Ποιος θα επικρατήσει στην αποικία...

του Γιώργου Σταματόπουλου

Τιτρώσκει τη διάθεσή του κανείς ενασχολούμενος με το τι λέει ή κάνει ο τάδε και ο δείνα πολιτικός, άσε που είναι και χάσιμο χρόνου αλλά και «πράξη» άνευ νοήματος. Είναι ανώφελο να κρίνεις τους πολιτικούς που «πολιτεύονται» σε μια αποικία - εάν υπάρχει κάποιος που ισχυρίζεται ακόμη ότι είμαστε ένα ανεξάρτητο και εθνικά υπερήφανο κράτος, τότε κάτι δεν πάει καλά με την κούτρα μας αλλά και την ψυχοσύνθεσή μας.
Ο νέος αποικισμός (οικονομική ασφυξία) έχει θρονιαστεί για τα καλά στην πολυύμνητη Ευρωπαϊκή Ενωση· η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εκταμιεύει τη δόση για την Ελλάδα εάν δεν αποσυρθούν οι κατηγορίες εναντίον στελεχών της. Στις αποικίες η δημοκρατία δεν έχει καμία τύχη - αλλά μήπως έχει στα ίδια τα αυτοαποκαλούμενα «δημοκρατικά πολιτεύματα»; Βλέπουμε την τρανταχτή υποκρισία, περί άλλα, όμως, τυρβαζόμεθα...
Παίζουν καθημερινά το θεατράκι τους λοιπόν οι πολιτικοί και μόνος στόχος είναι ποιος θα επικρατήσει στην αποικία και ας δίνουν λόγο όχι στον λαό παρά στους Αναμορφωτές που λέει και ο Καβάφης, οι οποίοι «για κάθε τι, / για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,/ κ’ ευθύς στον νου τους μεταρρυθμίσεις βάζουν,/ με την απαίτηση να εκτελεσθούν άνευ αναβολής».
Να δούμε ποιο είναι το μέλλον σε μια τέτοια αποικία, εάν υπάρχει μέλλον, εάν υφίσταται κρατική οντότητα, γλώσσα, πολιτισμός, εθνικά σύνορα και λοιπά.
Συνεχίζει για τους Αναμορφωτές ο Αλεξανδρινός: «Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, /απέλθουν παίρνοντας και τη δικαία μισθοδοσία,/ να δούμε τι απομένει πια μετά,/ τόση δεινότητα χειρουργική». Και, όμως, συστήνει να μη βιαζόμαστε «γιατί είναι επικίνδυνο πράγμα η βία».
Οι ποιητές πάντα βλέπουν πριν από τον καιρό τους, ακριβώς διότι διαισθάνονται χωρίς, όμως, να μπορούν να επέμβουν παρά με την πένα τους -έλα που δεν αρκεί τούτη η πένα· εάν ήταν λυσιτελής, από πολλά κακά θα είχε απαλλαγεί η ανθρωπότητα -οπότε ίσως να μην έχει νόημα να επικαλούμαστε τους ποιητές μας.
Ισως, αλλά σε εποχές παρακμής και απώλειας εθνικής αξιοπρέπειας όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί στρέφονται στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Γιατί; Ενδιαφέρον θα είχε εάν απαντούσε ο Τόσκας λ.χ. ή ο Πολάκης ή ο κάθε κομψευάμενος της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης.
Είπαμε, εντούτοις, ότι σε μια αποικία δεν έχει νόημα ποιος μιλάει και τι λέει -αυτό ισχύει σε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα, όπου ο καθείς λογοδοτεί στον καθένα, όπου οι πολιτικές συγκρούσεις έχουν ουσία και περιεχόμενο και, άρα, προωθούνται το πνεύμα και η ύλη και, άρα, πάμε κάνα δυο βήματα μπροστά στην πορεία προς τον εξανθρωπισμό μας.
Εδώ ισχύουν άλλοι κανόνες, οι κανόνες που βάζουν οι αποικιοκράτες και τα υποχείριά τους, αλλοδαπά και ημεδαπά. Διαφωνούν μήπως οι αριστεροί; Οι φιλελεύθεροι; Οι σοσιαλδημοκράτες; Οι συντηρητικοί; Οι προοδευτικοί; Οι ακροδεξιοί; Οι ακροαριστεροί; Οι αναρχικοί;
Εχει νόημα ο αυτοπροσδιορισμός τους σε μια αποικία;

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών