του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου
Μπαράζ ακροδεξιών ανακοινώσεων και δηλώσεων εκδηλώνεται τις τελευταίες ημέρες στο χώρο της ΝΔ. Προφανώς η στροφή του αρχηγού του κόμματος προς τα δεξιά με αφορμή την ονομασία της ΠΓΔΜ αλλά και η δυναμική παρουσία των Σαμαρά και Γεωργιάδη με την εμφυλιοπολεμική ρητορική τους, άνοιξαν το καπάκι.
Το λούστρο της κεντροδεξιάς και του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού που από τα πάνω είχε επιβληθεί στη ΝΔ ξέφτισε απότομα.
Ακούγεται πια καθαρά η φωνή του τέρατος, της λαϊκιστικής ακροδεξιάς που εξακολουθεί να ορκίζεται πίστη στη Μακρόνησο, τις πολιτικές διώξεις και τον επαρχιώτικο ρατσισμό.
Η ανακοίνωση ότι 57 προφυλακισμένοι για διάφορα αδικήματα που περιμένουν τη δίκη τους θα μεταφερθούν στις Φυλακές Κορυδαλλού (μεταξύ τους και ο Γιατζόγλου) θεωρήθηκε σε επίσημη ανακοίνωση της ΝΔ ως καταρράκωση του κράτους δικαίου. Για όποιον δεν το γνωρίζει οι Φυλακές Κορυδαλλού είναι δικαστικές, δηλαδή προορίζονται καταρχήν για αυτό τον σκοπό. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τη σημερινή ΝΔ που αντιλαμβάνεται τη Δικαιοσύνη ως εκδικητικό μηχανισμό. Όπως επίσης αντιλαμβάνεται τη Δικαιοσύνη ως θεσμό που δεν έχει αρμοδιότητα να ελέγχει για σκάνδαλα τα δικά της στελέχη, γιατί το κράτος είναι η ΝΔ. Δεν είναι ακατανόητο, αυτά ακριβώς συνέβαιναν τη δεκαετία του 50.
Ενώ ο μόνιμος βουλευτής Λακωνίας της ΝΔ, ο Αθανάσιος Δαβάκης, δήλωσε ότι λυπάται τα παιδιά των “γύφτων” επειδή γεννήθηκαν από τέτοιους γονείς. Που δεν θέλει να τον ψηφίζουν κλπ. Και λίγο μετά “τα μάζεψε”. Σημειωτέον ότι ο κ. Δαβάκης διαδέχθηκε στην έδρα της Λακωνίας της ΝΔ τον συγγενή του Δημήτριο Δαβάκη, υφυπουργό και υπουργό της ΕΡΕ στα υπουργεία Άμυνας και Εσωτερικών και υπουργό Δημόσιας Τάξης της ΝΔ κατά την πορεία του Πολυτεχνείου 1980. Ενώ ο Αθανάσιος Δαβάκης διετέλεσε υφυπουργός Άμυνας το 2013-14 και είναι σήμερα υπεύθυνος Άμυνας της ΝΔ. Γιατί ένας Δαβάκης πρέπει να είναι ή στην Άμυνα ή στην Δημόσια Τάξη της συντηρητικής παράταξης τα τελευταία 50 χρόνια σταθερά. Με αυτές τις απόψεις επίσης σταθερά.
Υπάρχουν πολλά αντίστοιχα τις προηγούμενες ημέρες, θα υπάρξουν φοβάμαι και χειρότερα τις προσεχείς. Το τέρμα του κατήφορου είναι ο πάτος λέει ο λαός μας.
Αυτά όμως είναι λίγο - πολύ γνωστά. Δεν έχουμε ωστόσο συνειδητοποιήσει και αναδείξει επαρκώς τις πιθανές συνέπειες τους και τη στρατηγική σημασία τους. Ότι με την επιταχυνόμενη προσχώρηση της στην ακροδεξιά ρητορική η ΝΔ απομακρύνεται τρέχοντας από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την σύγχρονη μεταπολεμική ευρωπαϊκή κεντροδεξιά.
Ως αριστεροί πολίτες γνωρίζουμε ότι η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά δεν είναι αγία. Είναι βαθιά νεοφιλελεύθερη και ανάλογα με τις περιστάσεις έχει δείξει και το αυταρχικό της πρόσωπο, όπως πρόσφατα ο Ραχόι στην Ισπανία. Αλλά φασίστες δεν είναι. Αυτή η οριοθέτηση από την ακροδεξιά, αποτέλεσμα της τραγικής εμπειρίας του Παγκόσμιου Πολέμου, είναι πολύτιμη για την Ευρώπη. Στηρίχτηκε σε προσωπικότητες όπως ο Ντε Γκωλ (αντικομμουνιστής αλλά και αντιφασίστας) και ο Αντενάουερ. Μια οριοθέτηση που αντέχει και σήμερα. Η γαλλική δεξιά δεν διανοείται τη σύμπραξη με τη ΛεΠεν σε δεύτερους γύρους, η γερμανική δεξιά δεν διανοήθηκε να συζητήσει με το AfD.
Αυτό που αποκαλείται σήμερα στην ΕΕ Πολωνοποίηση είναι η ανάδειξη στην Πολωνία και στην Ουγγαρία κυβερνήσεων τυπικά μεν συντηρητικών αλλά πολύ στα δεξιά του ευρωπαϊκού χριστιανοδημοκρατικού άξονα, κυβερνήσεων με δυσδιάκριτα τα όρια τους από την ακροδεξιά. Οι οποίες ασκούν στο εσωτερικό λαϊκιστικές ακροδεξιές πολιτικές και κλείνουν τα σύνορα στους μετανάστες. Και στην Πολωνία τουλάχιστον επιχειρούν να αλώσουν την Δικαιοσύνη μέσα στο σχέδιο τους επιβολής ενός ακροδεξιού καθεστώτος που αποκλίνει πλήρως από το ευρωπαϊκό δημοκρατικό κεκτημένο. Με αποτέλεσμα οι σχέσεις της ΕΕ με την Πολωνία που είναι μέλος της να δοκιμάζονται συνεχώς, παρά τις προσπάθειες του κ. Τουσκ να απαλύνει τις συγκρούσεις.
Με τη φόρα που έχει πάρει η ομάδα Σαμαρά στη ΝΔ και τις εφεδρείες που φαίνεται να έχει στην βαθιά ΝΔ, στις αναμνήσεις του Αβέρωφ και της ΕΡΕ, η αξιωματική αντιπολίτευση αρχίζει πράγματι να θυμίζει Πολωνική και Ουγγρική δεξιά-ακροδεξιά. Από την επίσημη δυτικοευρωπαϊκή κεντροδεξιά μόνον κάτι γραφικοί όπως ο κ. Βίζερ την στηρίζουν πια με θέρμη.
Η ανοχή που δείχνουν προς αυτή την επικίνδυνη ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ τόσο τα παραδοσιακά στελέχη του κεντροδεξιού χώρου όσο και το προσωπικό περιβάλλον του κ.Μητσοτάκη οφείλεται κυρίως στο φόβο μιας διάσπασης που θα εξανέμιζε τις πιθανότητες επανόδου στην κυβέρνηση. Αποδέχονται δηλαδή να συγκυβερνήσουν με την συγκροτημένη πλέον ακροδεξιά που αποτελεί κόμμα μέσα στο κόμμα τους. Αν δεν το κατορθώσουν ούτε έτσι, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η διάσπαση της ΝΔ είναι προαποφασισμένη, με πρωτοβουλία της ακροδεξιάς ομάδας. Και με επικεφαλής ούτε τον κ. Γεωργιάδη ούτε τον κ. Σαμαρά.
Το μείζον ζήτημα δεν είναι όμως οι εσωκομματικές εξελίξεις στην ΝΔ. Είναι ότι η Ελλάδα, μετά τόσα χρόνια κρίσης και στο συγκεκριμένο περιβάλλον όπου βρίσκεται, δεν έχει το περιθώριο μιας έστω και πρόσκαιρης Πολωνοποίησης. Γιατί η αποσταθεροποίηση που θα ακολουθήσει οικονομικά και γεωπολιτικά θα είναι δυσβάστακτη για τη χώρα.
Πηγή: Μετασχηματισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου