Το Μαυροβούνιο ήταν ο επόμενος προορισμός μετά την Αλβανία. Αυτή τη χώρα τη γνωρίσαμε καλύτερα από την προηγούμενη. Μπορώ να πω με σιγουριά πως περιπλανηθήκαμε στο μεγαλύτερο μέρος της, αρκεί να αναλογιστούμε το μέγεθος της με τη διαδρομή που κάναμε μέσα σ' αυτήν, τόσο στο παραλιακό κομμάτι όσο και στην ενδοχώρα της.
Με 620.000 κατοίκους, το Μαυροβούνιο μετά από το δημοψήφισμα του 2006 αποσχίστηκε από την υπόλοιπη Σερβία κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Μία απόφαση περίεργη, ειδικά αν παρατηρήσουμε την πορεία της στα επόμενα χρόνια. Αμέσως εισχώρησε στον Ο.Η.Ε. κι έναν χρόνο αργότερα στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Από το 2012 ξεκίνησαν και οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για να ενταχθεί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ενώ βρίσκεται σ' αυτό το στάδιο, όλες οι συναλλαγές γίνονται με ευρώ.
Η ονομασία της χώρας έχει ρίζες από το 1296 με το όνομα Crna Gora, αλλά επικράτησε το ενετικό Monte Negro του 13ο και 14ο αι. Το Μαυροβούνιο μέχρι το 1910 ήταν ένα ανεξάρτητο πριγκιπάτο, το οποίο μετατράπηκε το 1910-1928 σε βασίλειο κι ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, παρέμεινε ενωμένο με την Σερβία μέχρι το 2006.
Η χώρα αυτή ήταν μία από τις δύο ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού. Υπέροχη ακτογραμμή που σκεπαζόταν από θεόρατα βουνά, τα οποία διέσχιζαν ολόκληρη τη χώρα από το βορρά μέχρι τον νότο και χώριζαν απότομα την Αδριατική θάλασσα από τα Βαλκάνια. Μία πολιτεία αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως αυτό το ορεινό τείχος προσφέρει στο Μαυροβούνιο πολλές όψεις κι υπέροχα τοπία.
Ξεκινώντας τη περιήγηση στη χώρα θα ήθελα να επισημάνω το εξής, όσο όμορφο είναι το Μαυροβούνιο, τόσο άσχημη είναι η πρωτεύουσά του. Αν κάποιος αποφασίσει να επισκεφθεί τη χώρα αυτή, ας αφήσει καλύτερα την Ποντγκόριτσα (00:05-00:28) έξω από το πρόγραμμα. Χωρίς να το γνωρίζουμε αυτό, περιπλανηθήκαμε στην πόλη για μία μέρα και πραγματικά δε ξέραμε πως να σκοτώσουμε την ώρα μας.
Οι ομορφιές αυτής της χώρας βρίσκονται έξω από την πρωτεύουσα, όπως για παράδειγμα η Μονή Όστρογκ (00:30-00:39), το φαράγγι του ποταμού Τάρα (00:40-00:55) το οποίο είναι το μεγαλύτερο σε βάθος φαράγγι της Ευρώπης και δεύτερο στον κόσμο (1.300 μέτρα) και φυσικά το Εθνικό Πάρκο του Ντούρμιτορ (00:56-01:48) έκτασης 39.000 εκταρίων με 18 λίμνες παγετωνικής προέλευσης, κι όλες να βρίσκονται πάνω από τα 1.500 μέτρα υψόμετρο. Τα παραπάνω μέρη έχουν χαρακτηριστεί ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco το 1980.
Ακόμα θυμάμαι το δέος που ένιωσα όταν περπάτησα στη τεράστια γέφυρα του ποταμού Τάρα. Το χάος που επικρατούσε κάτω από τα πόδια μου, μου προκάλεσε έναν έντονο φόβο. Δε καταφέραμε να σταθούμε για πολύ ώρα πάνω σ'αυτήν. Προτιμήσαμε να την απολαύσουμε από μακριά. Ακόμα αναρωτιόμαστε για τη τόλμη όσων συμμετείχαν στο χτίσιμο της, την δεκαετία του '30.
Από την άλλη, στο Ντούρμιτορ νιώσαμε την απόλυτη γαλήνη. Ο ύπνος σε υψόμετρο πάνω από τα 1.500 μέτρα, μέσα σε ένα ξύλινο σπίτι, ήταν γλυκός κι όμορφος. Το ίδιο κι ο αέρας που γέμισε τα πνευμόνια μας την επόμενη μέρα. Η φύση στο Μαυροβούνιο είναι ονειρική. Οι χιονισμένες κορφές των γύρω βουνών με τα πανύψηλα δέντρα του πάρκου, μας έδιναν την εντύπωση πως περιπλανιόμασταν σε μία χώρα της βόρειας Ευρώπης κι όχι στα Νότια Βαλκάνια.
Κι αν είναι υπέροχη η αίσθηση στο βουνό, άλλο τόσο μαγευτική είναι η άλλη πλευρά της χώρας που βρέχεται από την Αδριατική.
Πριν βγούμε όμως στα ανοιχτά, περιπλανηθήκαμε πρώτα στο νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης. Εκεί βρίσκεται η πανέμορφη καστροπολιτεία του Κότορ (θα ετοιμάσω ξεχωριστό βίντεο για την πόλη αυτή) και το γραφικό Πέραστ (01:50-02:14).
Το Πέραστ βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα βόρια του Κότορ. Ο συγκεκριμένος οικισμός βρέθηκε κάτω από αρκετές ηγεμονίες, αλλά στο αρχιτεκτονικό κομμάτι επικράτησαν κυρίως τα βενετσιάνικα στοιχεία. Διακριτικό κι αρμονικά δεμένο με το τοπίο. Σημείο αναφοράς του το μεγάλο καμπαναριό που δεσπόζει στο κέντρο του χωριού και είναι εμφανές από μακριά (02:10). Ο περίπατος στην προκυμαία έχει μία ιδιαίτερη ομορφιά από τις αρχοντικές προσόψεις των κτιρίων κι από τα δύο νησάκια που βρίσκονται λίγα μέτρα ανοιχτά από την ακτή. Αναφέρομαι στο νησί του Αγίου Γεωργίου και της Παναγιάς των Βράχων (02:02).
Κι από το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης, ολοκληρώνουμε τη βόλτα μας σε δύο διάσημα παραλιακά σημεία της χώρας. Το ένα είναι η Μπούντβα με το νησάκι του Αγίου Νικολάου (02:16-03:06), μία από τις αρχαιότερες πόλεις του Μαυροβουνίου. Κατοικείται από τον 5ο αι. π.Χ. κι αναφέρεται πως ιδρύθηκε από τον Κάδμο το Θηβαίο. Το αρχαίο της όνομα ήταν Βουθόη.
Σήμερα η Μπούντβα είναι ένας από τους πιο γνωστούς τουριστικούς προορισμούς των Δαλματικών Ακτών. Η παλιά της πόλη έχει ανακαινιστεί σχεδόν ολόκληρη και είναι γεμάτη από εστιατόρια, μπαρ και μαγαζιά με αναμνηστικά. Το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει είναι έναν όμορφο περίπατο στα τείχη και η απόλαυση ενός καφέ στην παραλία της.
Για το τέλος, άφησα το πιο αναγνωρισμένο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου. Αναφέρομαι στο νησάκι του Αγίου Στεφάνου (03:07-03:26), πάνω στο οποίο υπήρχε ένα ψαροχώρι. Το μέρος αυτό λατρεύτηκε τόσο πολύ από τον Τίτο που μετατράπηκε στα χρόνια του σε τουριστικό θέρετρο. Σήμερα έχει περάσει στα χέρια μίας ελληνικής εταιρίας, η οποία ανακαίνισε όλες τις βίλες και το 'χει μετατρέψει σε ένα υπαίθριο ξενοδοχείο. Η ιδιωτικοποίηση όμως του πανέμορφου χωριού, μας εμπόδισε να περιπλανηθούμε στα στενά του σοκάκια κι έτσι αρκεστήκαμε να το θαυμάσουμε από την παραλία.
Ξανακοιτώντας τις φωτογραφίες από το Μαυροβούνιο, έφερα στο μυαλό μου τις εικόνες και τις στιγμές που έζησα σ' αυτήν την χώρα, διαπιστώνοντας πως η ομορφιά είναι διάχυτη ακόμα και στις πιο άγνωστες περιοχές της Γηραιάς Ηπείρου.
Κάποιες απ' αυτές τις περιοχές παραείναι όμορφες.
Το Μαυροβούνιο είναι μία απ' αυτές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου