Οι ταινίες γεννιόνται μέσα μου
όπως τα ποιήματα στην καρδιά ενός ποιητή
(δε θέλω να περάσω για ποιητής, δεν κάνω παρά μια σύγκριση).
Λέξεις, εικόνες, έννοιες επιβάλλονται στο μυαλό,
όλα ανακατεύονται και καταλήγουν στο ποίημα.
Το ίδιο συμβαίνει, νομίζω, και για τις ταινίες.
Ότι διαβάζουμε, αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, βλέπουμε,
συγκεκριμενοποιείται σε εικόνες μια δεδομένη στιγμή,
κι από αυτές τις εικόνες γεννιόνται οι αφηγήσεις.
Το κοινό που έχουν όλοι οι σκηνοθέτες,
είναι να βλέπουν τα πράγματα
με ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό μάτι.
Κάποια στιγμή τα δύο είδωλα πλησιάζουν και συγχωνεύονται.
Από αυτή τη σύγκλιση
ματιού και μυαλού,
ματιού και ενστίκτου,
ματιού και συνείδησης,
έρχεται η διάθεση να μιλήσει κανείς,
να δείξει πράγματα στους άλλους.
Το να κάνω ταινίες είναι για μένα ζωή.
Μικελάντζελο Αντονιόνι
29 Σεπτεμβρίου 1912 - 30 Ιουλίου 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου