Ένα μήνα πριν τις τουρκικές εκλογές και λίγες μέρες αφότου ο ΡΚΚ αποφάσισε για κατάπαυση πυρός εντός της Τουρκίας, ήρθε το βαθύ κράτος των γειτόνων μας να σπείρει τον πανικό. Το θράσος μάλιστα ήταν τόσο μεγάλο, που αποφάσισε να εφαρμόσει το σχέδιό του κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής διαδήλωσης στην Άγκυρα.

Η αλαζονεία του Ερντογάν έχει γίνει πλέον επικίνδυνη τόσο για την χώρα του όσο και για τον ίδιο. Η μανία του για την εξουσία τον έχουν μετατρέψει σε έναν ανεξέλεγκτο δυνάστη, ο οποίος δε θα διστάσει να σύρει τη χώρα του σε επικίνδυνα μονοπάτια αρκεί να μη χάσει τη θέση του και το... παλάτι του. 

Μπορεί να σχηματιστεί μια απορία, για ποιο λόγο κατηγορώ τον Ερντογάν για τη σημερινή σφαγή. Κι ο πιο ανόητος μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο φονιάς και μόνο στο άκουσμα πως η αστυνομία άρχισε μετά το μακελειό να κυνηγάει όλους όσους γλίτωσαν από τις εκρήξεις. 

Μία δεύτερη απορία που μπορεί να σχηματιστεί είναι γιατί να με απασχολεί το τι γίνεται στην Τουρκία. Από τη δικιά μου τη μεριά δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι από μας πανηγυρίζουν βλέποντας το σπίτι του γείτονα να καίγεται, ειδικά όταν το δικό μας σπίτι εκτός από ετοιμόρροπο είναι και γεμάτο από εύφλεκτα υλικά. Ο Ερντογάν σύντομα θα γίνει ο νέος Ασάντ της Μέσης Ανατολής. Από τη στιγμή που η Ρωσία προσπαθεί να "ανακαταλάβει" την Συρία, η Αμερική δε θα μείνει απαθής απέναντι στην "κακομαθημένη" στάση του Ερντογάν. Για να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Τουρκία, θα προσπαθήσει να ρίξει τον Τούρκο Πρόεδρο. Το θέμα είναι κατά πόσο είναι πρόθυμος ο Ερντογάν να αφήσει τη θέση του. Κι εκεί έρχομαι να απαντήσω στη δεύτερη απορία που θέτω. Αν μας ταρακούνησαν τα απόνερα του πολέμου της Συρίας, φανταστείτε τι έχει να συμβεί αν τα πράγματα εξελιχθούν το ίδιο και στην Τουρκία. 

Είναι γεγονός πως οι σημερινές εκρήξεις στην Άγκυρα ταρακούνησαν τη γειτονιά μας.

Άραγε πόσες ακόμα δονήσεις έχουμε να νιώσουμε μέχρι τον Νοέμβρη;...