του Ανδρέα Μπεντεβή
Στην φετινή 65ετή επέτειο της εκτέλεσης Μπελογιάννη και των τριών συντρόφων του όσο ποτέ εκδηλώνεται μια φοβερή, όσο και ετερόκλητη-δίχως να μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τις ακροδεξιές από τις νεοφιλελεύθερες πηγές τους-εκστρατεία σπίλωσης του θύματος. Ούτε λίγο ούτε πολύ ότι επρόκειτο για έναν σφαγέα ή ότι-στον βαθμό που η κατηγορία ότι διέπραξε εγκλήματα είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί και δεν πείθει-ο Μπελογιάννης δεν δικαιούται εξύμνησης επειδή, σε τελική ανάλυση, το πολιτικό του πιστεύω αντιστοιχούσε στον σκοπό να γίνει η Ελλάδα άλλη μια σταλινική λαϊκή δημοκρατία.
Ευτυχώς για αυτήν την, όλο και πιο συγκλίνουσα μεταξύ της, ακροδεξιονεοφιλελεύθερη συμμαχία οι αμερικάνικες βόμβες ναπάλμ έσωσαν τον μοναρχοφασισμό στα βουνά του Γράμμου, και την Ελλάδα από το τέρας του κομμουνισμού: Πάλι καλά, επειδή ειδάλλως μπορεί να μπλέκαμε με στρατιωτικές δικτατορίες, μπορεί να στέλναν τα παιδιά της Ελλάδος στις Κορέες, μπορεί η Ελλάδα να έμπαινε στον αστερισμό του λαϊκισμού του προλεταριάτου-αντί για έναν αστραφτερό βασιλιά.
Μπορεί, στην πάροδο του χρόνου να χρεοκοπούσαμε επιπλέον και να εξαρτούμασταν από δάνεια των εγγυήτριων της εδαφικής μας ακεραιότητας δυνάμεων. Πάλι καλά-δεν θα μπορούσαν, τότε, ίσως, να αναπτύξουν τα μεγάλα τους ταλέντα τα φυντάνια της νεοφιλελεύθερης σχολής στην ελληνική εκδοχή τους.
Όπως και να έχει δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν αν νικούσε ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του και τον δεύτερο εθνοανεξαρτησιακό πόλεμο μετά από τον πρώτο που νίκησαν κόντρα στους Γερμανούς και στους εγχώριους συνεργάτες τους. Εκείνο που γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι τα πεπραγμένα του εμφυλιοπολεμικού κράτους της Δεξιάς και του Βασιλιά αμέσως μετά το τέλος του πολέμου και της εθνικής αντίστασης.
Η ''λευκή τρομοκρατία'' που εξαπέλυσε μέσα σε ένα μόνο χρόνο, αμέσως μετά την συμφωνία εθνικής συμφιλίωσης, την οποία και ποδοπάτησε μονομερώς: 1.289 δολοφονίες (953 από παρακρατικούς, 250 από την εθνοφυλακή, 82 από την χωροφυλακή, 4 από τους άγγλους), 6.681 τραυματισμοί, φθορά περιουσιών 18.767 ανθρώπων, καταστροφή 677 γραφείων του ΕΑΜ. 80.000 διώχθηκαν ποινικά, 19.000 ΕΑΜικοί μπήκαν στην φυλακή ή στάλθηκαν στην εξορία.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν έχουν καμία σημασία για την φύση του καθεστώτος που εκτέλεσε τον Μπελογιάννη 3 χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου. Καμιά σημασία, επίσης, ότι εκτελέστηκε, όπως τόσοι άλλοι, σαν προδότης και κατάσκοπος ένας άνθρωπος που δραπέτευσε από τα μπουντρούμια της Γκεστάπο όπου τον είχαν παραδώσει οι μεταξικές αρχές, προκειμένου να βγει να πολεμήσει για την απελευθέρωση από τους ναζί. Σύμφωνα με την λογική τους, ίσως να φτάνουμε, αντίθετα και σε ένα άλλο συμπέρασμα: Πολέμησε τους ναζί, άρα κρατούσε όπλο-το είδαμε προχτές και στο μουσείο που το κόμισε ο γ.γ. του ΚΚΕ-επομένως ήταν δολοφόνος.
Ούτε έχει σημασία ο λόγος του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών Σπυρίδων: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».
Σημασία, τέλος, δεν έχει ούτε η τεράστια παγκόσμια κινητοποίηση των πιο μεγάλων προσωπικοτήτων του πνεύματος και της τέχνης που κινητοποιήθηκαν για να σωθεί ο Μπελογιάννης. Κινητοποίηση που αψήφησε το Παλάτι ξεφτυλίζοντας την χώρα μας σαν αποικιακή μπανανία της Μεσογείου.
Σημασία έχει, για τους νεοφιλελεύθερους γραφιάδες και τον εσπατζίδικο σχετικισμό τους ότι ο Μπελιογιάννης σκόπευε να εγκαθιδρύσει ένα σταλινικό καθεστώς. Αυτό κατάλαβαν, αυτό θέλουν να επικυρώσουν-χρησιμοποιώντας, εξάλλου, για αυτό την απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου που τον έστησε το απόσπασμα. Έστω και αν σε αυτό το Στρατοδικείο μέλη ήταν προσωπικότητες σαν τον μετέπειτα δικτάτορα Παπαδόπουλο.
Έχουνε να συντηρήσουν και να διευρύνουν, επιπλέον, ένα κοινό που λιμνάζει επικίνδυνα στα θολά νερά της αποπολιτικοποίησης και της αποϊδεολογικοποίησης. Διεκδικούν σε αυτά τα νερά να ξαναβαφτίσουν αλλιώτικα, εξoμοιωτικά, τους θύτες και τα θύματα. Μαζί και να αποκαθάρουν τους μεταπολεμικούς/μεταπολιτευτικούς υπεύθυνους για την χρεοκοπία της χώρας.
Εκεί που δεν παίρνει διαστρέβλωση η Ιστορία χρησιμοποιούν έναν ισοπεδωτικό σχετικισμό: Σχετικισμός, αυτή η μάστιγα του σύγχρονου λόγου, αυτό είναι το κύριο μέσο τους. Έξυπνο, και αρκετά διαδεδομένο, είναι η αλήθεια. Ας γνωρίζουν, όμως, ότι οι άνθρωποι ακόμα, και για πάντα, θα παραμείνουν άνθρωποι, που πάει να πει ότι θα συγκινούνται και θα ονειρεύονται για κοινούς σκοπούς-και αυτό είναι κάτι που κανένα αποστεωμένο νεοφιλελεύθερο εργαστήρι δεν μπορεί να αποτρέψει: Επειδή, προπαντός, δεν μπορεί να το κατανοήσει.
Το ιδιόγραφο σημείωμα του Νίκου Μπελογιάννη, απόσπασμα από την απολογία του στο Έκτακτο Στρατοδικείο που αποφάσισε την εκτέλεση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου