Όλη η ταινία είναι γυρισμένη σε ένα διαμέρισμα με κυριότερους χώρους δράσης την τραπεζαρία και το μπαλκόνι. Εφτά φίλοι, εκ των οποίων οι έξι είναι ζευγάρια μεταξύ τους, αποφασίζουν να απολαύσουν την έκλειψη της σελήνης, συνδυάζοντάς την με έναν πλούσιο γεύμα. Το ευχάριστο κλίμα που επικρατεί μεταξύ τους μέσα από συζητήσεις και πλάκες, θα μουδιάσει όταν η οικοδέσποινα προτείνει να αφήσουν όλοι τα κινητά τους στη μέση του τραπεζιού και να μοιραστούν κάθε μήνυμα, mail και κλήση, για να αποδείξουν πως δεν έχουν μεταξύ τους μυστικά. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τους παρόντες, οι οποίοι αποφασίζουν να ρισκάρουν από το να κινήσουν τις υποψίες των συντρόφων τους. Μία απόφαση που θα φέρει απανωτές εκρήξεις, μετατρέποντας την ευχάριστη σύναξη σε νυχτερινό εφιάλτη.
Οι "Τέλειοι Ξένοι" είναι από τις προσπάθειες όπου ο κινηματογράφος προσπαθεί να υιοθετήσει τη μαγεία του θεάτρου. Εγχείρημα δύσκολο, το οποίο όποτε πετυχαίνει, προσφέρει όμορφες στιγμές. Κι η ιταλική ταινία το καταφέρνει με το παραπάνω.
Διάλογοι, οι οποίοι δε κουράζουν, με τους οποίους άλλες φορές γελάς με τη ψυχή σου κι άλλες μαγκώνεσαι αναμένοντας μία ακόμη αποκάλυψη. Φυσικά δε λείπουν κι οι ανατροπές που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Κι όλα αυτά συμπυκνωμένα σε μιάμισης ώρας ταινία.
Τι είναι όμως αυτό που μ' έκανε να απολαύσω στο έπακρο τους Τέλειους Ξένους; Πρώτα απ' όλα ήταν οι ηθοποιοί κι οι ερμηνείες τους. Οι επιλογές των προσώπων φάνηκε πως ήταν αυτές που έπρεπε να γίνουν, μιας κι ο καθένας υποστήριξε τον ρόλο του με μεγάλη επιτυχία. Έπειτα ήταν η αύρα που υπήρχε μεταξύ των ηθοποιών. Σου άφηναν την εντύπωση πως είναι πραγματικοί φίλοι. Η οικειότητα και το ζεστό κλίμα έδιναν την αίσθηση πως παρακολουθείς σε ζωντανή σύνδεση τον δείπνο κάποιων Ιταλών φίλων, ικανοποιώντας μ' αυτόν τον τρόπο, τον υποχθόνιο ηδονοβλεψία που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Επίσης ήταν οι έξυπνοι διάλογοι. Λόγια απλά και καθημερινά, τα οποία άλλες φορές φανερώνουν προβληματισμούς και ανθρώπινες σοφίες κι άλλοτε προσπαθούν να κρύψουν την ανασφάλεια της κενότητας του καθενός μας. Όμως το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας σ' αυτήν την ταινία, είναι πως καταφέρνει να παίξει με την συναισθηματική κατάσταση του κάθε θεατή, προκαλώντας του έντονες συναισθηματικές εναλλαγές.
Παρ' όλα αυτά, το φινάλε φαίνεται να έγινε βιαστικά, σαν να προσπαθούσε ο σκηνοθέτης να ολοκληρώσει μία ταινία η οποία θα μπορούσε να προσφέρει κι άλλα στους θεατές. Η λύση που δίνεται στο τέλος είναι αρκετά ρηχή κι εύκολη, χαλώντας κατά μία έννοια την καλή εικόνα που σου αφήνει η ταινία μέχρι τότε.
Δε παύει όμως να είναι μία ευχάριστη κι άκρως ενδιαφέρουσα κινηματογραφική επιλογή, για την οποία συνιστώ να μην επιχειρηθεί να τη δουν πολλά ζευγάρια μαζεμένα στον ίδιο χώρο διότι είναι πιθανό να ανάψει κι αλλού φωτιές.
Βαθμολογία: 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου