της Ελένης Καρασαββίδου
«Τα δικά μας χέρια μπορεί να χαιρετούν φασιστικά, είναι όμως καθαρά» είπε στην κεντρική του ομιλία ο Μιχαλολιάκος λίγα χρόνια πριν, στη 2η γιορτή της Νεολαίας του, προσπαθώντας να νομιμοποιήσει τον χαιρετισμό και τον όρο που κρύβει από πίσω. Είναι όμως έτσι; Αυτή η ισοπεδωτική κριτική των ναζί στην αστική δημοκρατία ήδη από την εποχή της Βαϊμάρης υπήρξε αληθινή; Μπορεί να είναι αληθινή σήμερα, στην εποχή της μεταδημοκρατίας, που μετατρέπει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σε έναν εσμό ιδιωτικών συμφερόντων;
«H συντήρηση ενός διανοητικά ανάπηρου ατόμου στοιχίζει στο κράτος περίπου 4 μάρκα τη μέρα. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 διανοητικά ανάπηροι. Πόσο στοιχίζει συνολικά η περίθαλψη αυτών των ανθρώπων; Πόσα δάνεια γάμων των 1.000 μάρκων θα μπορούσαν να χορηγηθούν με αυτά τα χρήματα;» (Εκφώνηση σε διαγώνισμα μαθηματικών στη ναζιστική Γερμανία, πηγή: Μηχανή του Χρόνου).
Το «αθώο» αυτό τεστ δείχνει πως μια από τις βασικές μεθόδους του ναζισμού στην προσπάθειά του να απανθρωποποιήσει τους νέους και τις νέες ήταν να παρατάξει το έναν άνθρωπο απέναντι στον άλλον, βάζοντας ύπουλα μια μορφή προσωπικού κέρδους. Εξόντωσε ή αποδέξου την εξόντωση για να περισσέψουν χρήματα για να ξεκινήσεις εσύ πιο άνετα τη ζωή σου!
Η πρόσληψη του κράτους ως ενός υπερβατικού, αταξικού μηχανισμού δεν επέτρεπε στους υπηκόους να ζητήσουν για όλους. Κάποιοι μονίμως θα περίσσευαν, χαρακτηρισμένοι ως εχθροί του ανθρώπινου γένους, δηλαδή της γερμανικής φυλής: Λένι Ρίφενσταλ, Αλμπερτ Σπίαρ, δρ Μένγκελε είναι μονάχα οι κορυφές του παγόβουνου για το πόσοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες επένδυσαν τις καριέρες τους σε αυτό το όραμα να ξανακάνουν τη Γερμανία μεγάλη.
Kαι «καθαρή». Ο δήθεν πνευματικός κόσμος που εμετικά τότε και τώρα πατά τον όρκο του ανθρωπισμού και του ratio δεν έχει δικαιολογία καμιά. Οπως κι ο/η κάθε πολίτης.
Η ψυχολογική διαπλοκή που προωθεί ο ναζισμός, ο επικίνδυνος πνευματικός ιός, πάντοτε συνδυασμένος με απολαβές κέρδους και βολέματος (αν αυτοί φύγουν θα ζήσουμε/θα ζήσετε καλύτερα) δεν έπαψε ποτέ, δεν έπαψε ούτε και σήμερα, να κοιμάται κάτω από το βλέφαρο της μεταπολεμικής δημοκρατίας και στην πρώτη σοβαρή κρίση που θα άνοιγε κάπως ο οφθαλμός, στραφτάλιζε από κάτω σαν απελεύθερη τίγρη έτοιμη να γευματίσει. Με ανθρώπους. Και όχι μόνο με ανθρώπους.
Γι' αυτό και η διαπλοκή που προωθεί ο ναζισμός είναι πάντα τρισχειρότερη από τη διαπλοκή και της πιο εκμαυλισμένης δημοκρατίας. Γιατί στη δεύτερη έχεις το δικαίωμα μέσα στην κτηνωδία να παραμένεις άνθρωπος. Φτωχοί μπορεί να είμαστε ή να γίνουμε. Κτήνη όμως ποτέ!
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου