Όταν αρθρογραφούσα πριν από μερικά χρόνια σε μία ευρωπαϊκή πλατφόρμα, είχα αναφερθεί σε μία από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της χώρας μας (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρει τα άρθρα εδώ κι εδώ). Τα γεγονότα στη Μανωλάδα προκάλεσαν την οργή ενός εκ των αρχισυντακτών του site, ο οποίος με κάλεσε την επομένη της ανάρτησης για να μου εκφράσει τη φρίκη που του προκαλεί η σκέψη πως τέτοια έκτροπα συμβαίνουν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Έκτοτε ακολούθησαν χειρότερες στιγμές σε Λαμπεντούζα, Αιγαίο, Καλαί κι αλλού.
Έπρεπε να περάσουν τέσσερα ακριβώς χρόνια για να ρθει η δικαίωση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο καταδίκασε την Ελλάδα για την εμπορία και την εκμετάλλευση ανθρώπων στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδα. Η απόφαση αυτή υπήρξε ορόσημο του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου, μιας κι αναφερόταν σε μία υπόθεση που δυστυχώς συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Λίγους μήνες αργότερα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με υπογραφή του υπουργού και της γενικής γραμματέως ανθρωπίνων δικαιωμάτων (η οποία υποστηρίζει πως έχει άγνοια με την απόφαση-ντροπή), έκανε αίτηση για την επανεξέταση της καταδίκης της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις από τον κόσμο, με τη κυβέρνηση να προσπαθεί μάταια να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Μου φαίνεται όμως ανόητο να ακούγεται η κατηγορία πως το Νομικό Συμβούλιο του κράτους έδρασε μόνο του. Αντιθέτως αυτό που μου γίνεται πλέον όλο και πιο εμφανές είναι πως κι η τωρινή κυβέρνηση είναι υποταγμένη στα συμφέροντα των λίγων, οι οποίοι έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια να δρουν ανενόχλητα κι ανεξέλεγκτα.
Η μαφιόζικη συμπεριφορά ενάντια των αλλοδαπών αγροτών της Μανωλάδας είναι ένα θέμα σύνθετο κι ευαίσθητο. Δεν ήταν μόνο μία ρατσιστική επίθεση αλλά και μία μεσαιωνική επιβολή πάνω στον κάθε εργάτη, αγρότη κι εργαζόμενο. Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε πως η εργασιακή εκμετάλλευση δεν κοιτάει φυλή, θρησκεία και χρώμα δέρματος. Κοιτάει κυρίως τη τσέπη του κάθε αφεντικού.
Κι αν αυτό που λέω δεν σας πείθει, θα ολοκληρώσω το σκεπτικό μου με την παρακάτω αντιστοίχηση. Τότε ήταν δεκάδες αγρότες απλήρωτοι που βρέθηκαν εκτεθειμένοι στις κάννες κάποιων μπράβων που έδρασαν με εντολή των αφεντικών τους. Σήμερα ήταν μία 42χρονη γυναίκα η οποία αυτοκτόνησε επειδή ήταν δεκαπέντε μήνες απλήρωτη…
Πρώτη δημοσίευση: aplotaria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου